foto: beeldentuin Dehullu 2010
kunstenaar Lia van Rhijn






















bij vlagen en verdrietxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 

 

 

“terwijl ik mij schoonheid inbeeldde

koesterde ik tevens de illusie van liefde”

 

 

alles gaat voorbij

alles is geweest

 

wanneer werkelijkheid gedichte woorden opent

er slechts een droevig ronken

overblijft

 

van een kind

dat, angstig in een wereld, verlangt

het sterven omlaag te halen

 

woorden kruimelt uit gebeden

om te ontsnappen aan schreeuwende stenen

van maan na maan

 

zwaar en zonder rust

door het dagelijks openbreken van  eigen falen

het brood zo nodig, al was het maar een enkele hap

 

de kerktoren slaat opnieuw

twaalf maal, bijna heilig

sprak een vader

 

de wind is dood


kerima ellouise ©