literaire bloeiwijzer
waarom zegt niemand dat de aanwezigen die er waren niet bestonden
al sprongen ze herhaaldelijk bovenop het beeld van illusie
geeft het een roes van vrijheid of wil men zichzelf onderstrepen; een witte woordenvlag planten als herinnering aan al dat moois van muzen, momenten en letterkundige overgave
kan men bloemen laten groeien in oren vraag ik me af, wanneer een stem doelloos peddelt in een glas zonder water, men woorden niet verder brengen kan dan het opgedroogde eiland waarop men staat, met een stoel die windstil naar het noorden wijst
waarom zegt niemand dat men enkel zichzelf naar huis bracht, met een plastic bloem in kransgevlochten haren
kerima ellouise ©
|