Soms gebeuren dingen zomaar. Ergens in de toekomst staan we op de drempel van het onbekende. Elk moment nu is verbruikte toekomst.
Iemand vertelde over vastberaden geloof dat onze menselijkheid in
een wereld bestaat bij gratie van zichzelf, dat er maar één realiteit
is, de realiteit, zichzelf verklarend, het alles verslindend beest dat
met niemand rekening houd.
Ik geloof er niks van. Ik neem de wereld niet waar zoals hij is.
De wereld is zoals ik hem waarneem. Ik neem de waarheid niet waar zoals
zij is maar houd ze zoals ik ze waarneem voor waar.
Toch is er een grensoverschrijdend verschil tussen droom en
werkelijkheid waarin ik als toeschouwer mezelf en anderen leer
begrijpen.
Leven dat voortdurend reïncarneert in
ruimte en tijd, met de kracht om naar de zon te reiken. Onherstelbare wanorde in ons bestaan. Op dertig april tweeduizend-en- zes keek ik naar de uitbundigheid
van mijn hond, zag ik hoe ze zich wentelde in de aarde. Vanonder mijn
paraplu schreef ik wat ik zag in gedachten. Daarna schreef ik het op
een blad papier, de regendruppels ontwijkend. Als zilveren parels lagen
ze verspreid op het blad waar de inkt verwaterde als mijn pen hen
aanraakte.
Reacties op bericht (2)
28-09-2007
ongetiteld
DankJewel voor het begrip en de mooie woorden die ge geshonken hebt, kerima allouise.
Met groet, warket
28-09-2007, 22:38
Geschreven door warket
waarnemingsveld in beweging
woorden om waar te nemen en ze te verspreiden in gedachten...in voel gedrenkt
28-09-2007, 22:26
Geschreven door kerima ellouise
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
