De varende kathedralen, zoals men ze wel eens noemt, komen terug naar de koekenstad ! Antwerpen, natuurlijk om er aan de 50ste Tall Ships' Races deel te nemen. Zeker een bezoekje waard. Het varend werelderfgoed is te gast in België.De Race loopt in 4 etappes.
1. Eerste race 10 dagen - 20-23.07. Lissabon 2. Cruise in Company 3 dagen - 26-29.07 Cadiz 3. Cruise in Company 9 dagen - 07-10.08 - La Coruna 4. Tweede race 9 dagen Antwerpen 19-22.08
Onderscheidelijk klassen : A klasse : alle vierkant getuigde schepen en alle andere schepen, langer dan 40 voet over all (12m) zoals Barken, Volschepen, Brigantijnen en Brikken. B klasse : alle schepen met tradionele tuigage, kleiner dan 40 voet maar met een minimale waterlijnlengte van 9,14m zoals Kitsen,yawls en andere schepen met voornamelijk gaffelzeilen, dit zijn trapeziumvormige zeilen. C klasse : modern getuigde zeilen die kleiner zijn dan 40 voet met een minimale waterlijnlengte van 9,14m, varend zonder spinnaker (het bolle felgekleurde zeil vooraan), zoals Bermuda tuigage en Torentuigages (driehoekige zeilen). D klasse : modern getuigde schepen, kleiner dan 40 voet maar met een minimale waterlijnlengte van 9,14m met spinnaker.
Naast het bewonderen van deze schepen, is er tal van randanimatie voorzien, alles situeert zich rondom het eilandje en de hangaars langsheen de scheldekaaien. Antwerpen op z'n best, zou ik zeggen.Het gezellige eilandje meer en meer de place to be in Antwerpen, en 't is van een kenner dat je 't weet. Ik werk trouwens meer dan 35 jaar op 't eilandje, en 't heeft gewoon mijn hart gestolen ! Misschien tot op 't eilandje
Zopas is er weer een binnenschip gezonken in Antwerpen - ms Minerva - kaptein Broersma 302 ton Na alle onwaarheden die verteld werden door verschillende media hier de enige waarheid : Rond 12 uur op 17/08 was er een rechtstreekse overslag van binnenschip naar zeeschip met een ring ca. 150 ton zwaar. De Minerva was 40m lang en 5,40m breed. De overslag werd uitgevoerd door de kraan van het zeeschip, die tot 350 ton hefvermogen heeft en bediend werd door een kraanman/dokwerker met voldoende ervaring. In het ruim stonden 4 dokwerkers die de trafo moesten losmaken. Eén van deze is nog niet teruggevonden.Drie van hen liggen in het ziekenhuis, één van deze drie is pas na 10 minuten bovengekomen en zat tijdig in een luchtbel. De Minerva was juist in een achterwaartse beweging en wou af het schip toen de rol gevallen is vanop een hoogte van ca. 10m. Het stuk raakte net de denneboom van het schip, het schip ging op zijn zij. De kapitein stond in de stuurhut, en is overleden. Gebroken draden of andere reden, dit blijft gissen. Mevrouw Broersma bleek niet aan boord, en was in Rotterdam op het ogenblik van het ongeval.
Graag had ik van vrienden-bloggers wat inlichtingen betreffende het zetten van foto's op de blog - bij mij lukt het wel, maar meestal kunnen de foto's niet meer vergroot worden wanneer ze op het blog staan - alle inlichtingen zijn welkom - ook voor wat betreft de muziek zou ik graag wat verandering brengen in mijn blog - men schrijft voor dat de muziek "mid" moet zijn, en dan hoor ik het in Keulen donderen - trouwens van harte dank aan "Lana" voor zijn antwoordje - ik ben nog altijd aan de muziekjes van seniorennet gebonden en die vind ik persoonlijk niet zo denderend - geen kritiek trouwens, want ik ben maar al te blij met mijn blogje - maar ik zou wat modernere rock en/of soulmuziek willen - al kan je van mij moeilijk zeggen " je bent j... en je wil wat". Nu de Lokerse feesten voorbij, en ik nog niet kan gaan varen omwille van weersomstandigheden, heb ik tijd zat om wat te bloggen. tot horens, vrienden !
