Maandag verjaarde ik. Ons Sophie, mijn dochter, belde vanuit Italië om een gelukkige verjaardag te wensen. Groot was dan ook mijn verbazing toen ze ook meldde, dat onze Wout met de fiets gevallen was ginder en dat zijn knie genaaid was. Met het week-end komen ze terug en hoop ik wat meer te horen hoe het is. 't Is ook zo, dat wanneer hij op zijnen opa trekt, er ons nog moeilijke tijden te wachten staan. Kwestie van roekeloosheid, bedoel ik. Nu, met ouder te zijn, verwacht ne mens, dat jonge gasten toch anders zijn, dan jezelf ooit was. Onvergefelijk, niet ! Ook het knietje van Petra evolueert niet zoals verwacht. Toen er een kijkoperatie uitgevoerd werd, was de verwachting van : "nog twee/drie weken en we denken er niet meer aan". Nu, vijf weken later, is alle leed nog niet geleden. Dikwijls zwelt de knie nog en heeft ze moeite met het plooien van de knie. Mijn knie, daar zwijg ik over. Na meer dan tien operaties aan de knie, ben ik het één en ander gewoon. En of die plooit of niet, daar denk ik al lang niet meer aan. Ne mens, geraakt aan alles gewend. Mijn knie wordt met de dag beter. Of is dit maar een gedacht !
't Was gisteren onze verjaardag. Inderdaad, wij verjaren samen. Gemakkelijk, soms onhandig, maar zeker goedkoop ! En neen, nen hollander ben ik niet. We werden samen 100 jaar. Als beloning hebben we een halve dag gewerkt aan ons bootje. Wat schuren, wat verven en voor onze deur een muggehor gemaakt. Kwestie om het niet te verleren. Maar......... Hetgeen ons toekwam van kaartjes,telefoontjes, mailtjes en é-cards was niet mis. En het deed deugd, soms van mensen waar je niet direct aan denkt. Maar toch, het blijft me verbazen hoe sommige mensen op zo'n momenten toch aan je denken. DANKJEWEL.
't Is werken geblazen, nu ik voor een paar dagen thuis ben. Voor de toegangsdeur van het kombuis een muggenhor maken en wat roestige plekjes schuren en daarna schilderen. Want voor de grote trip moet alles piekfijn in orde zijn. De beide fietsjes de banden oppompen en wat opblinken en aan boord alle zeekaarten en andere klaarleggen. Financieel alles voorbereiden, want "koken kost geld" zegt het spreekwoord, maar een paar keer meer gaan eten, zal iets duurder zijn. En houten lat met daarop alle cijfertjes, zodat de inhoud van de mazouttank zichtbaar is en hopen op zonnig, zij het niet zo warm weer. En nu maar aftellen, 13,12,11,10,9............ Och, en één keer er aan begonnen, zal het weer zo snel voorbij zijn. Tot de volgende !
We hebben 's morgens genoten van een lang ontbijt met het grondig doornemen van onze zondagskrant. Langs de overkant van de dender zwaait onze kameraad-clochard ons een goeie morgen toe. We zwaaien terug ! We doen nog een wandelingetje en spreken af met de mensen aan de brug om te vertrekken om half één. Stip rond die tijd zien we aan de overkant de gele wagen van de mobiele ploeg. We starten en zwaaien met de kop brugwaarts. De brug gaat omhoog en wij er onderdoor. Reeds drie kwartuur later lopen we de sluis van Denderbelle binnen en lopen er tien minuten later buiten richting Dendermonde. Om kwart voor twee zijn we al aan de sluis en kunnen direct binnen, ook deels omdat we op voorhand opgeroepen hebben. We vorderen snel en staan verbaasd, wanneer we, na een prachtige tocht over de zeeschelde, de sluis van Merelbeke naderen. Het is drukkend warm en regelmatig iets drinken is de boodschap. Om kwart voor vijf lopen we Merelbeke al binnen en komen nu op de ringvaart. We gaan de richting van Evergem, en verwonderen ons er over dat er zo weinig vaart is. Waar zijn toch allemaal die jachtjes die overal aangemeerd liggen ? We verstaan er niets meer van. De koeltoren aan de hoek van de moervaart komt in 't zicht. Het is kwart over zeven wanneer we aanmeren op spanjeveer. We hebben in het totaal 4.465,30 uur gedraaid, waarvan er dit jaar 50,3. Aangezien de afstand 78 km bedroeg, is de gemiddelde snelheid in het heenvaren 8,66 km/u, bruggen en sluizen inbegrepen en 12,48 km/u in het terugkomen. Het scheelt 2 volle uren. Zeeeeeeeer veel !
