welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
06-09-2007
mijn mantel sleept de stilte mee
in slordig zwart, meebuigend
op de rand van je nagel
ik heb de dag niet gehoord
en de nacht wijzigt niets
ook niet de dubbele huid
mijn woorden te kort
het vlees te rauw
om te dragen op je borst
jij vreet je vol met splinters
en wormen uit mijn mond
die me hongerloos tot
zwijgen brengen
ik moet, gebukt,
jouw harde buik raden
04-09-2007
luchtledig
ventileer ik de kamers
van mijn zwijgen
het zal stil zijn
het is vandaag
dat woorden sterven
zo lijkt de nacht
ik schrijf: licht
zwart-wit
het geweten brandt
en de wereld dicht
tot hij niet meer
dichten kan
30-08-2007
alsof ze ooit schitterden
de dromen van een dronken dichter
de eerste roos of een vroeg getij
naar wat hij zag of hoorde
in resten vrouw en kind
weggevaagd langs vlakke zeeën
maakt het nog wat uit
dat niets meer naar hem toekomt
zo dwaas zijn levend, zwervend lijf
de winter wit met kamerwandgezichten
wanneer hij in zijn dichte aders
het ongetemde sterven schrijft
28-08-2007
totempaalpoëzie
je glimlacht naar me
en het landschap
opent zich
ergens
tussen traagheid en bronnen
van geluk
het begint met een gedicht
met venstervogels
ik laat ze binnen
ook de bomen
die ik nergens vond
voordien
ik word zomer
lichter en geloof
eeuwig als de zon
je glimlacht naar me
en ik woon nu
voortaan
in jouw stilte kerima ellouise ©
* Eerste Drentse Open-Dicht Festival
Schoonoord 19 augustus 2007
27-08-2007
nog voor ik iets kan zeggen
spuwt wind schaduwen
op mijn woorden
zwarte vlinders,
alom aanwezig, weigeren
te wenen, slepen zich voort
ongewenst
door de doorzichtigheid
van maandrift
ik sluit de nacht
en de wervels van
mijn slaap
de ochtend
brandt
jouw mond
vol waaien
26-08-2007
soms staan woorden zomaar op
worden tonen omlaag gedreven
weerloos ondergaand door ruwe klanken
de onmacht is oud en niemand
kan horen hoe het zwijgen verstijft,
zich ophangt in waterdunne schaduwen
uitgestoten en niet langer aanwezig
stroom ik over slaande rotsen wanneer
mijn hart de schaamte grijs houdt
15-08-2007
hij legt schoenen neer
als een minnaar
uit verboden
nachten
dweept met naaldhakjes
en de perfecte snit
van lingerie
hij likt en ik ril
om verwondering, om onschuld
die verdwaalt in ogen
het genieten
van alles dat lijfelijk
past
alsof het zwarte leder
hem uitdagend roept, bijtgraag
en nooit genoeg
wanneer hij feest viert
met uitgetrokken
geuren
en ik ontgoocheld kreun:
nee Sam, niet opnieuw
alweer een schoen
blaf niet zo naar de maan!
14-08-2007
...als als iedere
dag een week blijft,
kan de dauw
ongeschonden in je hand
de levenslijn verzachten.