Waarschijnlijk denken velen dat we reeds vertrokken zijn, maar we wachten nog altijd op het betere weer. Daar waar we enige tijd geleden aan boord lagen te puffen van de overdreven warmte, en niet in staat bleken verder dan het eerstvolgende terras te geraken, wachten we nu op wat minder regen, maar zeker zo belangrijk wat minder wind. Zoals het nu is, een windkracht van 3/4 en 4/5 is het voor ons type bootje TE veel, aangezien we ook ruime waters overmoeten, zoals de westerschelde, de oosterschelde, het hollands diep en het grevelingenmeer, alvorens ik op de ietwat rustiger kanalen kom. We hebben onze nieuwe datum op vrijdag a.s. gezet. Alles wat enigszins aan boord moet, is aan boord. Gisteren hebben we vol getankt. De eieren voor de H.Clara brachten tot op heden niet veel soeps.De kaarsjes die we aangestoken hebben ook niet. Maar goed, we treuren er niet om en rekenen toch op een beetje hulp van boven. Petra wordt zenuwachtig en bekijkt iedere weersvoorspelling met argusogen. Maar veranderen doet het niet veel, men voorspelt nu al t/m woensdag regen. Afwachten maar....
Ontdekte toevallig op een site in nederland volgende leuke gedichtje. Het gaat over één van de oudste nog varende binnenschepen. Het werd gebouwd in 1894 en vervoerde hoofdzakelijk turf.Het is volledig hersteld en eigendom van een museum. Het bootje heet familietrouw en wordt onderhouden door een ganse schare vrijwilligers. Je moet dit hier maar eens proberen. Wie meer foto's wil zien kijkt maar eens op hun site : www.familietrouw.nl
ik vaar op mijn getij, op zoete en zoute stromen, al vaart een ander mij voorbij. Ik hoop er ook ooit te komen.
Het vertrek komt nu heel dichtbij. We hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zullen zijn en een deftig weertje zullen geven. Overwegend droog, een buitje mag, en liefst zo weinig mogelijk wind. We zijn er van overtuigd dat we het volle aantal kilometers niet zullen halen. Maar we gaan zo ver mogelijk proberen te geraken.Maar het blijft mijn droom om het ijsselmeer over te steken, dit jaar of een volgend jaar. Of het lukt lezen jullie later wel. 't Is de bedoeling dat ik ieder dag het logboek bijhou en daar een tekstje in verweef, zodat het ganse leesbaarder wordt. Het kan zijn, afhankelijk van het weer, dat we donderdagavond nog naar Terneuzen varen, om dan op vrijdagmorgen de oversteek van de westerschelde te doen en bij Vlissingen het kanaal te nemen naar Veere, om zo op het Veerse meer te raken en dan naar Kortgene te varen. Dit is onze eerste stop. We zien wel waar het op uitdraait. Het moeilijke, maar ook het plezante is, dat je zo'n reis nooit volledig kan plannen. En dat houd ook in, dat spanning en nieuwsgierigheid blijven, ook tijdens de reis. Men is maar zeker wanneer de reis voorbij is. En dat heeft beslist ook zijn charmes.
We staan er niet meer bij stil, maar telkens we iets aan dit blogje toevoegen, worden er op een aantal schermen kritisch gelezen wat onze hersenspinsels wel zijn. Het kan ons misschien verbazen, maar niet zelden krijg ik vanuit Nederland een berichtje met grotendeels positieve waardering voor mijn blog, maar in het algemeen ook voor het seniorennet. Men moet zaken nu éénmaal nemen om wat ze zijn, en wanneer het positief is, is het positief. Met name het seniorennet, benijdt men ons in het buitenland. Voor mij is dit bizonder goed, omdat Nederland, het watersportland bij uitstek, mij zeer goede contacten oplevert, die ik anders nooit zou kennen. Niet enkel de werf, waar mijn bootje ooit van stapel liep, was er als de kippen bij, om alle fratsen met onze "El Verde" te lezen, maar ook een collega "oostvaarder" mailde me deze week, met een technisch vraagje over onze bootjes en de winterberging er van, vergezeld van een s c h i t t e r e n d e foto van zijn bootje. We spraken af onder ons beiden om met elkaar in contact te blijven. Misschien bezoeken we elkaar wel eens om over onze bootjes te keuvelen. Lekker gezellig, met een natje en een droogje, zoals onze noorderburen het zeggen.
