Suske en Wiske waore aoch ien Laoneke en höbbe ziech de aoge oetgekeke.

’t Begoos allemaol op de éllefde vaan de éllefde, met de Preense en Preensesse vaan toen en eindigde op de de 24^e vaan de twiede met de heksverbranning.

In de nach vaan dinsdig op goonsdig is ‘t lief vaan de, door verbranding ter doet veroordeilde, heks vaan Groet Laoneke, opgegaange in gruus en stöb.

Zie waos gezete op ’n , ‘Raod Raket’, woemét ’t wief nog heet geprebeert aon de verbranning te oontkaome.

De sjerprechter Jurgen Ramaekers, dei de heks al zestien jaor achterein op ’t sjavot brink,  heit dit echter weite te verhindere en zoe stoond zie, met rakét en al, op het plein tusse Kérrikelikke en Wereldlikke euverheid, um häör  lot te oondergoon. Opmérrekelik zaot ze dao met häör han in de loch te zweije és of häör dat niks deeg.

En umdat de Preens vaan Laoneke ut wereldlijke veur de zotte duig hat euvergenome, van de gemeinteraod beij de sleuteleuverhandiging, waos heir hut met zien prinses, deij ’t vuur mooste steke in ’t struuj oonder de rakét.

Zoonder ‘ne keik te laote ging de vermeinde heks in de vlamme op, met achterlaoting vaan häöre Stöb,’n bitsje gruus en gét cee-o-twie.

Hiel gét vastelaovendsgekke stoonte te kieke weij dat oonsjuldig mins in de fik woort gestoke. Sommige nog met ’n glaas beer, aandere stékbroed met pruuse weurs, of un fritsje ien de haand.

’t Herremenieke sjus te néve, stoond neet te néve, mér achter de heks te speule en deed in ’t duuster de naom alle ier aon, ’t kloonk af en tow  zuuver, mér dao zal draank en  ‘t duuster wel veur väöl tösse gezete höbbe.

Suske en Wiske waore hielemaol nao Laoneke aofgezak en hadde heij opmérrekelikke dinger gezeen.

Suske wis zich nog good 't ein en aander te rappelere, “Denis, de veurzitter vaan de raod van Laon tot Aoke, moot iech groet geliek geive, heer haolde hut swaffelen al aon op ’t gemeintehoes beij de euverhandiging vaan de sleutel”. “Iech höb hiel gét pielesjeigele opgemérrik tösse al dat sjroevele op de Bals en aander Eveneminte ien  Groet Laoneke, of dao verkiering van kump is nog neet zoe zeker, ein deenk is wel zeker, vaan swaffele kömme gein kinnekes en hut is nóg veiliger es pieletuutsjes”

Wiske waos gét aanders opgevalle, “De kiekroete waore sjoen verseerd en de groete vlagge op de flétte doen ’t hiel good”. “Opvallend väöl roedképkes en hekse leepe deij dreij duig roond, wolleve höb iech neet gezeen (alhoewel).”.

“Iech höb aoch ‘ne sjietekouleveiger gezeen, mér dei waos neet verkleijd, heer had deens bei de sjiethuiskes”

Allebeij zien ze hut eins euver de sjoenste groepe, “dat zien ongetwiefeld hut orkés op ’t aaijdwieverbal en Slootmeikers de singroonluiper in de stoet”.

.

Oetgelaote luij en oet de bol goon waos ’t motto, habsjaardereij is neet debei met deij duig, de kriezis telt neet veur vastelaovend. ’t Geld moot blieve rolle zeit de regering en dat is aoch gebäört, de herbergiers en Willems moote aoch blieve leve, dus zoepe wie e look.

De flikke waore oonopvallend aonwezig en de vastelaovend is veur de rés good verlaope.

Twie stoete beinao druug binne en eine hielemaol druug, wee hat dat verwach.

De lente is nog niet voor morgen, kwakkelweer is ons deel in de komende periode.

Toch is de natuur begonnen met zijn ontwaken uit de winterslaap. Waar de bomen en struiken nog in hun winterslaap zijn, ontluiken de eerste bloemen. In de omgeving van Ruïne en Kasteel staat een groepje sneeuwklokjes te pronken.  Er worden enkele bomen gekapt rond de ringgracht van de ruïne. De ruïne die in de eindronde is van de renovatie. Aan de brug aan de achterzijde van de ruïne wordt gewerkt en de educatieve nieuwbouw met het vele glas staat er bij als een vreemde eend in de bijt.

Een Aalscholvervrouwtje droogt haar veren in de schaarse zonnestralen, terwijl haar maatje net onderdook in het ijskoude water op zoek naar vis.

Nog even en dan kunnen wij weer genieten van de lentepracht, in het domein Pietersheim, voor ons de belangrijkste poort van het Nationaal park hoge Kempen.

De restanten van de dertiende eeuwse burchtruïne wordt nieuw leven ingeblazen en zal naar het zich laat aanzien op korte termijn opengesteld worden voor het grote publiek.

Enige wetenswaardige data over de spoorverbinding Aken, Maastricht, Lanaken, Beverst tot Hasselt.

Onlangs werden de nieuwe geluidabsorberende spoorelementen weer gelegd op de torentjesbrug aan  de Brusselseweg te Maastricht in de nabiijheid van de Belgische grens bij Smeermaas.

