En nu, ja nu.
Volle maan gezien.
Rustig zat ze daar.
Volle maan en ik in een schermutseling met zonlicht.
Ga voort, zei ze voorwaardelijk.
De stilte slaakt een kreet van verzuchting
om eenzame zondaars op kruistocht tegen onrecht
op zoek naar een rustplaats
waar onomstootbaar verlangen
kronkelt rond de tand des tijds.
Een verhaal meegewaaid met de wind
waarin een zeldzame adder ontvelt
tussen helgroen mos
en waar toeval en willekeur
zich van betekenis ontdoen.
Ik heb het addervel vol koestering gedragen,
ongeschonden meegebracht door weer en wind
als gedaante uit een vorig leven
in een schrikkelgedachte
gegraaid uit ongeboren bestaan.