welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
04-12-2007
de nacht was mijn
vijand
wanneer hij s nachts
bewoog door het verboden
gesloten raam
onder de maan
kon ik niet komen
toch niet voor eeuwig
en als ze nauwelijks zichtbaar verscheen
zorgde hij wel voor de schaduwen
die, nooit verontschuldigend,
binnendrongen
alsof zonden nooit
gestalten kregen, zelfs niet
in zijn hoofd
02-12-2007
je was hongerig
overdag
bij de haard
en in het gras
om wat je later
zo oud als de wereld
niet zei
voor allen die het zagen
ging de tijd telkens terug
naar het begin en het wuiven
ik verwachtte je hand, geloofwaardig
tot ik de koude en houterige knieën
verzweeg, blinde ogen en hoe
het sneeuwde tegen mijn wang
weet je nog, de antwoorden
je droeg mijn lijf, wit en bladwijzend
tot er iets brak
ik draag geen gezichten
op mijn borsten
28-11-2007
het landschap van de maanvogel
een vogel vloog
voorbij lente en zomer
kleefde stilte
aan het raam
en ik dacht nog, zing
zing de dag, zing je gave
nu het nog kan
in een brede schaduw van het gras
en de ingevlochten, vele
dromen
maar de nacht moest zo verlopen
en mijn woorden waren traag
ach, deze koude
deze vroege, kale koude
er lag al sneeuw op de maanfoto : locatie Beeldentuin Dehullu 2007
27-11-2007
houtlijn
mensen roepen wel eens
we kennen je
niet
alsof ze maar één oor hebben
wanneer ze het wisselen van wind
in koude bomen
hangen
misschien ben ik wel niet
die ik had willen zijn
of moeten
of wennen zij nooit
aan mijn sterven terwijl alles
maar voorbij gaat
in opwaaiend zand en nachten
die ik wakker lig
in het weten
dat ik slechts ben
van stilte
niet bij hen
ze kennen me niet
zichtbaar foto : locatie Beeldentuin Dehullu 2007
25-11-2007
ongekend
de warmte, explosief
de dragers van vers zonlicht
met armen die ontwaken
in een open huis
als groeiende ruimte
waarin middaggezichten wandelen
met zuivere stemmen
naar het oor van liefhebben
en elke adem uit het hart
-in geboorte-
geoogst
24-11-2007
hij draait
de dag naar buiten
en herbegint zijn daad
haastig zonder groet
hij denkt soms wel
aan vrouw en kind
of aan iets nieuws
iets anders
zomaar, op een ochtend
wanneer zijn woorden
hem leeg voorbij
gaan
of wanneer het bijna avond is
en de weerhanen hem
gunstig staan
er wordt gezwegen
in de rechterhand
naar voor
en opzij
zo naar de linker
22-11-2007
niet alles
kan gedragen worden
door woorden
daglicht bijvoorbeeld
of het ontkomen aan de nacht
sterren traag als liefde
binnensmonds
die ene lente
al te vaak herdacht
van jou, van mij
een andere wereld
niets toont aan dat ik besta
als woord of zin, in
bloed verdund
waarom sterf ik dan
ongewild
18-11-2007
het beeld
- jij bent van licht -
breekt tijd open
in eeuwige
seconden
waaraan een drenkeling
zich vasthoudt in regen
en storm
zoals een witte lelie
in onrustige dagen die de klaarheid
van het water zoekt in deze vreemde wereld
ik hoor nog steeds je stem, aarzelend
bewegend toen ik de aarde wist
dichtbij duisternis en zware
druppels
jij naderde en ik mocht
jouw breekbaarheid
ontvangen
in een glimlach
van licht
17-11-2007
zo droomde ik
jij buigt je voorover
en iets in je
zoals
een slapende vlinder
in morgenlicht
bedekt mijn naakte huid
ik dans dromen
de dag en de nacht
wijd in woorden
blauw
teder rozen blauw
een bloem in zee
zo beiden oorsprong
waarmee ik liefheb
en jij
15-11-2007
ik zag
