Ik was te laat. Haar gezicht was al leeg maar ze ademde nog. Ga toch, verlaat dit leven. Ik spreek dit braaksel als een overlevende. Ik hou van jou, fluisterde ik niet eens in haar oor. Ik bedekte haar dood met een wit laken en dronk met zij bij mij een aperitief in vooruitgang. Er kruipt een vlieg in de winter over dit blad papier. Dit is ergens een derde van december tweeduizend-en-zeven. Binnenkort zal schuimwijn welkom dienen en braadvet het huis bedwelmen. Kalkoengebraad met gedurfde sauzen. De tafelgenoten worden er loslippig van. En daarna nog een push-café. Ze zouden beter de fietspaden breder maken. 't ja, kerstmis en nieuwjaar. Hoe zal dit heidens feest zijn binnen duizend jaar?
Reacties op bericht (1)
11-12-2007
Zoektocht in het tijdloze.
Warket, ik dool als een blinde man door jouw porseleinen verhaal.
Jouw zinnen, een als woordenmuur gestapelde doolhof, verbergen de doorgang.
De onweerstaanbare aantrekkingskracht van de uitdijende kern werkt leesverslavend.
Nu en binnen duizend jaar, mijn gedacht.
Groeten, Uilenspiegel.
11-12-2007, 14:16
Geschreven door Uilenspiegel.
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