Wij hebben lekker geslapen in Aalst. Rechtover ons bootje slaapt er een man op de bank in 't park. We hebben hem gisteren al gezien. Ik had zelfs een praatje met hem toen ik een foto van mijn bootje maakte vanaf de overkant. Hij wordt wakker en zwaait een goede morgen naar mij. Ik zwaai terug en bedenk wat die man allemaal denkt. Hij zit de ganse dag op z'n bankje. Er zijn nog veel eigen mensen die tussen de mazen van het net vallen. Blijkbaar is het op media-gebied interessanter voor politici om te helpen op een verre plek in de wereld waar controle minder goed kan, dan hier voor onze eigen mensen. Maar goed, effe een bedenking van mezelf. We gaan richting stad en krijgen een belletje van vriend Ludo die ons komt verblijden met een bezoekje. We spreken af dat hij in de late middag komt, zodat wij samen een hapje kunnen gaan eten. Winkeltje in, winkeltje uit, overal solden zoals overal momenteel. Bij A.S. adventure kopen we wat kledij aan - 70%. Kwestie is om op onze centen te letten. Petra is daar erg strikt in, en gelijk heeft ze. In een cd zaak vind ik nog een cd van Blue Blot, één van mijn lieverdjes. Rond de middag eten we bij "Lowie" een prachtige broodjeszaak, met daarnaast van dezelfde bakker een bakkerij. We eten beiden een slaatje met geitekaas,noten en spekjes. Hmmmmmmmm ! Na de middag wandelen we nog wat door de stad en kopen kersen. We stappen terug naar ons bootje en verwennen ons met een biertje en een wijntje. We nemen een douche en komen er als twee nieuwe mensen uit. Ludo belt in de late namiddag dat hij vertrokken is. Een uurtje later is hij er, we nemen samen nog een biertje en gaan daarna een wandelingetje doen. De vrouwtjes lonken winkelwaarts, wij lonken meer in de richting van een goed terras. Nog maar net zitten wij op het terras of er verschijnen donkere wolken. Het voorspelt niets goeds. Het begint na een kwartiertje te druppelen en daarna flink te regenen. Wij vluchten binnen bij een italiaans restaurant. Nog maar net een plaatsje of iedereen vlucht ergens binnen. Het regent pijpestelen. We eten osso buco en Petra neemt een pizza. Met een glaasje italiaanse wijn smaakt het. Na het onweer gaan we naar de boot. We nemen afscheid van Carine en Ludo en zijn weer blij effe wat bijgepraat te hebben. 't Gaat goed met zijn nieuwe job en dat merk je aan hem. Petra heeft het ook gezien bij Carine, die zich toch wel zorgen maakte. Wanneer het goed gaat met onze vrienden, voelen wij ons daar ook goed bij. Zo is dat. Tevreden babbelen we nog wat na, en kruipen in onze kooien rond half twaalf, een lange, warme nacht tegemoet ! P.S. Mochten er mensen zijn, die denken dat we aan de drank zijn, 't is nie woar, 't is van de wamte !
Telkens wanneer een week-end betekent dat er drie dagen zijn, plannen we vaart van iets langer. Tot die mogelijkheden behoorde Aalst. 78 km langs het water en vier sluizen, dat is de reisweg in het kort. Hoe we het ook bekijken, we zullen tegen het tij opmoeten, willen we op tijd in Aalst zijn. Bruggen en sluizen op de Dender werken tot 18.00 uur. We hebben de nacht doorgebracht op ons bootje en kunnen vrijdagmorgen vertrekken. Rond negen uur zijn we weg en gaan de moervaart af. De koeien langs de moervaart zoeken ook reeds verfrissing en staan pootje te baden. Wat verder ligt het kanaal Gent-Terneuzen er verlaten bij. Er is nauwelijks vaart. Slechts één schip komen we tegen. De andere jachtjes zijn waarschijnlijk patteekesdozen. Wij noemen ze zo aan boord, omdat verschillende jacht-eigenaars enkel hun bootje schijnen te gebruiken om er met vrienden en kenissen die smaakvolle dozen leeg te maken. Wij zijn wel echte vaarders. Wanneer je op een jaar varen, 325 uur gedraaid hebt, dan behoor je daarmee tot de serieuze klasse van schippers. Terug naar het kanaal, 't is er broeierig warm. Voorbij het eiland van Langerbrugge loopt het veerpont. Veel toeristen staan er op, en kijken bewonderend en een tikkeltje jaloers, merk ik, in onze richting. We gaan stuurboordkant af naar de sluis in Evergem, samen met de BUG, een insekt van 1200 ton die in Brugge gaat laden. Pawlak heet de man. We kennen mekaar van toen ie nog op z'n spits voer en reisde voor mij met zand van Lommel naar Boussois in Frankrijk voor de flessenfabriek. We wuiven elkaar toe, hij gaat uit de sluis stuurboord, ikzelf neem bakboord en ga naar de sluis van Merelbeke via de ringvaart. Ondertussen is het half elf geworden. Na een uurtje roep ik de sluis op, die de stuurboordsluis klaarzet. Na de laatste bocht zie ik in de verte inderdaad de sluis al openstaan. Van service gesproken. Bij het verlaten van de sluis zal het zeer ondiep zijn op de zeeschelde. Maar dat wisten we nu éénmaal. Het stuk tussen Merelbeke en Melle is het meest ondiepe, daarna is het dieper. We komen op zeer droge plekken en hebben nauwelijk 0,80/1m. onder de kiel. 