tekening : kerima ellouise
bruine suikerxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
ik zag als kind
de schaduw van mijn grootmoeder
krom van het land en de vele dochters
vaak bleef de avond op haar wachten
in de schemer van de lege schuren waar ik
de geur van hooi ving op magere beentjes
in de kamer hingen geen portretten
alleen het grote, zware kruis dat nog wat zwarter werd
wanneer late mist zich verschoof naar het scheve raam
s nachts, in de hoge bedstee werd mijn lijfje langzaam warm
en dan droomde ik van het vochtig keldertje, volgestouwd met schatten
van warme melk en houten eierdopjes, van boterhammen met dikke lagen bruine suiker
maar vooral droomde ik van het omhoogtillen, de sterke handen boven wind en alle wolken
en nu ik, na al die jaren, haar schaduw teken, besef ik dat ze de eenzaamheid beeldend heeft bewogen
kerima ellouise ©
|