Maandag verjaarde ik. Ons Sophie, mijn dochter, belde vanuit Italië om een gelukkige verjaardag te wensen. Groot was dan ook mijn verbazing toen ze ook meldde, dat onze Wout met de fiets gevallen was ginder en dat zijn knie genaaid was. Met het week-end komen ze terug en hoop ik wat meer te horen hoe het is. 't Is ook zo, dat wanneer hij op zijnen opa trekt, er ons nog moeilijke tijden te wachten staan. Kwestie van roekeloosheid, bedoel ik. Nu, met ouder te zijn, verwacht ne mens, dat jonge gasten toch anders zijn, dan jezelf ooit was. Onvergefelijk, niet ! Ook het knietje van Petra evolueert niet zoals verwacht. Toen er een kijkoperatie uitgevoerd werd, was de verwachting van : "nog twee/drie weken en we denken er niet meer aan". Nu, vijf weken later, is alle leed nog niet geleden. Dikwijls zwelt de knie nog en heeft ze moeite met het plooien van de knie. Mijn knie, daar zwijg ik over. Na meer dan tien operaties aan de knie, ben ik het één en ander gewoon. En of die plooit of niet, daar denk ik al lang niet meer aan. Ne mens, geraakt aan alles gewend. Mijn knie wordt met de dag beter. Of is dit maar een gedacht !
't Was gisteren onze verjaardag. Inderdaad, wij verjaren samen. Gemakkelijk, soms onhandig, maar zeker goedkoop ! En neen, nen hollander ben ik niet. We werden samen 100 jaar. Als beloning hebben we een halve dag gewerkt aan ons bootje. Wat schuren, wat verven en voor onze deur een muggehor gemaakt. Kwestie om het niet te verleren. Maar......... Hetgeen ons toekwam van kaartjes,telefoontjes, mailtjes en é-cards was niet mis. En het deed deugd, soms van mensen waar je niet direct aan denkt. Maar toch, het blijft me verbazen hoe sommige mensen op zo'n momenten toch aan je denken. DANKJEWEL.
't Is werken geblazen, nu ik voor een paar dagen thuis ben. Voor de toegangsdeur van het kombuis een muggenhor maken en wat roestige plekjes schuren en daarna schilderen. Want voor de grote trip moet alles piekfijn in orde zijn. De beide fietsjes de banden oppompen en wat opblinken en aan boord alle zeekaarten en andere klaarleggen. Financieel alles voorbereiden, want "koken kost geld" zegt het spreekwoord, maar een paar keer meer gaan eten, zal iets duurder zijn. En houten lat met daarop alle cijfertjes, zodat de inhoud van de mazouttank zichtbaar is en hopen op zonnig, zij het niet zo warm weer. En nu maar aftellen, 13,12,11,10,9............ Och, en één keer er aan begonnen, zal het weer zo snel voorbij zijn. Tot de volgende !
We hebben 's morgens genoten van een lang ontbijt met het grondig doornemen van onze zondagskrant. Langs de overkant van de dender zwaait onze kameraad-clochard ons een goeie morgen toe. We zwaaien terug ! We doen nog een wandelingetje en spreken af met de mensen aan de brug om te vertrekken om half één. Stip rond die tijd zien we aan de overkant de gele wagen van de mobiele ploeg. We starten en zwaaien met de kop brugwaarts. De brug gaat omhoog en wij er onderdoor. Reeds drie kwartuur later lopen we de sluis van Denderbelle binnen en lopen er tien minuten later buiten richting Dendermonde. Om kwart voor twee zijn we al aan de sluis en kunnen direct binnen, ook deels omdat we op voorhand opgeroepen hebben. We vorderen snel en staan verbaasd, wanneer we, na een prachtige tocht over de zeeschelde, de sluis van Merelbeke naderen. Het is drukkend warm en regelmatig iets drinken is de boodschap. Om kwart voor vijf lopen we Merelbeke al binnen en komen nu op de ringvaart. We gaan de richting van Evergem, en verwonderen ons er over dat er zo weinig vaart is. Waar zijn toch allemaal die jachtjes die overal aangemeerd liggen ? We verstaan er niets meer van. De koeltoren aan de hoek van de moervaart komt in 't zicht. Het is kwart over zeven wanneer we aanmeren op spanjeveer. We hebben in het totaal 4.465,30 uur gedraaid, waarvan er dit jaar 50,3. Aangezien de afstand 78 km bedroeg, is de gemiddelde snelheid in het heenvaren 8,66 km/u, bruggen en sluizen inbegrepen en 12,48 km/u in het terugkomen. Het scheelt 2 volle uren. Zeeeeeeeer veel !