't Is oppassen geblazen. Nauwelijks vijftienhonderd toertjes en rustig over het ondiepe bereiken we Melle. Vanaf hier komt er een dikke halve meter bij. Ik draai nu 1900 toeren, en dat voel je. Wetteren en Schellebelle schuiven rustig voorbij. Ondertussen heeft mijn maatje een kaastafeltje klaar. Met een goed glas wijn erbij, heeft het leven aan boord niets anders dan prachtige kanten. Het smaakt. Uitbergen, Wichelen en Uitbergen zijn de volgende dorpjes die langs de zeeschelde liggen. We beginnen nu Dendermonde te naderen. We moeten effe wachten, er ligt nog een jacht in. Bij het buitenlopen, lopen wij binnen. Tussen de hoge muren loopt de temperatuur nog hoger op alsdat ze in werkelijkheid is. We zijn dan ook blij dat we sluis buiten zijn. Deze getijsluis (168 x 16m) geeft toegang tot de Dender die eindigt in Blaton, aan het Canal du Centre. Tot Aalst kunnen schepen komen met een laadvermogen van ca 750 t (55m x 7,20m), verder dan Aalst kunnen er enkel spitsen (38m) komen met een laadvermogen van 350 t. We moeten ons beginnen haasten willen we nog Aalst bereiken voor 18.00 uur. Na een twaalftal km komen we aan de sluis in Denderbelle (16.40 u). Er rest ons nu nog een brug, de zwartehoekbrug in Aalst die moet gedraaid worden door de mobiele ploeg. We kunnen niet zo hard varen. Voor ons vaart de St. Goar. François doet het rustig want hij ligt goed geladen met zand en moet naar Herdershem. Ik schuif achter hem en hou mijn klok in het oog. Nadat hij is aangelegd, wens ik hem verder goeie reis en draai nu 2000 toeren, richting Aalst. Bij het naderen van jachtjes langs de kant minder ik wat snelheid, omdat mijn golven niet te hard zouden aankomen. 't tien voor zes als ik de mobiele ploeg oproep voor de brug, ze zijn verwittigd door de sluis in Denderbelle en zijn op komst, zeggen ze. Een minuutje later gaat de brug omhoog en loop ik Aalst binnen, vijf minuten voor zes. Oef ! dat was op het nippertje. Aangemeerd naast het clubhuis, op een drijvend ponton met terras, het nodigt uit, moet ik zeggen. Vijf minuutjes nadien nemen Petra en ik een koud pintje en een glas witte wijn. Of het smaakt bij dertig graden laat ik jullie raden. We betalen 21,- voor twee dagen verblijf, electro zit inbegrepen, en ook douches kunnen we nemen à volonté. We nemen allebei een douche, en komen buiten als herboren. We pakken uit en besluiten nadien een wandelingetje te doen. We wandelen richting stad en sluis Aalst naast een enorme grote buis in roestvrij staal. Graag wist ik er meer van. Het blijkt van Electrabel te zijn en overschot-warmte naar huizen, winkels en fabriekspanden te vervoeren. Op het einde van dit jaar wordt de buis afgebroken omdat deze voor electrabel niet meer rendabel blijkt. We passeren het standbeeld van priester Daens, die, sinds de gelijknamige film, bekend is bij iedereen. Op de markt staat nog een bekender iemand op z'n sokkel Dirk Martens, grondlegger van de boekdrukkunst, samen met Gütenberg, de duitser. Deze twee uit het verleden, en de twee mensen uit de "moderner tijden" Louis Paul Boon en Valerius De Sadeleer vormen het kruim van de bekende mensen uit Aalst."Boontje" de omstreden schrijver van de kapellekesbaan en vele andere romans, veelal omstreden in zijn tijd, sociale strijder, humorist en ook en vooral humanist. De Sadeleer daarentegen behoord met o.a. Permeke tot vlaanderens topschilders van de modernisten. Aan zijn laatste wil, begraven worden in zijn Aalst werd dan ook gevolg gegeven. Half twaalf is het wanneer we in ons bedje kruipen.Morgen gaat Petra shoppen. We kunnen dus best rust gebruiken !
Getijden, een woord dat voortkomt van het woord tijd. Ook het engelse "tide" en het duitse "gezeiten" komen uit dit woord. 't Is een bewegend natuurverschijnsel, dat tweemaal per etmaal eb aangeeft en tweemaal vloed. Dit verschijnsel is er altijd geweest en zal er altijd wel zijn. Iets onbekends heeft de mens altijd aangetrokken om er het fijne van te weten. Zo ook de getijden ! Nochtans is dit simpel te verklaren. Reeds in de 3° eeuw voor Christus bracht Aristoteles dit natuurverschijnsel in verband met de stand en de bewegingen van de maan en de zon. Hij had het, zoals veel van zijn uitvindingen en gedachten bij het rechte eind. Ook de egyptenaren hadden reeds merktekens voor hoge en lage waterstanden. Zelfs ruim duizend jaar later stuurde men nog koeriers over de Nijl om voortijdig te berichten over hoge waterstanden. Het getij, heeft, ook reeds een lange reis gemaakt over de oceaan alvorens het bij ons terecht komt. Alles houd verband met de beweging van de zon en de maan om de aarde en de verschillende soorten krachten die daar op inspelen. Vermits deze bewegingen van de hemellichamen op een constante manier evolueren, is ook ebbe en vloed steeds hetzelfde. Enkel een verschil van tijd iedere dag. Dat heeft te maken met drie soorten krachten, die de zon en maan uitoefenen op onze aarde. De centrifugale, de aantrekkingskracht en de resulterende krachten. Deze drie krachten bepalen dat iedere dag tweemaal hoog- en laagwater is. Iedere zes uur en dan met een verschil van ca 50 minuten per dag krijgen we hoog en laag. Voila, terug een geheim opgeklaard. Wanner we van Gent straks vertrekken om naar Dendermonde te varen, moet ik mijn getijdenboekje bovenhalen om te bepalen wanneer ik kan vertrekken. 't Is dus ook nuttig om weten van waar het woord "getijden" komt en wat de geschiedkundige betekenis er van is.
