jij verbrijzelt de sterren in mijn ogen blikt handgeslagen wangenwoorden waar vingers afdrukken laten in het rode stromen van mijn bloed
elke morgen breekt het brood op mijn ongebeiteld graf wachtend tot de kille nacht haar geheimen verbergt onder welig tierend onkruid
letter na letter kerf je leven en dood tussen hel en aarde waar je mijn naam blijft herhalen door gulpende pijn
je hebt je eigen dood begraven
kerima ellouise ©
|