in de helderheid van wind
waarom schrijf je dan nog,
vraag jij
het is mijn groet,
antwoord ik
aan gezichten in de ramen,
veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude
bomen
zonder ochtend, avond of
eindbestemming
zo ben ik ook jou
en wat we weten, weerloos
achter het dunne vlies van woorden
en in vrije kamers van verte
waar dagen aan de grond zich nooit verloren
wanen
wanneer we sterflijk zijn, vanzelf ontstaan
zoals minnaars, diep in
beweging
kerima ellouise ©
... gedicht uit mijn zopas verschenen bundel 'stilte, verzamel mij' ...
|