xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
bijna dragelijk
en daarna,
fluister je
wat komt daarna
ik voel de herfst
door me heen gaan, enkel de herfst
en geen andere vragen die sporen dragen van holle huizen
waarin niets zich kan hechten
behalve de onmacht, immer herhalend
zoals witte kruisen, lijf aan lijf
nooit uit marmer
of uit letters van leven
wel liefde, liefde, zoveel liefde
onberekenbare liefde, binnen in mij
en daarna, fluister je
onbekend
ik houd mijn mond dicht
en loop
naar de bladeren rondom jouw voeten
ter verdediging van de eeuwigheid
kerima ellouise ©