't Is vrijdagavond de 14 juli, de fransen vieren hun nationale feestdag. Op ieder dorpsplein in Frankrijk is het bal en danst de ganse bevolking tot stukken in de nacht. Liters wijn en bier stromen er, en negen maanden nadien, althans dat heeft men mij voor waarheid verteld, is de bevolkingsaangroei in "la douce france" het hoogst. Na 't werk rijden we in de avond naar ons bootje. Het zal er warm zijn. We plannen een week-endje Lokeren. We gaan onze thuishaven verkennen als toeristen. We varen richting Wachtebeke, om aan de overledebrug te wachten op de brugdraaier, die alle bruggen van de moervaart en durme voor ons zal draaien. Om 10 uur is de eerste opening van de brug. Op de wachtsteiger ligt al een bootje gereed "de Brisarna" een schipper die vroeger een binnenschip had. We kennen mekaar dus. Hij gaat onderweg Albert van de "Batavia" oppikken. Die ligt met panne tussen Moerbeke en Daknam. Het roer blijkt uitgevallen, en ook de olieleiding blijkt stuk. Zoals steeds is het personeel stipt op tijd. De man, die ik ondertussen ook al tien jaar ken, is nog altijd een levende reklame voor z'n job. Vriendelijk en altijd lachend draait hij de één na de andere brug. Het was lange tijd anders. Maar goed, aan iedere brug zwaait de man ons vriendelijk toe. De twee laatste bruggen worden door een collega gedraaid. We schuiven voorbij Wachtebeke naar Moerbeke, naar het nog immer smerige suikerfabriek. Voorbij het fabriek is er veel vernieuwing in de grimmige rij huisjes, die vroeger aan het fabriek toebehoorden. Er zijn werkelijk zeer mooie design-woningen langsheen het water bijgekomen, met prachtig aangelegde tuinen. Eens Moerbeke voorbij, is de natuur terug baas. Wij zijn er nog maar eens overtuigd hoe mooi Moervaart en Durme wel zijn, ook voor de fietsers nota bene, die grote stukken met ons meefietsen. Geef mij maar dit rustige paradijs met overal vriendelijke en zwaaiende mensen, in plaats van het miljoenenkwartier dat oude leie heet, en waar een stelletje ma-tu-vu personages u onvriendelijk en ongeïnteresseerd toestaren. We zien Albert liggen van ver, het smalle, lange schip, waar deze éénling mee vaart. Altijd alleen op het schip maar altijd behulpzaam. We zijn kort na de middag in Lokeren, en het is er broeiend heet. In het voorbijvaren bestellen we een tafeltje bij taverne de durme. Jackie knikt bevestigend, dus alles is in orde. We maken vast, en willen de electriciteit aanschakelen maar de kast doet het niet. Naar de info winkel naast het stadhuis dan maar. De mevrouw verkoopt ons een nieuwe kaart, terug naar het schip, en opnieuw hetzelfde euvel. Nog maar eens naar de info winkel. Ik krijg drie kaarten van de mevrouw, die allemaal getest zijn, zegt ze. Dus nog eens terug (goed voor de lijn), en dit maal bingo. De kast doet het opnieuw en nu kunnen we gerust zijn. We gaan een stukje eten bij Jackie. Daarna wat rusten, klaar voor een wandelingetje. We komen wat vroeger terug, want Petra heeft opnieuw last van de geopereerde knie. Dan maar wat rusten. 's Avonds kijken we op de pc naar een dvd-film, die we meehebben. Na het avondeten nog wat nagenieten in de avondkoelte. We kruipen rond elf uur in ons mandje en slapen een rustige nacht door tot in de vroege morgen. Zondagmorgen, terug een schitterende zon. We wanen ons in zuid-frankrijk. We nemen dan maar een aperitief na een bezoek in ons prachtig museum.Lokeren heeft één van de mooiste musea op heemkundig gebied in België. En ik bezocht er al heel wat. Niet enkel een ganse reeks voorwerpen en beeldjes uit de oud-egyptische tijd geschonken door steenkoolhandelaar Maes, maar ook een bakkerij (Daeyaert), een beenhouwerij (Fierens) en een drukkerij(..............) uit een ver verleden. Verder nog een oud-vlaamse keuken en vele kleine wetenswaardigheden over de stad. Kortom, een bezoek overwaard en een pluim op de hoed van de vele mensen die er ganse dagen onbezoldigd mee bezig zijn. 't Is middag en we maken ons klaar om de brug van 13.00 uur in Daknam te halen. Om 10.00,13.00 en 16.00 uur draaien de bruggen in het systeem van blokvaart. Omgekeerd is het vertrekken een half uur eerder in Wachtebeke,richting Lokeren. Het is drukkend warm op de rivier en de Durme is op één week tijd al fel gezakt. De stenen aan de zijkant, daar merk je pas hoe fel het water valt.Zoals steeds heeft onze "el verde" veel bekijks.Tussen Daknam en Moerbeke en daarna tot Wachtebeke is werkelijk een zeer mooi stuk natuur. Verschillende vogels, ook roofvogels zoals de buizerd, merken we op langs de beboste kanten. Ook de wilde ooievaars in Daknam zie je vanop het water.Ik vaar niet zomaar, ik geef mijn ogen de kost. Vele wilde bloemen bloeien langsheen het water en geuren dat het een lieve lust is. 't Is dan ook snel dat we Wachtebeke voorbij zijn, en ons klaarmaken om aan te leggen op onze plaats aan de Spanjeveerbrug. Rond vier uur liggen we vast en drinken nog een glaasje fris voor we huiswaarts vertrekken. We rijden cabrio en genieten van deze luxe. 't Was weer een fijn week-end !
