laat me sterven in de naaktheid van je hand waar ik stil verlangen adem
naar het zachte schreien van de dood
laat me gaan in de hartstocht van je huid waar ik het zwijgen achterlaat
onder versteende longen voorbij het verre avondrood
maar ontzeg me niet de liefde, mijn liefde
laat ze bestaan in geschreven morgenlicht wanneer ik jou nader
in een verbonden droom
kerima ellouise ©
|