verborgen

ik aanvaard de reis
naar winter, er is maar één richting
en misschien alles wat ik wens

de kamer blijft binnen terwijl daken
voorbijtrekken, uit ieder huis een adem ruist
en dan de slaap hervat

welke naam zal ik geven aan het kind dat aan iedere deur
vragen stelt, over spiegels glijdt, half in het huis en enkele seconden later, half in vlokken

die ik, zonder bezeren, wil uitvouwen tot een zachte bloem
of een sneeuwengel in het allermooiste van de nacht

voor haar, eens zo open,
zodat ze weet dat de reis niet tevergeefs was

kerima ellouise  ©

Illustratie: beeldige wandeling, Blankenberge, 2011