een wimpel waaitxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
midden in de tuin staat een boom
terwijl ik met hem praat, zonder mijn stem te laten horen
schudt hij zijn bloesems hoog op, alsof er tederheid is
alsof het gedicht in zijn buikholte mij zal vergezellen naar de branding
mij zal doen verdwijnen in de palmen van vloed, nog zachter dan een belofte van liefde
opnieuw op huid en vlindervisjes, neergestreken in het kruinenlicht
tussen oude twijgen sterft een meikever, de boom buigt, beeft even uit zijn bloei
ik kom overeind en begin te klimmen, zin voor zin, tak voor tak , over daken en heuvels heen
rivieren met wel duizend wensen
een vogel vliegt, de tijd komt later
naar jou, mijn lief
naar jou
kerima ellouise ©
|