De stilte tussen klanken
je praat tegen me
over het strand
en in de wind lopen,
over Mozart en mijn
haren die geuren
mooier dan ooit
breng je verzen, gedichten
die ik het meest heb liefgehad
naar morgen en
nog zovele jaren bemin
ik jou om je speelse overmoed
en zo oneindig veel
maar jij bent al bezig
met herinneren, met een
oogwenk, diep weg
in een gezochte tijd
en zoals woorden in
poëzie bewegen, zo
strek jij je lichaam
naar een vaag gebaar
in de verte
nooit zal je weten
wat ik bedoel
met stilte in
mijn lied
kerima ellouise ©
|
