Velen vinden het maar niks maar ik vind het zalig om te schrijven met een pen. Een echte pen die je in een inktpot sopt. Net zoals in het eerste studiejaar toen we leerden schrijven in schoon schrift. "De melkboer brengt melk. Jan drinkt melk". De inktpot kwam na de griffel en de lei. Met blauwe vingers keerden we dan terug naar huis. Nu schrijf ik met zwarte inkt. Mijn schrift is standvastiger geworden. Ik heb zelfs geen lijntjes meer nodig om de letters te leiden. Ik kijk niet meer naar een bord. Nu kras ik alles uit het niets op perkamentpapier. Het gaat allang niet meer over de melkboer en Jan. Toch is er iets van dat gevoelen van toen overgebleven. De traagheid van het schrijven misschien, de letters die het grafisch vermogen van de schrijver opeisen. Op zo een blad papier beginnen te schrijven is als zich in een sneeuwlandschap begeven waar geen grenzen zijn. Ik pis mijn naam in de sneeuw. Nu veeg ik de etensresten van de buitentafel. Het is avond. Deze wilde drassige dag is mild geworden. De wind is gaan liggen. Op de schouw van de pastorie zit een duif. Waar kijkt ze naar? Van daaruit zie je het dorp. Mijn hand rust. De stop is van de inktpot. Rechts van mij ligt toiletpapier. Dat dient om de inkt van mijn pen te vegen. Na een paar zinnen zit ik wat om me heen te kijken. Ik draai een sigaret, tuur en gluur. Daarna rolt er weer een zin uit deze door ouderdom verstomde geest.
Reacties op bericht (1)
28-07-2007
jaloers
De rust die er van jouw uistraalt ... Ik zie je zo op je terras zitten, onder een boom, schrijvend in je schrift. Tevreden mijmerend terwijl je vrouw in de tuin werkt of het eten klaarmaakt.
Ik daarentegen vindt deze rust niet altijd. Mijn hoofd zit veel te vol en deze week ben ik gevloerd. Weer enkele dagen buiten strijd geweest. Was lang geleden. Maar liever nu dan in september, als ik met mijn cursus begin. Dan is er geen tijd meer om ziek te zijn, behalve in de vakanties natuurlijk.
En ondertussen steek ik mijn kop dan ook nog eens in een virtueel wespennest ... In de hoop om de gemoederen een beetje te bedaren. Tevergeefs ...
Groetjes, Fiep
28-07-2007, 00:44
Geschreven door fiep
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
