Ze is vanmorgen op een half uur tijd van gedachten veranderd. Eerst wou ze gaan fietsen, toen ze naar de grijze lucht keek weer niet en dan wel. Ik ben wakker nu, laten we toch gaan fietsen, zei ze terwijl ze van de trap liep. Ik had ondertussen mijn werkmanskleren al aan en wou de gewelven in de kelder verder afkappen; nu wou ze toch gaan fietsen. Vanbinnen ergerde ik me de overrijpe appels uit de boom maar ik bleef uitermate kalm want ik had een week baldadigheid goed te maken. We praatten een ogenblik over onze bijna weldra fin-de-carrière. Jij verdient niet meer dan ik, zei ze. Voor geen geld zou ik jouw beroep willen doen, antwoordde ik. Als kind heb ik altijd graag met een poppenhuis gespeeld. Daardoor doe ik dit beroep graag. Ik knutselde graag in mijn vaders atelier. Ik probeerde met benzine en karton raketten te maken die naar de maan konden vliegen. Heb jij toenertijd de maanlanding gezien, vroeg ik. Neen. We fietsten tenslotte naar Leuven langs het veld. Een voorbeeldige zondagmorgen in de herfst. Zij met de oude fiets, ik met de nieuwe. Een weg elke werkdag heen en weer, twee keer zeventig minuten elke dag. Telkens passeer ik vier volhouders die eveneens door de winter rijden. Deze zondag heeft het land bezaaid met wandelaars op bedevaart langs landelijke wegen. Ze vreten in het najaar de boomgaarden leeg. Die vurige solidaire wandelaarsblik doet me halskokken. Wij reden verder. Het toegeeflijke kon niet meer breken nu ze naast mij reed, stampend op de pedalen de markt tegemoet. Deze veldtocht maakt veel goed. Brunchen met geroosterd brood gesmeerd met pesta en gedroogde tomaten. Dat is een krimp van liefde. Dan keren we terug met tegenwind in regen. Oh, wat zijn we blij een zondagsmarkt in de herfst wat voelen we ons vrij als vogels die niet produceren wat is het heerlijk om zo blij te zijn als vogels zo vrij te zijn alleen het lot kan ons stoppen en verdwijnen we in het begin we komen en gaan en zijn zo blij
Reacties op bericht (2)
30-11-2007
ongetiteld
Dankuwel voor deze op zich al poëtische reactie.
Warket
30-11-2007, 21:21
Geschreven door warket
Als een schaduw.
Als een onzichtbare schaduw wandel ik in jouw belevenissen mee. Snuif de geur van een diep geworteld verlangen en de drang naar onbereikbare kleuren intens in me op. Alsof jouw adem zuurstof geeft aan de grijze nevels van de dagelijksheid. Met nieuwsgierigheid als gezel kijk ik nekstrekkend achter de bocht van de weg die jouw hersenkronkels verborgen houden.
Een weg waarlangs aan beide kanten haast onbeschrijflijk pure en zeldzame schoonheid groeit.
Bedankt om te mogen meewandelen.
Uilenspiegel.
30-11-2007, 12:04
Geschreven door Uilenspiegel.
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