Wij hebben lekker geslapen in Aalst. Rechtover ons bootje slaapt er een man op de bank in 't park. We hebben hem gisteren al gezien. Ik had zelfs een praatje met hem toen ik een foto van mijn bootje maakte vanaf de overkant. Hij wordt wakker en zwaait een goede morgen naar mij. Ik zwaai terug en bedenk wat die man allemaal denkt. Hij zit de ganse dag op z'n bankje. Er zijn nog veel eigen mensen die tussen de mazen van het net vallen. Blijkbaar is het op media-gebied interessanter voor politici om te helpen op een verre plek in de wereld waar controle minder goed kan, dan hier voor onze eigen mensen. Maar goed, effe een bedenking van mezelf. We gaan richting stad en krijgen een belletje van vriend Ludo die ons komt verblijden met een bezoekje. We spreken af dat hij in de late middag komt, zodat wij samen een hapje kunnen gaan eten. Winkeltje in, winkeltje uit, overal solden zoals overal momenteel. Bij A.S. adventure kopen we wat kledij aan - 70%. Kwestie is om op onze centen te letten. Petra is daar erg strikt in, en gelijk heeft ze. In een cd zaak vind ik nog een cd van Blue Blot, één van mijn lieverdjes. Rond de middag eten we bij "Lowie" een prachtige broodjeszaak, met daarnaast van dezelfde bakker een bakkerij. We eten beiden een slaatje met geitekaas,noten en spekjes. Hmmmmmmmm ! Na de middag wandelen we nog wat door de stad en kopen kersen. We stappen terug naar ons bootje en verwennen ons met een biertje en een wijntje. We nemen een douche en komen er als twee nieuwe mensen uit. Ludo belt in de late namiddag dat hij vertrokken is. Een uurtje later is hij er, we nemen samen nog een biertje en gaan daarna een wandelingetje doen. De vrouwtjes lonken winkelwaarts, wij lonken meer in de richting van een goed terras. Nog maar net zitten wij op het terras of er verschijnen donkere wolken. Het voorspelt niets goeds. Het begint na een kwartiertje te druppelen en daarna flink te regenen. Wij vluchten binnen bij een italiaans restaurant. Nog maar net een plaatsje of iedereen vlucht ergens binnen. Het regent pijpestelen. We eten osso buco en Petra neemt een pizza. Met een glaasje italiaanse wijn smaakt het. Na het onweer gaan we naar de boot. We nemen afscheid van Carine en Ludo en zijn weer blij effe wat bijgepraat te hebben. 't Gaat goed met zijn nieuwe job en dat merk je aan hem. Petra heeft het ook gezien bij Carine, die zich toch wel zorgen maakte. Wanneer het goed gaat met onze vrienden, voelen wij ons daar ook goed bij. Zo is dat. Tevreden babbelen we nog wat na, en kruipen in onze kooien rond half twaalf, een lange, warme nacht tegemoet ! P.S. Mochten er mensen zijn, die denken dat we aan de drank zijn, 't is nie woar, 't is van de wamte !