Deze week belde "mijnen beste maat", mijn kleinzoon Wout. Fier als een gieter vertelde hij opa over school en zijnen uitslag. Ja, 'k weet het, het moet rapport zijn in het mooie nederlands, maar 'k hoor het hem zo graag zeggen op z'n lokers. 'k Moest natuurlijk raden hoeveel procent, dus begon ik maar bij 50%. Waarop hij verbolgen antwoordde : "meer, opa, meer !" Om hem aan 't lijntje te houden zei ik dan maar 70 en tot zijn groot genoegen zei hij : "meer dan 90% opa. Ik wachte, en liet hem een ogenblik in al zijn triomf. Ongelofelijk, ik ben fier op u, vertelde ik hem, en liet hem nog een paar minuten in al zijn geluk baden. 'k Heb ook nog een verassing voor u, een cadeautje, zei ik. Ik voelde geluk langs de andere kant. Direct werd een afspraak gemaakt. Volgende week kom ik, opa, zei onze Wout. Nu sloeg het geluk langs de andere kant toe. Een warm gevoel overspoelde me, en ik merkte hoe graag ik mijne Wout wel zag. De band is anders dan bij je eigen kind. Misschien gewoon, omdat je op een leeftijd gekomen bent, waarop je er meer van geniet.
't Is aftellen naar het verlof toe. Ieder jaartje, naarmate je ouder wordt, leef je toch meer en meer naar wat vakantie toe. 't Is precies of jaartjes wegen iets zwaarder door, of de batterijen zijn sneller plat. Wat zou het zijn ? Feit is, met ouder te worden, dat voltijds werken, toch meer begint door te wegen dan vroeger. Dingen, waar ik, pakweg, vijf jaar geleden niet bij stilstond, vormen vandaag een probleem. Hoewel ik de laatste zal zijn om het toe te geven. 't Heeft natuurlijk ook te maken met de snelheid waarin alles dient te gebeuren in de hedendaagse maatschappij. Alles moet, en snel, en goedkoop en zoals de klant het wil. Flexibel, heet dat. Een woord, dat eigenlijk wil zeggen dat je moet springen in het ongewisse, zonder nadenken, en zonder achterom te zien. En daar wringt precies het schoentje. Mijn generatie kijkt liever nog eens achterom en vergewist zich snel van het ongewisse. Is het daarom dat de afstand groeit tussen jong en oud op de arbeidsmarkt ! Is het daarom dat senioren zich niet meer aangetrokken voelen tot die arbeidsmarkt, uit schrik niet flexibel genoeg meer te kunnen zijn ? We doen wel ons best, maar begrijpen ook, dat pakweg iemand van dertig ons vijf keer voorbijsteekt, recht naar de eindmeet toe. Ik begin mij nu ook precies "BOONEN" te voelen die zegt het niet meer te kunnen en bezig te zijn zoals een beginneling ! Zou mijn sprint nog ooit beteren ?
Nog maar pas, heb ik na vele avonden zwoegen mijn verlof samengesteld, of er komt opnieuw een kleine verandering in. In het computerprogramma stond de gemiddelde snelheid iets te hoog. We overleggen nu wat we moeten doen. Slechts twee mogelijkheden : ofwel doen we de reis zoals voorgeschreven ofwel doen we die niet, korten we het traject in, en winnen zo een paar dagen. In overleg met mijn "second officer" gaan we een dag vroeger varen op 11 augustus, zodoende winnen we al één dag of ca. 80 km. 975 km : 17 = ca 57,5 km/dag. Dat is enkel te realiseren indien we 's morgens wat vroeger vertrekken. Dus gaan we i.p.v. om 08.30 u te vertrekken, een uurtje vroeger. Over het ganse verlof geeft dit wel 17 uur meer hetgeen dan weer neerkomt op 150 km. Deze twee maatregelen leveren ons een meerwaarde op van ongeveer 220/230 km of ca. 3/4 dagen varen. Dit in ons computerprogramma aangepast en het gaat ineens wel. Zo'n snelle rekening brengt ons terug tot de realiteit. We kunnen deze reis beslist doen. We gaan er voor, en houden u ondertussen zeker en vast op de hoogte. Mmmmmmmmmm, 't begint toch serieus te kriebelen, als ge 't mij vraagt ! Dank je wel pc. Erg, dat ne mens merci moet zeggen tegen een stom machien ! Is dit nu vooruitgang ???
