Ze knaagt aan een koebeen. Ik schreeuw om het vuur dat een zoon meegenomen heeft. Bedaar mij. Het bot is afgeknaagd. Wat overblijft zijn splinters. De hoevekip is klaar. We gaan aan tafel. Ze is blij. Ik weet niet eens waarom. Daarna
zondagmorgen met in rechterhand een tas koffie en in linkerhand een
sigaret. Alles lijkt op een huiveringwekkend begin van een mooie dag. Een
dag die het onsterfelijk verlangen oproept het leven in schoonheid te
beleven, doelloos te dwalen in een wispelturige zonnestraal die bij
momenten zo verblindend wordt dat mijn ogen tranen. Een fatale
schoonheid van licht dat warmte geeft, zo vanzelfsprekend als liefde
van een moeder voor haar kind. Is het God of de Duivel die door deze morgen spookt? Mijn geest is zo listig om mezelf ervan te overtuigen dat geen van beiden bestaat. Achterin
het straatje naast mijn tuin hebben ze een vlag geplant. Een blauwe
vlag met witte sterren en een motief dat ik nooit eerder gezien heb.
Later blijkt dat het vandaag monumentendag is. De pastorie hier
schuin tegenover is een doelwit. Mensen komen en gaan. De hond blaft
voortdurend. Sommigen plukken appels van een overhangende tak uit mijn
tuin. Ach, laat ze maar doen. Monumentendag, heersersdag,
kunstenaarsdag, moederdag...elke zondag is er wel iets te doen om de
afschuw voor verveling te verdrijven. Toch had ik gehoopt dat het slechts tot het schijnsel van de middag zou duren. Veel later dan... nu de zon onder gaat is het beganksel eindelijk geluwd. Een enkeling maakt nog een laatste wandeling met een hond. De
klokken luiden acht maal. De dag is voorbij. Ik heb de ganse dag buiten
gezeten. Nu ik binnen ga voel ik de warmte van het vuur dat ze
aangestoken heeft. Een vuur om konijn op te stoven.
Reacties op bericht (2)
13-09-2007
ongetiteld
Marleen,
Uw reactie doet me plezier.
groetjes, Warket
13-09-2007, 09:51
Geschreven door warket
12-09-2007
rustgevend
Warket, jij schrijft met hetzelfde gemak als iemand die een vertrouwde gebed afratelt. Eigenaardig hoeveel rust ik in je ontboezemingen terugvind. Héél graag gelezen. Liefs van Leentje
12-09-2007, 20:30
Geschreven door Marleen De Smet
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