hoe jij speelde
en ik bleef geloven
jonge meeuwen en het licht
werden opgetild
tussen handen
en je mond, zo mooi
om te zien
-slaap maar, liefje-
ik wilde blijven
om alles te begrijpen
huilde en lachte
om blauwe gedichten
zoals in morgen
het woord werd wind en vogels
wisten wolken
-slaap maar, liefje-
want jij kwam los
van zee
stilte
was lucht, was morgen
en avondregen
werd zee in het openvouwen
van flarden mist
ik tastte naar duinen
en ouderdom
terwijl mijn navelstreng
onder stenen kroop
samen met het meisje van zes
en niemand zei nee
12-11-2007
wat dichter bij dromen
vleugels
vlinderdrijven
op teergroene adem
van bomen
duizend
en zonnewijzers meer
fluisteren
de diepte van
je woordendans
de stilte
en het gedragen worden
door wind, andersom
in geluid
schrijf maar
het licht op handen
de zon komt op;
ik wijs naar jou
11-11-2007
de wind ruist niet meer
en alle stemmen wegzinken
ik had nog bomen
meeuwen en een schreeuwerige
maar mijn kamer werd zelden
ze zag me niet, las geen dagboek
zilvergrijze strepen en ik rouwde
toen ze verdronk in mijn raam
09-11-2007
het podium
werd mijn redding
het wachtte
zoals de zee op leven of dood
op een eiland
dat geen weet heeft van wind
of muren waaruit stemmen schuurden
steeds dieper in
mijn hoofd, in het waterglas waarin
ik meeuwen wilde zijn
luider dan
novemberstilte
zonder achtergronden
van angst en dun geklede woorden
die het sterven over tafels droegen
naar handen
en nevel uit zee
naar het podium
op gelijnde golven
van rust
07-11-2007
die onder glooiende gedachten wil kruipen
om het gewicht van angst te ontwijken
geen genade, meedogenloos diep
in de strakke vorm van toewijding
zo zwart het gat, wat voor mij ligt
wanneer zijn ogen bruggelings wijzen
van binnenuit beweegt het spreken
wanneer het licht mijn lip doorboort
rij na rij, de haakjes geopend
gehoorzaam adem ik
in weinig zeggen en spoel
de scheve woorden door
het is niet wat ik wil zien
maar hij
lacht wel zijn rechte tanden bloot
05-11-2007
de dood lag voor mij, haast om op te rapen
maar ik was een kind, licht en onschuldig
herkende het geschuifel niet
van het donkere wachten, droef en zwaar
de muffe geur, een lijf in zwart
op de grijze muur hing haar gezicht,
streng en met harde vuisten,
voortgedreven door gebed
stemmen naderden uit fluwelen hoeken
en dwongen mij naar koude wangen
dat volstond voor de herinnering
nu pijnloos en geordend rustig
aan de grootmoeder
die geen naam meer draagt
verdomme, ik was nog maar een kind
03-11-2007
eindwandeling
jij wist
het dromen nabij
wuifde woorden toe
in de schaduw van
een kerk
ik vroeg niet
of jouw stappen, zoveel gedaan,
schaterden
om de stilstand
of om het spiegelbeeldlicht
dat in een echo
verzonk
langs smalle steegjes die
samenstroomden als stadsvrienden
in een volgend najaar
hoe kon jij weten
dat de kerk voor ons
uitgroeide tot een kathedraal
tussen kinderkopjes
en resten asfalt
'den hopsack'
02-11-2007
bij dag begint het:
de dood noemt zichzelf
het licht
alle andere namen
geven nog meer, verleiden
als ontelbare vingers
ik schrei tegen wind in; rood
met het wimperloze van liefde
verderop
laat onvervulde dromen
uit gedichten waaien, ook je stem
en alle stilte, zoveel trager
tijd verstrijkt
in de richting van het raam
en ik kniel,
haast eeuwig neer
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
'den hopsack'