Wanneer je zo geconfronteerd wordt, met het slechte weer in het verleden, en nu door de operatie van mijn 2° man "Petra", dan weet je niet goed meer wanneer er kan vertrokken worden op verlof. Beiden willen we naar Nederland, volgend jaar staat weer Frankrijk op het programma en tussendoor wordt ook nog in België gevaren. Het enige waar we op wachten is gezondheid en laat ons hopen dat dan ook nog het goede weer van nu blijft hangen. De vooropgestelde datum is 12 augustus, tenminste indien alles normaal blijft verlopen. Met vertrek en aankomst van onze thuisbasis Spanjeveerbrug, zijn er toch al kleine voorbereidingen aan de gang. Zo heb ik onlangs het vorige tracé moeten veranderen, omdat er op de datum van vertrek een aantal werken gepland zijn op de waterwegen waar wij langskwamen. Ok, dan maar de route veranderd. Zo snel kan het met de pc, een niet meer weg te denken hulpmiddel in onze samenleving, en bijgevolg ook op watersportgebied. Met de reisplanner voor de binnenwateren van de E.E.G. de pc-navigo 2006 kan alles. We vertrekken op 12 augustus via het kanaal Gent-Terneuzen, waar we op het einde onze eerste sluis aandoen, we dwarsen daarop de Westerschelde en lopen Vlissingen binnen om via het kanaal door Walcheren naar Veere te varen. Een prachtig stadje, dat het kanaal met het Veerse Meer verbindt. Dit meer bevaren we de dag daarop. Op het meer zijn er een paar eilanden, allemaal onbewoond. Op sommige lopen er wilde paarden, op andere worden er bijenkasten gezet. Op sommige kleine eilandjes, werden aanlegsteigers gelegd, waar je kan overnachten en 48 uur verblijven. Je waant je dan zowat Robinson Crusoë op zijn eiland.We verlaten het Veerse Meer via de zandkreeksluis en steken de oosterschelde over via de keeten, het mastgat en het zijpe, en komen op het Haringvliet tussen het eiland Tiengemeten en het Vuile Gat. Halverwege het Haringvliet gaan we de Spui op en lopen Goudswaard binnen. Eens Nieuw- en Oud Beijerland voorbij, gaan we stuurboord uit en varen nu op de Maas, richting Dordrecht en het nederlandse Zwijndrecht. Het volgende kanaal is de Noord, een zeer druk kanaal, een aanlooproute voor binnenschepen richting Rotterdam. Eens de Noord uit, volgen we de Hollandse IJssel en varen voorbij Krimpen en Oudekerk a/d IJssel richting Gouda. Deze historische stad, waarvan de binnenstad een beschermd monument is, is natuurlijk een bezoekje overwaard. We varen nu op de Gouwe en gaan via Boskoop richting Alphen a/d Rijn.In deze stad ligt het bekende vogelpark Avifauna. De stad is van oudsher een verzamelpunt van industriën en ambachten, omdat het een knooppunt is van zowel spoor- als weg en waterwegen. De stad ligt aan de Oude Rijn in het hart van Randstad Holland. Het Aarkanaal loopt naar Langeraar, daar moeten we bakboord uit en gaan via Buitenkaag en volgen nu de route naar Haarlem, waar we op de Spaarne komen, riching Spaarndam. We dwarsen nu het Noordzeekanaal dat uitmondt in de Noordzee in IJmuiden. We volgen nu een stuk Noordhollands kanaal, dat tot in de punt van Nederland loopt en eindigt in Den Helder, waar bijna de ganse nederlandse vloot is gestationeerd. Nog altijd noordelijker loopt de route, we lopen voorbij het 't Zwet om twee sluizen te vermijden en varen daarna terug iets zuidelijker naar Purmerend om zo naar Edam te varen aan het IJsselmeer. Daar wordt de beslissing genomen of we op het IJsselmeer gaan ja of nee. We gaan zeker geen risico's nemen. Indien we over het IJsselmeer gaan, varen we vanuit Edam nog noordelijker naar Hoorn om via de Krabbegatsluizen in Enkhuizen nog iets noordelijker naar Medemblik te varen. Daar doen we de oversteek richting Stavoren of Staveren, in het Fries Starum en komen in de sluis het Vrouwtje van Starum tegen, die door haar hoogmoed de haven liet verzanden, door er graan in te storten. Althans zo wil de legende ! We volgen het Johan Frisokanaal, naar de gelijknamige prins van oranje en komen in Heeg. De bedoeling is dan het Sneekermeer over te steken om een goeiedag te gaan zeggen bij de familie Oost in Akkrum, de bouwers van ons bootje. We bewaren aan hen toch goede herinneringen. Daarna begint de terugweg. * Ligt het IJsselmeer nog goed, dan gaan we via het Sneekermeer naar de Lemmer via Prinses Margrietkanaal en varen op het IJsselmeer voorbij Urk, richting Lelystad, de Houtribsluizen in, naar Almere en vervolgens naar Muiden. * Is er teveel wind op het IJsselmeer (meer dan 4 beauort), dan nemen we in de Lemmer de richting van de randmeren om ook in Muiden te komen. De stad Muiden leeft van de watersport. Dit gedeelte van Nederland kennen we. We varen nu naar het zuiden, richting Vlaanderen.Via de Muidertrekvaart komen we op het Amsterdam-Rijnkanaal, een autostrade voor binnenschepen en coasters. Dit kanaal eindigt in Tiel, waar het in de Waal komt, die samen met de Lek de grote rivieren genoemd worden. Het volk dat boven of onder de rivieren woont, onderscheidt zich van elkaar. Boven zijn het echte hollanders, beneden zijn de mensen meer boergondiërs, net zoals wij. Hier wonen Brabanders, Zeeuwen en Limburgers, eens behorend tot het vlaamse gouw. Twistappel was immers altijd "DE SCHELDE". Nog altijd gelden er rechten en plichten die toen bij de scheiding der Nederlanden overeengekomen werden. Ook nu nog bestaan deze twisten nog tussen de twee landen over het gebruik van de Schelde. In Vianen verlaten we het Amsterdam-Rijnkanaal en komen we op de Merwede, kruisen de Lek in Vreeswijk en varen naar Gorinchem, ook Gorkum genoemd, waar we op de Beneden Merwede komen, die we, stuurboordkant nemen richting Sleeuwijk en Werkendam, de bakermat van de zwarte kousenkerk, een streng hervormde kerk, die alles verbiedt op zondag. In deze regio zijn dan ook alle sluizen gesloten. Alle zelfstandigen zijn gesloten, men is dus verplicht alles in te kopen op zaterdag. In Werkendam duiken we via de biesbossluis in dit prachtige nauurgebied. Reeds eerder kon je lezen in mijn blog met welke overstroming dit gebied ontstond. We komen terug op de grote vaarwaters, de Amer en het Hollands Diep, Willemstad voorbij. Daarna gaan we aan stuurbord terug naar de Oosterschelde via het Zijpe, het Mastgat en de Keeten. Schuinlinks aan de overkant wenkt Wemeldinge, begin van het Kanaal door Zuid-Beveland. Aan het andere uiteinde van dit kanaal ligt Hansweert dat toegang geeft tot de Westerschelde. We dwarsen deze rivier en lopen via Terneuzen en het kanaal Gent-Terneuzen terug naar onze thuishaven Spanjeveerbrug. We hebben ca.1.042,2 km afgelegd hebben en zijn door 40/45 sluizen gepasseerd.We zullen 16 dagen gevaren hebben. Deze route doen we enkel in goede weersomstandigheden en zijn voor kleine veranderingen vatbaar. Iedereen duimen dus voor 12 augustus.
