gebroken wit
en de stenen dragen
mijn stille stem
zij zijn handen
vertragen het licht
en leiden me naar iets
wat ik nog niet weet
ik ben mond
moeilijker dan de waarheid
mismaakt door gifpotten
in het nachtelijk huis
is er een aards paradijs
of een open oog
om oneindig lief
te hebben
de stenen
blijven, dat wil ik geloven
binnen bereik
ik volg het dolen
kerima ellouise ©
...
nav 'Poëzie in harmonie met klassieke muziek', 27 april 2013
in de Magnuskerk te Anloo
met Doewe Kraster (orgel), Agnes te Wies (hobo), Inge Dijkstra
(dwarsfluit) en dichters Marion Spronk, Julius Dreyfsandt zu Schlamm en kerima ellouise
|