Ik heb rauwe look gegeten. Mijn adem stinkt. Woorden kunnen niet stinken. Jawel. Snuit uw neus en snuffel maar. In deze vooruirgang zie ik vrouwen in mijn dorp hengsten berijden, zitten luxieuse vissers boven het wateroppervlak de tijd te verdoen. Niet alleen in de week ambeteert het mij. Sluipend langs modderwegen probeer ik mij van hun aanwezigheid te ontdoen. Vanavond komen goede vrienden eten. Zij en hij bij ik bij haar. Ik heb aubergines en zalm gekocht. Dag Warket. We hebben wat overschot van vorige nacht mee gebracht. Hoe dikwijls heb ik haar kaken al niet gekust in dit leven. Mijn lippen zijn nog niet versleten. Het was lang geleden om nog een nacht met vieren door te scheuren. Ik zie u graag, zegt mister Daniels. Ik knijp in de schouder van zij bij mij en haal wat herinneringen op. Dupont, weet ge nog van toen? Ja en zwijg. We zijn aan het spelen. Zeveren doe je achteraf. Ze heeft rimpels in haar gelaat gekregen en ook een loshangend buikje vanwege de ouderdom. Midden in een pokerspel zegt ze: warket, begin nu niet te janken. Ik jank toch niet? Kijk, mijn tranen blijven droog. Jawel, en let op uw kaarten. Mister Daniel, Michiels, Dupont en Warket pokeren een gat in de vroegte. Ondertussen ligt de kardinaal in de zetel te snurken. De zoon zat er gedeeltelijk bij.
warket
Reacties op bericht (1)
28-11-2007
tijdsschemering
als ontroering overvalt in herinneringen...verschuift de wereld naar het lawaai...en je binnenwereld schuilt in stilte...prachtig hoe jij steeds weer zoveel gevoel neerlegt tussen woorden...groetjes
28-11-2007, 18:29
Geschreven door kerima ellouise
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
