Ik wil niet meer weten waaruit het zonlicht bestaat vanwaar onze schaduw komt en hoe maan, water en vuur bestaan.
Ik wil het leven nog ondergaan in de tijd en me niks beklagen vooraleer ik onvermijdelijk afscheid neem van jouw en mijn leven
Zonen en dochters delen dit lot waarin alleen schimmen voortbestaan zolang het licht blijft schijnen
Zelfs de bomen als ware getuigen komen en gaan Wie weet zal de mens niet blijven bestaan terwijl het licht zal blijven schijnen...
en de maan de nacht verlicht al zolang geleden.
Reacties op bericht (3)
08-12-2007
ongetiteld
Ik dank julie voor de reactie en ook om een zekere eensgezinsheid in deze toon die in deze samenleving alsmaar zeldzamer wordt.
met groet,
warket
08-12-2007, 14:48
Geschreven door warket
lichtsterkte
wij zijn slechts ...even...het licht in onszelf...op weg naar onvermijdelijkheid...onwetend. Ja...prachtig geschreven. Groetjes
08-12-2007, 08:51
Geschreven door kerima ellouise
07-12-2007
Hypnotiserend meeslepend.
Een pure transformering van de wordende mens naar de niet-zijnde mens. Zich een plaats zoekende in het ontbrekende absolutum.
Zoals altijd meeslepend geschreven.
Gewoonweg prachtig.
Groet, Uilenspiegel.
07-12-2007, 15:31
Geschreven door Uilenspiegel.
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
