welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
07-10-2010
station
station
eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige stilte, hoog verlicht door een dief van bliksemschichten een vrouw met zicht op haar leven zit tegenover me en bestudeert het snelle landschap tussen duim en wijsvinger alsof ze alle antwoorden meet aan diezelfde overbodigheid misschien is afstand subjectief zoals kunst zonder uitstel van gedachten ik spiegel me in het raam , een speldenknop vliegt voorbij in een druppel regen kerima ellouise ©
04-10-2010
een dag, zomaar zachter
een dag, zomaar zachter
vandaag wil de dag zich niet vertalen zelfs de wind lijkt niet te ademen ik wandel verder probeer de kleuren te begrijpen en hoe het kan dat ik besta nu wanneer het leven zich afkeert van toeval, de ronde van het najaar zich rijpt tot anker niets het tegenovergestelde staande kan houden en daardoor, even vreemd, een reden geeft tot verlangen naar het ongekende, het onzichtbare dat zich wil openen als een roze lelie van dromen die haar onbeweeglijk lot wil verlaten tezamen met het lied dat in haar tolt ik sta stil, geef me over aan de zuivere zang van herfst en woord en zie de zon, licht op t water het is geen toeval : ik vraag de lelie ten dans wanneer we reiken naar elkaar kerima ellouise ©
02-10-2010
zwarte kraaien
zwarte kraaien
bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft ieders verweer treed binnen in mijn bewogen bloed spreek dan en enkel dan kwaad wanneer eigen eerlijkheid u niet verzaakt kerima ellouise ©
30-09-2010
het kind en het glazen vogeltje
het kind en het glazen vogeltje
in mijn herinnering ben ik altijd klein geweest ook in elke wereld die openbrak wanneer het schuilen zocht naar zachtheid of een lief woord dat deed vermoeden dat ik bestond met het oor tegen een helderblauwe hemel om in geluid van nergens eindigende warmte te kunnen wonen ik tastte dan aan mijn hart aan het kind dat daar stond, hoopte dat God het zou horen dat de regen, die het verdriet bleef verdragen, mij zou inschepen vanuit mijn onrustig bed met witte zeilen, zeewaarts op golven ginder en waar ik dagen van ontwaken zou vinden de beweging van vogels kon omarmen zonder het kleine te voelen waar dan ook kerima ellouise ©
27-09-2010
voorbestemd
de weg beweegt, kruist bomen aan, kruinen die in mist blijven hangen zich nooit voltooid hebben en nu bladerloos zijn misschien waren we vrienden langzaam in een wandeling door herfst in het oude, vertrouwd zoals de ochtend die nesten bouwt op schouders van het ronde zwijgen verstaanbaar en gehuld in handen ook al boog de vijver zich bleek rond mijn lichaam, schuifelden banken de zon omlaag wij bewogen, hielden ons vast aan weerszijden van de weg, stilte als vergeten vruchten misschien vertelt het oude iets nieuws wanneer een vogel tegen het blauwe dit gedicht zal openen met daarachter, huiswaarts een roepende, hoorbare gloed kerima ellouise ©
23-09-2010
dat ik gewoon mens ben
misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en oude vragen tijdloos, zoals het begin vanzelf op huid, met dichte ogen misschien zeg je wat teders hier nu we zijn ontwaakt is er een gedicht dat je schrijven moet waarin je hunkering oprecht in mij gelooft kerima ellouise ©
20-09-2010
requiem voor een eeuwige zucht
requiem voor een eeuwige zucht
waaraan denk je met de ogen dicht wanneer ik zeg dat de tijd zal komen dat de dood me zal bergen in zeeën van tijd en, voor daarbuiten tot stilte gesloten, het onzichtbare mijn toekomst zal erven in stil zo stil zo onnoemlijk stil het glanzen van golven misschien dringt niets meer tot me door werpt het sterven de beelden ver weg van maan en rozen, ongebroken of van je stem, helder in een boog laat me jou zien, leg je hand in de mijne lig naast me, dichterbij waarom zwijg je verdwijn je in het laatste woord wanneer ik zeg dat jouw liefde mijn weg zal zijn kerima ellouise ©
17-09-2010
zacht en duin
zacht en duin
ik wrijf het stof dat eens mijn verleden was uit ogen van de nacht zoek gezichten zoals ze zijn, bevrijd langs de plooien van mijn mond uit de regen treedt de ochtend met lange strepen licht en zacht geritsel een dichter kijkt het noorden tegemoet ik wijs hem naar mijn gedachten we eindigen zachtroze in nieuwe poëzie nu is morgen ik ben liefde in vandaag kerima ellouise ©
