Atelier of woonkamer, woonkamer of atelier. Voor haar maakt het niets
uit. Ze leeft wellicht in het atelier en werkt in de woonkamer. Op
het schab staan penselen en schrijfpennen bedekt met opgedroogde inkt.
Het salon dient de verzameling van bijeengereigde voorwerpen en
kunstenaarsschap. Ik kijk naar de instrumenten die ze gebruikt om
uiting te geven aan haar gedachten en emoties die me verbazen en
verwarren. Gevangen in zichzelf met het hoofd verheven, ronddwalend op zoek naar open deuren. Ik heb twee stenen meegebracht. Mooi! Waar heb je die gevonden? Ze legt ze in de keuken te drogen. Jaren geleden vanuit Bretagne meegebracht. Ze zijn duizenden jaren geboetseerd door erosie. Bijna woonde ik recht tegenover jou maar dat kerkhof zonder bomen was er teveel aan met al die geesten. Geloof jij dan in geesten? Ja. Ik niet. Ik denk dat het verbeelding is.Ik ga voort. Wil je iets drinken? Een pint aan de teut. Leef jij van de kunst? Neen, ik doe nog iets anders voor de kost. Ze vertelt iets over iemand met problemen waar ze elke week drie dagen bij blijft.
Nu, sprankelende ochtend met strijklicht in de tuin in het zuidwesten.
Blauwe hemel waarin vliegtuigen condensstrepen maken. De bruine merel
is er niet. Daarvoor moet je vroeger opstaan. Die is allang op zoek
naar zijn gerief. Merels fluiten bij het krieken van de dag. Het licht
glijdt over de tafel. Mijn pen trekt schaduwen over een blad papier.
Ze heeft last van claustrofobie. Ze durft zich haast niet meer te
verplaatsen in huis. Het gaat op en af, de ene dag al wat beter. We
gaan wandelen. Meteen wentelt ze zich uitbundig in een plas. Het slijk
druipt van haar buik. Dan rolt ze door het gras. De open ruimte doet
haar deugd.
Het zomerweer lokt de mensen buiten. Thuisblijvers, gepensioneerden,
half-timers, vrouwen met postnataal verlof.... ze snoeien, keuteren in
voor- en achtertuinen en de durvers stoken vuurtjes.
De pen heeft nu een vlijmscherpe schaduw, zo omlijnd dat het schrift er beter van wordt. Schrijven in laag
zonlicht wordt driedimensioneel met de gedachte in een vierde dimensie. Het verkleint de woorden.
De eerste bijen brommen rond mijn hoofd. Ik heb ook een vlieg gezien. Als je aandachtig kijkt zoemt het
leven rond je kop. Blijven stilzitten en kijken in het tegenlicht.
Wonderlijk, dat nauwelijks zichtbare geroezemoes. Het is het niets
doen waard.
De zon zakt naar het westen. De schaduw op het blad papier is
verschoven naar het noorden. Ik zit op dezelfde plaats als vanmorgen
met mijn aangezicht naar het zuidwesten. Straks ga ik een kip braden
om mijn luiheid in deze lentedag goed te maken en daarna, als het bijna
donker is, luisteren naar de bruine merel.
Reacties op bericht (1)
28-05-2007
geesten
Of geesten bestaan, dat weet ik niet. In alle geval niet zoals ze verbeeld worden ... Aanwezigheden, noem ik het. Het gevoel dat een persoon bij je is en over je waakt ... of je juist kwelt.
Maar één ding weet ik zeker: een kerkhof is doods: geen enkele aanwezigheid, goed of slecht ... Zij weten wel beter.
Fiep
28-05-2007, 20:29
Geschreven door Fiep
Over mijzelf
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
Ik ben een man en woon in de wereld (de wereld) en mijn beroep is zien bouwen.
Ik ben geboren op 11/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles.
Ik ben warket, en gebruik soms ook wel de schuilnaam warket.