(voor Kerima, 13.08.2007)
gemis, breed uit ogen,
glijdt traag rond de rand
van de dag
ik dwaal in het voetspoor
van de dampende morgen,
het bruidskleed in najaarsblauw
de vogels in mijn hoofd
dalen week en schuw
en de lucht kent niet eens
het huiswaarts keren
de wind voelt het huilen niet
of de verte in jouw hand
wanneer ik nergens adem en
ongeschonden kan blijven staan
13-08-2007
de hemel, laag en diep
in handen, als snaren der engelen
dicht tegen mij aan
iedere huidtrilling, hart tegen hart
wanneer ogen mij mooi maken
helemaal, als was ik nog
een jonge, ontwakende maagd
ik stijg door het fluisteren
zweef op sterrenvingers
wolkloos, wanneer het lied der minnen
in mij komt, als vlinders vol vuur
de eindeloosheid wacht,
duwt mij brandend voort, opwaarts
naar geluk, hoger en hoger,
met vleugels van licht
laat me warmen, wentelen,
waaien
in die zielenvonk
ik kan niets meer bedenken
dan de witte sluiers die
jij ,
getooid
met adem,
streelt op mijn gelaat
12-08-2007
kastelen in de lucht
ik vertel je
over dromen
en wolkenstof
hoe de wind
geen woord verspilt
enkel stilte draagt
in groot vertrouwen
hoe dit laatste
mijn handen vouwt
wijzend naar het lichte tij
jij vraagt me dan
waar de zee begint
en voor ons uit
ligt slechts de waarheid
golven groot
de horentjes in het zand
photographer : Ian Britton
FreeFoto.com
11-08-2007
zou het kunnen
dat ik een treurwilg ben
aan de rand van een rivier
waarin ik mijn armen
kan laten
rusten
alsof
regen aan het eind
van het water
begrijpt dat de vlinder
die erop drijft
een natuurgedicht is
met open grenzen
07-08-2007
ze glijden weg
van daken, de woorden
als zemen
vol milde regen
de dichter kon
niet vertalen
de zon
in verzen vol
hoe ze aaide
traag gloeide op zijn huid
als een maagd in een koekoeksbuik
hij keek in schaduw
en werd tuinier
plant nu zijn rijmzaad
in vochtige winter
bedjes
05-08-2007
in voorzichtige woorden
broos neergelegd op koude steen
warm van voelen
en jouw lach
zweeft door mijn ogen
sneeuw kleeft stille lippen dicht
kind van leven
laat vlokken kristalliseren
naar prille morgens aan een kalme zee
het zilt, gehuild in dagen
dat het leven harder sloeg
zuivert duister naar jouw nieuwe tijd
gracieus in stille gratie
want -dat was je nimmer
kwijt
04-08-2007
in de oude tuin
werd ik begraven naast
bitterkruid en
refreinen
keurig op een rij
als hoopjes op het gras
het gazon weer netjes
bijgewerkt
zonder
zwarte gaten
ik wilde niet zingen
of mezelf tot vreemde nemen
toen een rots viel op mij
met wie had ik anders nog
kunnen spreken
03-08-2007
op de droomlijn
vroeg je mij
om te spreken en
ik lees wat je nu
niet zeggen kan
het is stil genoeg;
het weten dat ik
weer moet gaan en
dat de dag verdwijnt
in verwarde zinnen
niet breken ook al is
de nacht ondrinkbaar
de schemer, gegoten
in een enkel woord
sta stil
wanneer ik voor jou
uit de wereld loop
02-08-2007
een fragment van aanwezigheid
mijn lelijkheid
breekt de grond
open
door een bevrijdend
oordeel van de dood
vlinders
in donkere tijd
leggen wanhopig
hun gewicht
op mijn trommelvlies
wanneer een maskerade
verzandt in late zonde
van leegte
ik leg me
naakt in de aarde
en vraag gratie
in dat ene moment van
waarheid
mijn ogen ver weg
als vogels
onvervalst
31-07-2007
ergens, nergens
zoals jij mijn woorden
29-07-2007
slechts een schim
afgebrokkeld
vreet elke minuut
zich vast in de aarde
grijze sporen
stuurloze, ontwortelde kreten
in een effen blik vol regenslag
uitgeteerde wangen
kronkelen in vergane dromen
schuren langs meedogenloze bomen
wanneer tussen morgen en avond
de dood waait in verzegelde ogen
en zich opsluit in een droge mond
er was geen lucht
geen landschap
enkel diep gebogen schaamte
alle wegen
wolkten zwart
28-07-2007
zo schets ik mij
in lege straten
weggezonken achter
klokgelui van eindige dingen
zonder slaap
word ik herkend
zoals de steen
die stilte uitspuwt
blind en grijs
de ademhaling
het harde vocht
aan het vlinderraam
vertelt de nacht onafgebroken
hoe waarheid schreeuwt
in het vaarwel
door het veroordelen van verwachting
vergat ik plichtsbewust
te sterven
de dood wandelt mee in mij
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
foto : kerima ellouise
foto : kerima ellouise 