16-09-2010
de schaduw van een mens
de schaduw van een mens
het voelt vreemd aan, de vreemde die hij is ondanks het delen van de waanzin in het verleden, het slaan op ziel en huid, onherstelbaar zoals de pop die ik jarenlang in armen droeg wanneer ik het licht uitdeed om woorden met dezelfde adem te laten sterven nog droom ik, de ogen op mij gericht midden in het huis dat het water op de ramen kringen maakt van moeheid schreit in een aanhoudende duisternis nog droom ik wat ik, aan deze kant, niet vergeven kan- er ligt geen heimwee in de verte, vreemd volgeschreven - kerima ellouise © foto: beeldentuin Dehullu 2010 kunstenaar: Margriet Barends
14-09-2010
haar betovering
haar betovering
ik lees woorden van een vrouw, de diepere waarheid van het kwetsbare benoemd op iedere lente- en wintertrede in een zoektocht tussen handen, klein en groot, in een lichaam, vreemd gescheiden doch onafscheidelijk en opnieuw in adem, een bloem over fluisterhuid zoals het optillen wanneer het wenen wensen golft, een spreken wordt en troost bewogen leeft in een glimlach, waar vlinders stormen willen buigen wit en rood, vrij geweten ogen zijn langs iedere binnenkant zacht in betovering en het strooien als glans, traag naar de ruimte van elke neergeschreven schaduw kerima ellouise © * voor Froukje Vos n.a.v.de publicatie van haar bundel "het betoverde woud'
08-09-2010
lustrum, ook in de nazomer
lustrum, ook in de nazomer
hier voel ik dat ik ben, hoef ik links niet met rechts te verwisselen of het einde met het begin hier zijn schaduwen als een reis die je rond en rond draait wanneer ze wachten op herfst zoals bomen, nog groen op een negende horizon almaar milder en waarvoor geen naam meer bestaat hier ben ik verbonden onverklaarbaar met beelden door gedachten gevormd; verborgen taal, ontstaan uit de stilte van elke vrucht op paadjes en gezichten die alle angsten van een wereld in een wereld doen vergeten soms explosief of zomaar vanzelf hier heb ik geademd toen ik nog een laatste keer omkeek naar de vijver die haar helderste vorm in mijn lichaam liet zien kerima ellouise © foto: beeldentuin Dehullu 2010
04-09-2010
koraalrood
koraalrood
vandaag droeg de aarde mijn hemel laag zoals een horizon vol meeuwen je keek naar mij opnieuw en nader vertraagde de zee rondom tijd en diepliggende duinen slapend in elkaar geen vragen over onbereikbare plaatsen of landschappen anders dan mezelf het waren momenten van volheid met bloemen overal kerima ellouise ©
03-09-2010
tot leven, meer
tot leven, meer
middernacht de wereld zou donker moeten zijn onder een lantaarnpaal staat een man alleen hij rookt een sigaret laat zich vollopen met duisternis zonder angst glimlacht en wandelt tot de stenen op hetzelfde pad waar ook seizoenen veranderen ik draal nog even, keer dan terug naar vertwijfeling verdwijn in de onbekende stem van mezelf het is koud, al te schuldig en de hemel is zo hoog een silhouet geeft zich over aan de stilte stapt over chaos, die van die dag die van alle dagen van de maand die van de onontkoombaarheid zal ik een naam voor hem vinden in een vraag herleven heeft hij mij herkend in zijn glimlach of zal de ochtend vergeten rondom het suizelen van eigen boezem, in het lichtzonder een woord gaat hij niet dood, ik leg een gebed onder een steen kerima ellouise ©
31-08-2010
in een kring van vuur I en II
in een kring van vuur
I. laat je ogen in ruimte dwalen er is plaats genoeg voor ieders verhalen zie de vlinders, vanwaar zijn ze gekomen misschien uit muziek in nog net niet verlaten bomen gonzend door losgeraakte momenten die als zwermen naar het onverklaarbare zwenkten ergens halverwege het zandpad van de wind bezongen door verbeelding en alles dat weer verbindt
in een kring van vuur, oneindig open
II. tussen jou en mij is er een oorsprong en een waarheid die ieder heeft gezien; een bewogen fabel bovenop het verlangen of door het aaien van een roze balsemien in beroezing en voltooiing van zinnen zijn talloze namen reeds eerder geschreven wanneer ieder ogenblik in liefde zich door het leven heeft omgeven het raakt je ziel gelijk de mijne verweven in een kring van vuur, samen met de vergankelijkheid rond ieder geboren uur kerima ellouise ©
