Mijn moeder en ik, we gingen tesamen ver weg. Ze was jong en mooi.
Na veel geloop stapten we in een groot vliegtuig.
De piloot had twee medewerkers met zich mee. Ik kon hen zien.
Voor we opstegen moesten we langs tuinwegen en smalle straten. De vleugels plooiden zich rond de romp.
De piloot reed roekeloos langs straten en soms deed hij een poging om op te stijgen.
Het is maar een tussenlanding, schaterde hij.
Toen we opnieuiw opstegen gespte ik mijn moeder vast. Mijn gordel was kapot.
Als je wil mag je zelf het vliegtuig besturen, zei de piloot. Ze waren aan het feesten.
Ik word wakker. Het huis warmt op.
Als ik ga plassen schijt ik per ongeluk vanwege een scheet
halvelings in mijn pyjamabroek. Een klein vlaaitje maar. Het is jaren
geleden. Ik weet het nog.
Zij eet de noten en ik de koeken. Er vaart een boot voorbij. Een
bejaard echtpaar stapt voorbij. Ze steunt zijn rechterhand. Hij beslist
Het zou me niet verbazen moest iemand dit geschrevene nogal
verwarrend vinden. Zou ik dit wel publiceren nu ik nog de kans heb om
dit geschrevene te anunleren?
Neen, ik druk op "controleer de tekst" en daarna zien we wel.
Reacties op bericht (2)
13-09-2007
ongetiteld
Dank voor de reactie.
Groetjes, Warket
13-09-2007, 09:54
Geschreven door warket
08-09-2007
-verzenden-
ik ben blij dat je het gepubliceerd hebt...Maar al te vaak hebben we geen 'controle' op wat we voelen, ervaren...zowel in verleden als in heden en toekomst...in verlangen naar toen en de veiligheid, de warmte die we willen laten stijgen...ongecontroleerd...
Genoten weer van je schrijven!
08-09-2007, 16:06
Geschreven door kerima ellouise
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