Het lijkt er op dat het dit jaar ons niet gegund is om op verlof te gaan.Na het slechte weer, die ons deed thuisblijven eind mei, blijkt nu de knie van mijn "2° man" het te begeven. Morgen wordt een kijkoperatie uitgevoerd op de rechterknie. Daaruit moet blijken of de ligamenten niet geraakt zijn. Blijkt dit zo te zijn, dan is een tweede operatie nodig, en zou een langere rustperiode nodig zijn.We hebben nu de 12e augustus vooropgesteld t/m 27 augustus als verlofdata. Maar zeker, zijn we nergens meer van.Nu het mooie weer er is, zitten we langs de kant, en kijken met weemoed naar voorbijvarende bootjes. We kijken met grote vragende ogen elkaar aan : "Wanneer kunnen wij terug varen ?" Alles hangt af van het knietje van Petra !
Toen ik verleden week-end in Deinze lag, op de oude leie heb ik altijd de gewoonte om naar de rest van de jachtjes te gaan zien. Als laatste in de rij lag dit mooie bootje met koperen beslag in de zon te schitteren. Een foto, als het lukt deze maal, wilde ik jullie niet onthouden. Mooi toch !
Het is vandaag precies 187 jaar geleden dat het eerste stoomschip de Atlantische Oceaan overstak, las ik in de geschiedenis op seniorennet. Het stoomschip vertrok op 22 mei 1819 en kwam 29 dagen en 4 uur later aan in Liverpool. Kapitein Moses Rogers werd ingehaald als een koning. Slechter verging het hem, toen hij later zocht om een reis terug te krijgen naar de Verenigde Staten. Financiëel aan de grond keerde hij terug naar Savannah, Georgia. De eens zo gevierde kapitein zocht overal om aan geld te raken, maar ving overal bot. Na diverse verkooppogingen verging het schip twee jaar later bij Long Island, en brak in twee. Ter ere van dit schip werd het eerste door atoom aangedreven schip, dat in één ruk de Atlantische Oceaan overstak, a.s. Savannah gedoopt.
Zaterdagmorgen 17 juni - we staan vertrekkensklaar - we hebben net om koffiekoeken gereden en heerlijk ontbeten. Bijna spreekwoordelijk duik ik de machinekamer in, om olie te peilen en vet te steken op de schroefas. De schrik slaat mij om het hart wanneer ik onder de motor water zie staan. Bovenop drijft er wat olie en vet. Ne mens denkt direct aan het ergste, natuurlijk ! Hier of daar een lek. Gelukkig is dit niet zo. Ik wrijf overal met de hand onder de motor en die is droog. Olie- en waterverlies is er niet, dus is de as de schuldige. Ik neem de vetspuit en doe op de twee smeernippels drie pompbeurten ieder. Christophe, die ondertussen komt kijken, zegt dat dit voldoende zou moeten zijn, maar dat ik best voor ik de sluis inga, nog eens zou controleren. Ik besluit eerst de bodem zuiver te maken en de smurrie op te ruimen. Ruim anderhalve emmer water komt er vanonder. Armen en benen doen pijn, om in deze kleine ruimte tientallen keren met een plastic bekertje onder de motor te scheppen en zo een emmer te vullen. Mijn armen stinken naar de olie en zijn vol blauwe plekken. Het bekertje moet door een smalle ruimte terug naar boven komen om in de emmer te doen. Natuurlijk valt het bekertje enkele keren onder de motor, omdat het zo glibberig is van de olie. Na anderhalf uur is het boeltje opgelost en is alles proper. We vertrekken rond half elf met een schitterende zon. Eerst rustig op 1200 toeren op de moervaart. Bij het uitkomen van de moervaart, doe ik, zoals steeds, vollen bak open om het kanaal Gent-Terneuzen over te steken. Ik draai nu ruim 1600 toeren en steek het eilandje van Langerbrugge voorbij. Eens dit voorbij, moeten we stuurboord af en komen op de ringvaart. We lopen nu recht voor de sluis van Evergem. Ik meld mij via marifoon : "jachtje in opvaart El Verde". Een krakerige stem zegt : "Evergem begrepen, u kan mee in de eerste schutting", ik antwoord : "El Verde, begrepen out"! Een halfuurtje later lopen we de sluis uit en gaan stuurboord uit naar het kanaal Gent-Oostende. Een uurtje later zijn we aan de schipdonksluis en gaan bakboord uit en komen op het rustige afleidingskanaal van de leie, richting Deinze, onze bestemming voor vandaag. 't Is twintig na twee wanneer we in Deinze aankomen. Na enig zoeken wijst men ons een box aan om te overnachten. Eénmaal vastgemaakt, besluiten we om zo snel mogelijk Deinze te verkennen en nog gauw wat boodshappen te doen.Wat vers fruit, een krant en klaar is kees. Nadien zoeken we een terrasje op en geniet ik van een wafel met boter. Het leven kan heerlijk zijn !
