een gesprekxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
onwerkelijk
hoe stilte het witte daglicht draagt
alsof winter over haar heen groeit
en wenst te horen
dat woorden ongezegd blijven leven
in zijn handschrift
ik loop er heen, de bomen
trager in het water, aan het einde
van het onlangs gestorven huis
het is vandaag, een dag zonder
schaduwen
alles lijkt anders van vorm
*
bloemengeur
en de vele blaadjes
die ik heb gedragen
luister
er is licht
*
(rust zacht Otto)
kerima ellouise ©
|