27-08-2010
bloemlezing in de tuin
bloemlezing in de tuin
in een waterplas maan ik een spiegel aan tot stilstand aan de rand, van mij alleen rolt een steen uit ik verberg hem onder mijn huid alsof zonder niet meer kan alsof hij ogen baart die zich niet kunnen weren tegen de bewegingen van het water wanneer wolken stil liggen en niets meer lijkt te ademen in mijn lichaam het oor leeg, naast het zwijgen van het puin hij rolt wat verder, valt terug tegen alles wat pijn doet en uit het leven meegebracht totdat ook hij zich vastklampt mijn hart wordt koud en onrustighet weer slaat om hagel haalt bloemen uit de tuin kerima ellouise ©
26-08-2010
Andøy en Noorse nostalgie
foto: Rudolf © Andøy en Noorse nostalgie
misschien laat je hier een roos zweven zeg je niets meer over wat verdwenen is of nog net zichtbaar tussen een zwartgedreven hartslag van de heuvel en het oude landijs dat nabij het zandstrand bedoeld was om leven te omhelzen bespeeld te worden door het licht en het zomaar verder gaan van windgolven op waar ze vallen wilden, nog even of veel langer dan de oude kleuren, haast vergaan door het tasten aan de aarde en lagen roest waar het uitzicht naar toekomst vergane glorie achterliet er geen geruis meer was of een siddering door t geoogste land misschien plant je hier een roos, nog voor vergetelheid het verlies aanvaardt - tijd herinnert zich tot tijd, genoeg wellicht - kerima ellouise ©
24-08-2010
opgaan in het licht
opgaan in het licht
zie je verborgen schoonheid in de mist of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt wanneer de nacht het aardse heeft gewist zoals het geluid op't achtergebleven eind of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt zo harmonieus in dit oude verbond zoals het geluid op't achtergebleven eind boven een vrome, gezegende grond zo harmonieus in dit oude verbond nabij Zijn woning en engelentuinen boven een vrome, gezegende grond verzamelt zich licht in withoge kruinen nabij Zijn woning en engelentuinen wanneer de nacht het aardse heeft gewist verzamelt zich licht in withoge kruinen; zie je verborgen schoonheid in de mist (pantoum) kerima ellouise ©
23-08-2010
te midden van een regenplas
te midden van een regenplas
voor de rurale ogen van de regen verberg ik het ritme in een gedicht van luid naar stil op alle wegen gerechtigd door mijn zielsgewicht verberg ik het ritme in een gedicht en wat ik stervend heb gedragen gerechtigd door mijn zielsgewicht naar de overkant van vele dagen en wat ik stervend heb gedragen het daglicht dat verloren ging naar de overkant van vele dagen verbindt zich vreemd tot zonderling het daglicht dat verloren ging van luid naar stil, op alle wegen verbindt zich vreemd, tot zonderling voor de rurale ogen van de regen (pantoum) kerima ellouise ©
21-08-2010
verzonnen tijd
verzonnen tijd
wanneer je vlucht in woorden mag ik jou dan aanraken binnenin je gedicht mijn hand leggen als een koepel bovenop wind zwarte kiezels die spiegels breken, onveranderd in het midden van een zin mag ik luisteren naar je wereld of een enkel boomblad dat neervalt naast de dag de dag waarin je zei dat je gelukkig was en hoe verrukkelijk het zou zijn voor de boom om zijn trage tijd te tonen, zonder richting te verliezen in elke regenbui en zonder twijfel achter in je hoofd ik beloof je niet te schreien, te blijven zoals ik was, wij waren bijna één met de zwaluw met diep in ons het raam een open lucht wanneer we wilden praten over onwaarschijnlijke poëzie kerima ellouise ©
17-08-2010
boven de waterlelie
boven de waterlelie
wikkel me in jouw gedicht zodat ik weet want vandaag nog zullen de wachters uit mijn lichaam vloeien zal ik het heengaan moeten aanvaarden zoals de waterlelie diep in t water haar laatste schaduw ademt niets zal zich nog vergissen geen wens met tijd of tover geen woord met sterrenlicht, stamelend volgestouwd met zachte stilte met wind naar binnen ik zal het leven vinden omdat ik weet het is poëzie, ook kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag