QUEIPO DE LLANO, FRANCO EN CAFÉ OF KOFFIE, VEEL KOFFIE



Francisco Franco, fascist en opstandeling van 1936 tot 1939 en fascist, dictator en massamoordenaar van 1939 tot 1975, had een bizarre manier om mensen die zijn ondemocratische ideeën niet deelden, de dood in te jagen. Hij zei dat men hen café of koffie moest geven. Geregeld, voor zijn 'dierbare' vijanden, had hij het zelfs over mucho café of veel koffie. Hij heeft deze vreemde, mensonwaardige houding tot zijn dood in 1975 volgehouden.

De eerste die het over café had, moet generaal Gonzalo Queipo de Llano geweest zijn. Voorafgaand aan de dood van dichter Federico García Lorca op 18 augustus 1936 waren er contacten tussen kolonel José Valdés Guzmán, gouverneur van het door de fascisten bezette Granada, en Queipo de Llano die Sevilla bezet hield, over het lot van dichter met wereldfaam García Lorca. Quiepo de Llano adviseerde Valdés Guzmán om García Lorca "café, mucho café" of vrij vertaald kogels, veel kogels te geven.

"Café" heeft niets met de in Spanje populaire drank te maken. Café was niets anders dan de afkorting van "C.A.F.E" dat staat voor "Camaradas: Arriba Falange Española". Het betekent niets anders dan: vrienden, leve de Spaanse Falange. Falange? Falange is het equivalent van de Hitleriaans-Duitse Nazi-partij.
Zeggen dat de Falange- of Franco- of Nazi-groet in Spanje nog geregeld gebracht wordt. Zeggen dat de Falange- of Franco- of Nazi-groet in Spanje nog steeds ongestraft mag gebracht worden. Het fascisme is in Spanje spijtig genoeg nog steeds niet dood. Integeneel zelfs. Er kan zelfs sprake zijn van een af te keuren 'revival'.

-o-o-o-o-o-

Meer informatie over de Falange: http://www.lafalange.es.

ONNAUWKEURIGHEDEN OF ONJUISTHEDEN OVER CATALUNYA EN SPANJE (5)



Ik heb de gewoonte om bij het horen of lezen van informatie over Catalunya en Spanje erg aandachtig te zijn. Daarbij stoot ik geregeld op onnauwkeurigheden en zelfs onjuistheden.

Op 4 april 2012 zond 2BE de voetbalwedstrijd van FC Barcelona, beter gekend als Barça, tegen de spelertjes van AC Milan uit. Over het resultaat wil ik het niet hebben: door het klasseverschil stond een overwinning van Barça immers van te voren vast.
Volgens de journalist met dienst ging de wedstrijd door in kamp nau. Gaan opzoeken in mijn documentatie over Barcelona. Er bestaat geen kamp nau. Wel een "Camp Nou" of kamp now. "now" betekent nieuw. Wat als nau uitgesproken wordt, wordt in het Catalaans als "nau" geschreven en is niets anders dan een boot of schip (nave in het Castiliaans): vergeefs naar een links tussen Barça en schip gezocht.
Bij Barça zou Fabreegas met de -g- van geweldig meegespeeld hebben. Het spreekt voor zich dat de journalist Fábregas met klemtoom op de eerste lettergreep, korte, niet-doffe -e- en de -g- van het Franse garçon bedoelde. Uitspreken van Fábregas: Fabreegas met de -g- van geweldig meegespeeld hebben. Het spreekt voor zich dat de journalist Fábregas in plaats van Fábrgas met korte, niet-doffe -e- en de -g- van het Franse garçon: maar liefst 3 fouten op amper 3 lettergrepen en nauwelijks 8 letters. Schande!
Bij Barça zou ook Ksavi meegespeeld hebben. Het spreekt voor zich dat de journalist Xavi bedoelde. Uitspreken van Xavi: Sjabi met korte -a- en -i-. Ksavi in plaats van Sjabi: maar liefst 2 fouten op amper 2 lettergrepen en nauwelijks 4 letters. Kan het slechter?! Meer dan schande!
Waarom zijn journalisten, en vooral dan sportjournalisten, toch zo onzorgvuldig?!

BARCELONESE VROUWEN NA DE GUERRA CIVIL (DEEL 5)
     een ontmoeting met de president die niet dood is



-5-

x betastte de kogelgaten in een van de muren van de Santa Maria del Pi en weende met gesloten ogen. Plots merkte hij de perkamenten man die niet zorgeloos van een briesje genoot, op. Discreet, als was hij bang om herkend te worden, wenkte de man met de trieste en droefgeestige blik. Hij bestelde een fles cava die hij sinds het einde van de goede jaren niet meer gedronken had. Zelfs niet toen zijn volk de dood van de dictator gevierd had. Toen al had hij geweten dat het de knechting van Catalunya slechts even zou afremmen. Een ober met wie hij Catalaans sprak, ontkurkte. De man herleefde. x verontschuldigde zich omdat hij de taal van de moordenaars sprak. De man wuifde weg: wie de senyera met respect behandelt, kan geen vijand zijn. Hoe wist hij het van de senyera? De ober deelde mee dat het huis de fles aanbood. Schichtig keek de man rond zich. Was hij bang om opnieuw te moeten sterven? Hij herstelde zich, toastte luidop “Visca Catalunya” en begon de geschiedenis van zijn land dat als streek afgedaan wordt, te vertellen. x die de overlevingsdrang van Catalunya kende en bewonderde, luisterde aandachtig. Hij durfde  het zelfs aan om de man te onderbreken en zijn visie op oude, nooit te vergeten feiten te geven. De man klopte x enkele keren op de knie. Hij vertrouwde hem toe dat hij als xarnego op weg was om een catalanista te worden. x kon niet anders dan vereerd te zijn. Toen hij het over de Guerra Civil had, kreeg hij het moeilijk. Namen van vrienden die met bajonetsteken afgemaakt of gefusilleerd of gewoon maar zonder spoor na te laten verdwenen waren, kon hij nauwelijks uitspreken. Toch liet hij geen traan. Bij zijn vertrek zei hij terloops bijna dat vrouwen het huis mijden omdat er ooit een bordeel van de veroveraars waar Barcelonese vrouwen, zelfs meisjes slechts speeltjes waren, was. Hij wees er nog op dat ze waakzaam moesten blijven omdat de vijand nog steeds onder hen was. x begreep dat ze elkaar nooit zouden weerzien en hief zijn glas. Hij wist dat de dichter gelijk had toen hij beweerd had dat de president niet dood is. Plots besefte hij dat dit de meest absurde van alle ontmoetingen was.

 -o-o-o-o-o-

Verschijningsdatum: herfst 1999.

Uitgiftegegevens: WOUTERS, Rik. Xarnego. Klaagliederen van een Catalaanse Brabander. Casita de la soledad-stichting, Ruisbroek en Upsilon, Halle. 1999.

BARCELONESE VROUWEN NA DE GUERRA CIVIL (DEEL 4)
     een ontmoeting met de president die niet dood is



-4-

x negeerde het plastieken bekertje van de bedelaar. Het bandje dat muziek uit zijn jeugd zonder accent herspeelde, gunde hij een gulle greep munten. De muur achter de muzikanten die niet als decor diende, vroeg zijn aandacht. Hij dacht dat zich dichtbij het huis van de oude en gesloten gevel moest bevinden. Hij wist dat zich dichtbij de poort vol afgebladderde verf die toegang tot het onbewoonde huis bood, moest bevinden. Hij vond een toegang die door onmogelijke gaafheid vage gelijkenissen vertoonde. Over vroegere bewoners die voor altijd vertrokken moesten zijn, liet ze zich niet uit. Waarom veranderde het huis steeds van uiterlijk? De patio liet zich niet benoemen. Van vele stromingen had hij het beste aanvaard en behouden. Slechts wat door mensenhanden geschapen was, werd bewaard. Vrouwen leken de plek te mijden. Het kon niet anders dan dat Zeus hier met list en vermomming Europa verkracht had. Hij wist dat geheimen voorgoed door stenen gevat waren, en verliet ontgoocheld. Een man met perkamenten huid die met hoge muren van vergeten verledens vergroeid leek, sprak hem aan. Onbegrijpend volgde x naar een café. Het verhaal dat de man die zich van vele tijden ook de pijnlijke stiltes herinnerde, hem vertelde, ging over vrouwen die mannen en overbodige oorlogen ondergaan hadden. De man vertelde dat ze van het einde nooit het begin vermoed hadden. Hij begreep niets van de wartaal die een inhoud die niet geplaatst kon worden, had. De man voegde er zonder enige aanleiding aan toe dat de president niet dood is, maar weigerde te verduidelijken en vertrok. x verliet het café en dook de stad van vreemde wonderen in. In het uitstalraam van een boekenwinkel zag hij het hoofd van de perkamenten man op een kaft. Lluís Companys i Jover stond erboven geschreven.

 -o-o-o-o-o-

Verschijningsdatum: herfst 1999.

Uitgiftegegevens: WOUTERS, Rik. Xarnego. Klaagliederen van een Catalaanse Brabander. Casita de la soledad-stichting, Ruisbroek en Upsilon, Halle. 1999.

ONNAUWKEURIGHEDEN OF ONJUISTHEDEN OVER CATALUNYA EN SPANJE (4)



Ik heb de gewoonte om bij het horen of lezen van informatie over Catalunya en Spanje erg aandachtig te zijn. Daarbij stoot ik geregeld op onnauwkeurigheden en zelfs onjuistheden.

Tijdens de uitzending van "Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen" op 31 maart 2012 op "één" van de VRT was Karel van Nieuwkerke -of is het Charles Audkercke- of hoe heet die VRT-wielerjournalist ook weer, aan de beurt. Hij had het over de Spaanse renner Barredo en zei bareedoo waar het barredo met rollende -r-, korte en stemhebbende -e- en korte -o- moet zijn.
Uitspreken van Barredo: Bareedoo in plaats van Barredo met rollende -r-, korte en stemhebbende -e- en korte -o- of maar liefst 3 fouten op amper 3 lettergrepen en nauwelijks 6 letters. Schande!
Waarom getroosten VRT-wielerjournalisten zich niet de moeite om Spaanse namen juist uit te spreken? Waarom nemen VRT-wielerjournalisten de moeite niet om het Spaanse collega's of andere mensen die Castiliaans spreken om uitleg te vragen?
Een denigrerende houding tegen veel of alles wat met Spanje en Catalunya te maken heeft?! Of denken die VRT-wielerjournalisten gewoon maar, inderdaad 'gewoon maar', dat ze onfeilbaar zijn?!

HEERSERS OVER CATALUNYA: PRIMERA REPÚBLICA (1873-1874), KONINGEN VAN SPANJE VAN HET HUIS VAN BORBÓN, DEEL 3 (1874-1931) EN SEGUNDA REPÚBLICA (1931-1939)



Primera República (1873-1874):

-Estanislao Figueras y Moragas (1873);

-Francesc Pi y Margall (1873);

-Nicolás Salmerón Alonso (1873);

-Emilio Castelar y Ripoll (1873-1874).

Koningen en pseudo-koningin van Spanje van het huis van Borbón, deel 3 (1874-1931):

-Alfonso XII (1874-1885), zoon van Isabel II die van 1833 tot en met 1868 regeerde;

-Maria Cristina II (1885-1886), weduwe, regentes, officieel geen koningin;

-Alfonso XIII (1886-1931), zoon.

Segunda República (1936-1939):

-Niceto Alcalá Zamora (1931-1936);

-Manuel Azaña Diaz (1936-1939).

BARCELONESE VROUWEN NA DE GUERRA CIVIL (DEEL 3)
     een ontmoeting met de president die niet dood is



-3-

x ging het huis met de gesloten gevel waarop een gele vlag met vier verticale rode strepen en een blauwe driehoek en witte ster geschilderd was, binnen. De trap waarop de maan uitkeek, leidde hem. Een deur op een kier. Ongevraagd ging hij binnen. Hij voelde zich indringer. Naakt en met gekruiste benen zat een vrouw op een leuningloze stoel. Schaamharen verborgen. Ogen stelden gerust. Een enorme senyera tegen de muur, waarop hij respectvol de linkerhand legde. Gracieus en hem fixerend ontkurkte ze cava. Ze nipte vóór ze het glas aanbood. Hij wilde aanraken. Bezwerende ogen weerhielden. Kinderlijk vertelde de vrouw over talen, geheimen van maskers en vele wonden, mannen, moordenaars die sinds de oorlog ongestraft rondliepen, monden die nemen wilden, gave lichamen, eenzaamheden, vrouwen die de bezetter genot verschaft hadden, mannen die te jong genomen hadden, toevallige ontmoetingen. Ze vulde het glas bij en kuste hem teder en vol vreemde vriendschap op de wang. Hij zag tranen terwijl ze zich kalm en trots aankleedde. Even raakte ze zijn geslacht aan. Dan verdween ze. Hij wist dat hij niet volgen mocht. Hij ledigde het glas en zette het omgekeerd op tafel neer. Glas en glazen tafelblad barstten. Hij liet een spoor van bloeddruppels na. In het stenen landschap vond hij een kroeg en zichzelf. Hij hoefde geen drank en woorden. Het duurde lang eer zijn hand met bloeden stopte en het ochtend werd. Eenzaam wandelde hij de dag in.

 
-o-o-o-o-o-

Verschijningsdatum: herfst 1999.

Uitgiftegegevens: WOUTERS, Rik. Xarnego. Klaagliederen van een Catalaanse Brabander. Casita de la soledad-stichting, Ruisbroek en Upsilon, Halle. 1999.