nacht zonder wolken
een kamer met halve akkoorden
een open deur die tabaksgeur verdrijft
en demonen verjaagt uit mijn gemoed
tussentijds een waarloos kind in sprankelend water
onbekwaam acteur die een toneelstuk speelt
de regiseur en de spelers zijn er ook

van poezie heb ik geen verstand
toch stamel ik deze woorden

mijn moeder was nog jong
wij waren jong nu met jonksjaren in een verleden
raar om dat nog te beleven
een toneelstuk met tussendoor een waarloos kind in sprankelend water
met een borrel in gezelschap zit ik daar in die ijle wereld

het is mijn beurt zegt de regisseur
de klokken luiden het uur in de tijd
de zonsval beweegt en de berk ritselt
en daarachter purperen en roze bergen

van poëzie heb ik geen verstand
toch stamel ik deze woorden
ik weet niet eens waarom