6h: het gaat beter met mijn keel, en dat na amper drie capsules antibiotica. De dokter had pas voor morgen beterschap verwacht.
De hond legt zich klaar voor haar spuitje. Ze weet dat ze daarna haar eerste maaltijd krijgt. Dan gaat ze buiten een plasje en een kakje doen waarna ze languit in de zetel verder gaat slapen.
Ik kook drie eieren en maak koffie. De boter heb ik al uit de koelkast gehaald zodat die zachter wordt.

7h15: met een boterham, een ei en een tas koffie op een bord sluip ik naar boven, doe het licht in de slaapkamer aan en roep enthousiast: “Verrassing, ontbijt aan bed!”.
Het laken kronkelt. Met dichtgeknepen ogen kreunt ze: “Oh neen. Doe dat licht uit”.
Ik had het kunnen weten. Voor haar is het nog een uur te vroeg. Bovendien heeft ze vannacht slecht geslapen. Dat komt door de werkomstandigheden. De zaak werd onlangs verkocht aan een multinational. De reorganisatie die daarmee gepaard gaat (goedkoop personeel, geen ondersteuning van het bedrijf, doelstellingen onevenredig met de middelen…) heeft al geleidt tot het ontslag van haar collega. Management op hedendaags topniveau, beleden door een universitaire Pipo die de mensen met gekruiste armen en gespreide benen toespreekt.
Wanneer ze naar het werk vertrekt tranen haar ogen uit wanhoop.
Zelf heb ik het jaren geleden ook meegemaakt. Een mailbox dagelijks volgestouwd met a.s.a.p.berichten. De klant kan de pot op.

10h: ik poets mijn tanden en was me grondig. Me scheren doe ik niet. Dat is voor niks nodig. Niet vergeten om straks de sifon in de badkamer te ontstoppen. Eerst de keuken opruimen en de vuilbak leeg maken.

12h: aan de krantenwinkel is de Brusselse filmschool druk bezig met de voorbereiding van een opname voor een kortspeelfilm. Ze hebben enorme lichtreflectoren geplaatst rond een grijze luxewagen waarin vier kerels in maatpak met zonnebril zitten. Verder gebeurt er niets. Ik heb een krant gekocht.
L en S zijn thuis gekomen. Middagpauze.
Terwijl ik de krant lees eten ze tête à tête een boterham. Wanneer S vertrekt speelt zij haar favorietenspel op de computer. Dat zorgt voor wat afleiding. Dan is het haar beurt om te gaan.
Je komt er goed voor.
“Vind je dat?” antwoordt ze ontroostbaar.
Als ze naar de wagen stapt kijk ik haar na vanuit de deuropening. Ze is te gevoelig geworden voor absurde veranderingen in haar werkomgeving. Mensen met praatjes, een lange arm en een vingertje is niets voor haar. Prostaatbedrijven, ze krioelen in dit land.

Krantentitel van de dag: “Openbaar vervoer voldoet niet aan de eisen van gehaaste en gestresseerde jonge ouders”.

15h: niksnutten is een zalige bezigheid, zowel binnen als buiten. Zoals nu, onder een wolkenloze hemel die zonlicht en schaduwen impliceert. Een mooier cadeau kan je niet krijgen. Kijken naar de glinstering van pas geschreven woorden. Doodbloeden in verveling zal ik niet doen. Ik heb nog een sifon te ontstoppen. Dat ga ik nu meteen doen.

17h: een uurtje in de zetel gelegen wegens rugpijn. Is waarschijnlijk een nevenwerking van de medicijnen. Of zou het de schuld zijn van die twee glazen wijn die ik gedronken had? Met de pijnstillers ben ik gestopt.
Het lijkt wel of de zon elke dag later begint te zakken. Hier is de lucht voorlopig nog proper. Hier is het nog relatief rustig. Alleen in het spitsuur van de razers is er lawaai. Dan doe ik mijn hoorapparaten uit en vertoef ik in de waan van de stilte. Straks braad ik een haantje met gestoofd witloof. Eerst nog wat turen naar het avondlicht. Zo kom ik voor het eerst op eigen kracht te weten dat wind en water geen geluid maken. Het is hun aanraking met de dingen die we horen.
De man van de pastorij zet de vuilniszakken buiten.

14-02-2008, 19:29 Geschreven door Michelly

14-02-2008, 10:37 Geschreven door Uilenspiegel.