Reden  om eens na te gaan hoe het eigenlijk zit met spoorlijn 20, de verbinding tussen Hasselt ,via Lanaken, en Maastricht. Nog één nieuwe brug over de Zuidwillemsvaart in Boscherveld en de lijn is weer in tact.

Reeds in het jaar 1835 was er een wens, bij de toenmalige Duitse Eisenbahngezelschaft, om het Duitse Spoor te verbinden met de Nederlandse stad Maastricht. Zo kon men  een verbinding bewerkstelligen met de Nederlandse waterwegen en ontplooiïng van het kolengebied in zuidlimburg..

Maastricht zat toen echter in een penibele situatie, het was namelijk, sedert de onafhankelijkheid in 1830 van België, een ommuurde enclave omringd door Belgisch grondgebied. Er werd dan ook afgezien van de aanleg van een spoorverbinding.

In 1839, na het verdrag van Londen, waarbij Limburg gesplitst werd, werd wederom het plan van de spoorlijn uit de kast gehaald. Een Duits comité was in het leven geroepen ,dat uitvoeringsplannen opstelde, doch dit kreeg nul op rekwest, omdat Nederland er geen noodwendigheid in zag.

(het scheidingstraktaat van Londen werd getekend op 19 april 1839, nu bijna 150 jaar geleden)

Het spoorcomité gaf echter niet op en haalde het weer van onder tafel in 1844. Dit gebeurde een jaar na het verdrag van Maastricht waarin de grensmarkeringen werden vastgelegd. Het jaartal staat vermeld op de grenspalen samen met het nummer en de tzee wapens.

Intussen had het comité niet stil gezeten en had privé-investeerders er toe bewogen te participeren in de aanleg.Naast het Duitse was nu ook een Nederlands cpoorcomité opgericht om alles in goede banen te leiden.

Uiteindelijk, na lang overleg, ging men in in 1846 in Nederland overstag en verkreeg het comité de concessie voor de aanleg van de spoorverbinding en konden de plannen uitgevoerd worden.

Er kwam een enkelspoorverbinding vanaf Aken naar Bocholtz, Simpelveld, Schin op Geul via Valkenburg tot Meerssen, dwars door het heuvellandschap met de nodige bouwtechnische problemen.

De reden waarom het station niet binnen de Maastrichtse stad kwam te liggen kwam door de vestingmuren die men niet wilde slechten i.v.m. de verdediging van de stad.

De spoorverbinding werd op 20-10-1853 feestelijk ingewijd.

Later zou het Meersense gebied, bij Maastricht gevoegd worden, (waar een houten station opgetrokken was dat snel afgebroken kon worden als verdediging).

In tussentijd had men het kanaal Maastricht langs de Maas gegraven waardoor er een constante scheepsverbinding met de industriële Belgische stad Luik, tot stand was gekomen met een aanmeermogelijkheid in 'het Bassin'.

Drie jaar later op 1-10- 1856 werd het spoor, dat intussen doorgetrokken was naar Hasselt (Beverst) via Lanaken tot Beverst feestelijk geopend, Spoorlijn 20 was daarmee een feit.

In 1915 werd het huidige station van Maastricht (in steen vervaardigd), feestelijk geopend.Naast dit station was er ook een station op de westelijke oever van Maastricht, in Bosscherveld langs de Zuidwillemsvaart bij de sluis.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam door de neutraliteit van Nederland het spoorvervoer geheel stil te liggen, om na de oorlog wederom een aanvang te nemen.

Toen in 1930-1939 het Albertkanaal gegraven werd kwam er bij Gellik een spoorbrug over het kanaal. De spoorbrug is een Vierendeelbrug genoemd naar de Belgische ingenieur en ontwerper Arthur Vierendeel. De naam heeft dus niets te maken met een aantal.

Een jaar later brak WOII uit.

In de Tweede Wereldoorlog bleef het spoor in gebruik voor het vervoer van oorlogsmaterieel en soldatenvervoer.

Er werden pogingen ondernomen om met  bommenwerpers de spoorbrug over de Maas in Maastricht te vernietigen echter zonder resultaat.

Wel werden bij een Amerikaans bombardement op 18 augustus 1944, uitgevoerd door 12 B17's, de beide dorpen aan weerszijden van  de brug getroffen en vielen er 109 slachtoffers waaronder 17 Duitse militairen. 325 huizen werden getroffen waarvan er 270 hersteld konden worden, doch  die door gebrek aan materiaal eerst ver na het eind van de oorlog hersteld konden worden..Op de 22augustus volgde de begrafenis onder een massale belangstelling. De spoorbrug werd wel in 1944 door de Duitsers bij hun terugtrekking grondig vernietigd..

Nog geen maand later was Maastricht en Lanaken bevrijd.

Na de tweede wereldoorlog nam het goederenvervoer spectaculair af en werd er nog maar sporadisch gebruik gemaakt van het spoor. Toch duurde het nog tot 1992 alvorens de spoorlijn buiten gebruik werd gesteld en werd het tracé overwoekerd door wildgroei van struiken en bomen.

Nu, in de 21^e eeuw meer dan 100 jaar na de exploitatie van de spoorverbinding Aken, Maastricht tot Hasselt, is men begonnen met de revitalisering van het spoordeel Maastricht-Lanaken en zal er weer een begin gemaakt worden met het goederen- en personenvervoer over Spoorlijn 20. Op korte termijn zal in eerste instantie het goederenvervoer vanuit Lanaken van start kunnen gaan om later via lightrail opengesteld te worden voor personenvervoer.