|
voor een keer heb ik
voorgenomen niets te beschrijven
en voor me uit te kijken
tot ik een potlood in een
speerpunt slijp
de insecten zijn met het
tegenlicht verdwenen
avond valt met
uitdeinende vogelzang
uiteindelijk zal
mensenlawaai
nog voor het nacht is
verdwijnen
ook het struikgewas en
bomen gaan zwijgen
er is geen wind
zal de mot straks rond
het kaarslicht verschijnen
zodat ik onvermijdelijk
toekijk
hoe ze haar perkamenten
vleugels verbrandt
of zal ik gaan slapen
en in dromen verder leven
neen,
uiteindelijk steek ik de
kaarsen aan
en doe mijn
gehoorapparaten uit
nu ben ik doof
er is geen wind
de vogels slapen nu
het is stil
niks beweegt
|
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