Telkens wanneer een week-end betekent dat er drie dagen zijn, plannen we vaart van iets langer. Tot die mogelijkheden behoorde Aalst. 78 km langs het water en vier sluizen, dat is de reisweg in het kort. Hoe we het ook bekijken, we zullen tegen het tij opmoeten, willen we op tijd in Aalst zijn. Bruggen en sluizen op de Dender werken tot 18.00 uur. We hebben de nacht doorgebracht op ons bootje en kunnen vrijdagmorgen vertrekken. Rond negen uur zijn we weg en gaan de moervaart af. De koeien langs de moervaart zoeken ook reeds verfrissing en staan pootje te baden. Wat verder ligt het kanaal Gent-Terneuzen er verlaten bij. Er is nauwelijks vaart. Slechts één schip komen we tegen. De andere jachtjes zijn waarschijnlijk patteekesdozen. Wij noemen ze zo aan boord, omdat verschillende jacht-eigenaars enkel hun bootje schijnen te gebruiken om er met vrienden en kenissen die smaakvolle dozen leeg te maken. Wij zijn wel echte vaarders. Wanneer je op een jaar varen, 325 uur gedraaid hebt, dan behoor je daarmee tot de serieuze klasse van schippers. Terug naar het kanaal, 't is er broeierig warm. Voorbij het eiland van Langerbrugge loopt het veerpont. Veel toeristen staan er op, en kijken bewonderend en een tikkeltje jaloers, merk ik, in onze richting. We gaan stuurboordkant af naar de sluis in Evergem, samen met de BUG, een insekt van 1200 ton die in Brugge gaat laden. Pawlak heet de man. We kennen mekaar van toen ie nog op z'n spits voer en reisde voor mij met zand van Lommel naar Boussois in Frankrijk voor de flessenfabriek. We wuiven elkaar toe, hij gaat uit de sluis stuurboord, ikzelf neem bakboord en ga naar de sluis van Merelbeke via de ringvaart. Ondertussen is het half elf geworden. Na een uurtje roep ik de sluis op, die de stuurboordsluis klaarzet. Na de laatste bocht zie ik in de verte inderdaad de sluis al openstaan. Van service gesproken. Bij het verlaten van de sluis zal het zeer ondiep zijn op de zeeschelde. Maar dat wisten we nu éénmaal. Het stuk tussen Merelbeke en Melle is het meest ondiepe, daarna is het dieper. We komen op zeer droge plekken en hebben nauwelijk 0,80/1m. onder de kiel. 't Is oppassen geblazen. Nauwelijks vijftienhonderd toertjes en rustig over het ondiepe bereiken we Melle. Vanaf hier komt er een dikke halve meter bij. Ik draai nu 1900 toeren, en dat voel je. Wetteren en Schellebelle schuiven rustig voorbij. Ondertussen heeft mijn maatje een kaastafeltje klaar. Met een goed glas wijn erbij, heeft het leven aan boord niets anders dan prachtige kanten. Het smaakt. Uitbergen, Wichelen en Uitbergen zijn de volgende dorpjes die langs de zeeschelde liggen. We beginnen nu Dendermonde te naderen. We moeten effe wachten, er ligt nog een jacht in. Bij het buitenlopen, lopen wij binnen. Tussen de hoge muren loopt de temperatuur nog hoger op alsdat ze in werkelijkheid is. We zijn dan ook blij dat we sluis buiten zijn. Deze getijsluis (168 x 16m) geeft toegang tot de Dender die eindigt in Blaton, aan het Canal du Centre. Tot Aalst kunnen schepen komen met een laadvermogen van ca 750 t (55m x 7,20m), verder dan Aalst kunnen er enkel spitsen (38m) komen met een laadvermogen van 350 t. We moeten ons beginnen haasten willen we nog Aalst bereiken voor 18.00 uur. Na een twaalftal km komen we aan de sluis in Denderbelle (16.40 u). Er rest ons nu nog een brug, de zwartehoekbrug in Aalst die moet gedraaid worden door de mobiele ploeg. We kunnen niet zo hard varen. Voor ons vaart de St. Goar. François doet het rustig want hij ligt goed geladen met zand en moet naar Herdershem. Ik schuif achter hem en hou mijn klok in het oog. Nadat hij is aangelegd, wens ik hem verder goeie reis en draai nu 2000 toeren, richting Aalst. Bij het naderen van jachtjes langs de kant minder ik wat snelheid, omdat mijn golven niet te hard zouden aankomen. 