everybody is happy now
ik zag ze, hoe ze zichzelf
overschreeuwden, alsof stilte
een misdaad was
alsof betonnen woorden, zelfs die er nog niet waren,
dijken moesten breken, dammen
vlak bij voeten
ieder moment
in een ander, onbereikbaar leven
volgestopt met graten, vage vrienden
en joints die enkel het vreten van verzen kenden
zonder kauwen, omhoog
op weg naar het onbevreesde
uitvoerig
zoals het geslachtsvolle
waarmee geparadeerd werd als troost voor parasieten
en andere tekens van poëzie
luidruchtig heen en weer lopend
weliswaar met gemak
gemaakt
en uit noodzaak
om de roep van pauwen te hanteren
in het hoog gehangen huis
ik zag, zonder kracht
hoe achteloos de zachtheid van een dichter
werd weggewuifd, in de bomen verdween
en dat , zelfs op vaste tijden,
stilte nooit een kans zou hebben gemaakt
but hey, everybody is happy now
|
