het juk van verdrietxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
ruw trek ik mijn stinkende huid uit
schraap de gaten waarin een oneindige ruimte
de kruisen bevochtigt
van doden die hun buiken aanschouwen;
glasachtig in het spreken
ik doorsnijd de woorden, geef vorm
met dezelfde beweging waarmee mijn hart
werd doorboord
en trek het ongedierte
uit de zwarte vlekken, opgezwollen tot afkeer
van dubbele ogen, spiegelvaardig en onmachtig
om zich verstaanbaar te maken
-ik werp nog een trouwe bloem op mijn buik-
kerima ellouise ©