Hoe snel kinderen wel groeien, het blijft me steeds verrassen ! Ieder keer ik onze Wout zie, vind ik, dat ofwel ik gekrompen ben, ofwel hij gegroeid is. Niet enkel zijn lengte neemt toe, zijn hele "body" wordt volwassener. Hij haalt me steeds meer en meer in qua lengte. De tijd dat hij me voorbij steekt, is minder ver af dan ik denk. Tot gauw, beste vriend !
't Is misschien tijd , dat we nog eens de oude leie doen, het land waar kunstenaars zo poëtisch konden over doen. Toen vlas nog geroot werd in de leie, en bijgevolg de ganse streek meedeelde van dit goud. Het zijn nu miljonairs-kwartieren geworden, waar grond berekend wordt per vierkante centimeter en waar de meest lelijke, grote kasten van villa's staan in Vlaanderen. Overblijfselen uit de tijd van Permeke, Minne, Van de Woestijne, Gust De Smet en De Saedeleer zijn nog te vinden in de kunstenaarsdorpen St. Martens Latem en Deurle, waar een prachtig museum verschillende werken herbergt van deze generatie. Op de kerkhoven liggen deze beroemdheden begraven. Deze beide dorpen, samen met de ganse omgeving was vroeger mooi en landelijk, nu zijn er villa's gebouwd met een ongelofelijke wansmaak. Maar wie zijn wij, om dit te beoordelen ? Wat ik telkens bewonder zijn de oudere huisjes die nog resten, ook de mooie meanders van de oude leie en hoe het vee er vanaf de weiden inkomt, drinkt en koelte zoekt in de warmte. Dat is het mooie dat rest. Een nieuwe pest zijn de huurbootjes, die vanaf Gent met lallende, (dronken), feestvierders een gevaar betekenen op de eens zo rustige leie. Ik hoop op een rustige vaart en vooral mooi weer !
Dat behulpzaam zijn, vriendelijk en gastvrij geen dingen zijn die in onze huidige tijd niet meer bestaan, bleek na een telefoontje : "of er nog een plaatsje vrij was" ? - het antwoord kan u zien :
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Nog maar pas, heb ik na vele avonden zwoegen mijn verlof samengesteld, of er komt opnieuw een kleine verandering in. In het computerprogramma stond de gemiddelde snelheid iets te hoog. We overleggen nu wat we moeten doen. Slechts twee mogelijkheden : ofwel doen we de reis zoals voorgeschreven ofwel doen we die niet, korten we het traject in, en winnen zo een paar dagen. In overleg met mijn "second officer" gaan we een dag vroeger varen op 11 augustus, zodoende winnen we al één dag of ca. 80 km. 975 km : 17 = ca 57,5 km/dag. Dat is enkel te realiseren indien we 's morgens wat vroeger vertrekken. Dus gaan we i.p.v. om 08.30 u te vertrekken, een uurtje vroeger.
Wanneer je zo geconfronteerd wordt, met het slechte weer in het verleden, en nu door de operatie van mijn 2° man "Petra", dan weet je niet goed meer wanneer er kan vertrokken worden op verlof.
Toen ik verleden week-end in Deinze lag, op de oude leie heb ik altijd de gewoonte om naar de rest van de jachtjes te gaan zien. Als laatste in de rij lag dit mooie bootje met koperen beslag in de zon te schitteren. Een foto, als het lukt deze maal, wilde ik jullie niet onthouden. Mooi toch !
Zaterdagmorgen 17 juni - we staan vertrekkensklaar - we hebben net om koffiekoeken gereden en heerlijk ontbeten. Bijna spreekwoordelijk duik ik de machinekamer in, om olie te peilen en vet te steken op de schroefas. De schrik slaat mij om het hart wanneer ik onder de motor water zie staan. Bovenop drijft er wat olie en vet. Ne mens denkt direct aan het ergste, natuurlijk ! Hier of daar een lek. Gelukkig is dit niet zo. Ik wrijf overal met de hand onder de motor en die is droog. Olie- en waterverlies is er niet, dus is de as de schuldige. Ik neem de vetspuit en doe op de twee smeernippels drie pompbeurten ieder. Christophe, die ondertussen komt kijken, zegt dat dit voldoende zou moeten zijn, maar dat ik best voor ik de sluis inga, nog eens zou controleren. Ik besluit eerst de bodem zuiver te maken en de smurrie op te ruimen. Ruim anderhalve emmer water komt er vanonder. Armen en benen doen pijn, om in deze kleine ruimte tientallen keren met een plastic bekertje onder de motor te scheppen en zo een emmer te vullen. Mijn armen stinken naar de olie en zijn vol blauwe plekken. Het bekertje moet door een smalle ruimte terug naar boven komen om in de emmer te doen. Natuurlijk valt het bekertje enkele keren onder de motor, omdat het zo glibberig is van de olie.
't Is misschien tijd , dat we nog eens de oude leie doen, het land waar kunstenaars zo poëtisch konden over doen. Toen vlas nog geroot werd in de leie, en bijgevolg de ganse streek meedeelde van dit goud. Het zijn nu miljonairs-kwartieren geworden, waar grond berekend wordt per vierkante centimeter en waar de meest lelijke, grote kasten van villa's staan in Vlaanderen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