't tien voor zes als ik de mobiele ploeg oproep voor de brug, ze zijn verwittigd door de sluis in Denderbelle en zijn op komst, zeggen ze. Een minuutje later gaat de brug omhoog en loop ik Aalst binnen, vijf minuten voor zes. Oef ! dat was op het nippertje. Aangemeerd naast het clubhuis, op een drijvend ponton met terras, het nodigt uit, moet ik zeggen. Vijf minuutjes nadien nemen Petra en ik een koud pintje en een glas witte wijn. Of het smaakt bij dertig graden laat ik jullie raden. We betalen 21,- voor twee dagen verblijf, electro zit inbegrepen, en ook douches kunnen we nemen à volonté. We nemen allebei een douche, en komen buiten als herboren. We pakken uit en besluiten nadien een wandelingetje te doen. We wandelen richting stad en sluis Aalst naast een enorme grote buis in roestvrij staal. Graag wist ik er meer van. Het blijkt van Electrabel te zijn en overschot-warmte naar huizen, winkels en fabriekspanden te vervoeren. Op het einde van dit jaar wordt de buis afgebroken omdat deze voor electrabel niet meer rendabel blijkt. We passeren het standbeeld van priester Daens, die, sinds de gelijknamige film, bekend is bij iedereen. Op de markt staat nog een bekender iemand op z'n sokkel Dirk Martens, grondlegger van de boekdrukkunst, samen met Gütenberg, de duitser. Deze twee uit het verleden, en de twee mensen uit de "moderner tijden" Louis Paul Boon en Valerius De Sadeleer vormen het kruim van de bekende mensen uit Aalst."Boontje" de omstreden schrijver van de kapellekesbaan en vele andere romans, veelal omstreden in zijn tijd, sociale strijder, humorist en ook en vooral humanist. De Sadeleer daarentegen behoord met o.a. Permeke tot vlaanderens topschilders van de modernisten. Aan zijn laatste wil, begraven worden in zijn Aalst werd dan ook gevolg gegeven. Half twaalf is het wanneer we in ons bedje kruipen.Morgen gaat Petra shoppen. We kunnen dus best rust gebruiken !
Getijden, een woord dat voortkomt van het woord tijd. Ook het engelse "tide" en het duitse "gezeiten" komen uit dit woord. 't Is een bewegend natuurverschijnsel, dat tweemaal per etmaal eb aangeeft en tweemaal vloed. Dit verschijnsel is er altijd geweest en zal er altijd wel zijn. Iets onbekends heeft de mens altijd aangetrokken om er het fijne van te weten. Zo ook de getijden ! Nochtans is dit simpel te verklaren. Reeds in de 3° eeuw voor Christus bracht Aristoteles dit natuurverschijnsel in verband met de stand en de bewegingen van de maan en de zon. Hij had het, zoals veel van zijn uitvindingen en gedachten bij het rechte eind. Ook de egyptenaren hadden reeds merktekens voor hoge en lage waterstanden. Zelfs ruim duizend jaar later stuurde men nog koeriers over de Nijl om voortijdig te berichten over hoge waterstanden. Het getij, heeft, ook reeds een lange reis gemaakt over de oceaan alvorens het bij ons terecht komt. Alles houd verband met de beweging van de zon en de maan om de aarde en de verschillende soorten krachten die daar op inspelen. Vermits deze bewegingen van de hemellichamen op een constante manier evolueren, is ook ebbe en vloed steeds hetzelfde. Enkel een verschil van tijd iedere dag. Dat heeft te maken met drie soorten krachten, die de zon en maan uitoefenen op onze aarde. De centrifugale, de aantrekkingskracht en de resulterende krachten. Deze drie krachten bepalen dat iedere dag tweemaal hoog- en laagwater is. Iedere zes uur en dan met een verschil van ca 50 minuten per dag krijgen we hoog en laag. Voila, terug een geheim opgeklaard. Wanner we van Gent straks vertrekken om naar Dendermonde te varen, moet ik mijn getijdenboekje bovenhalen om te bepalen wanneer ik kan vertrekken. 't Is dus ook nuttig om weten van waar het woord "getijden" komt en wat de geschiedkundige betekenis er van is.
't Is vrijdagavond de 14 juli, de fransen vieren hun nationale feestdag. Op ieder dorpsplein in Frankrijk is het bal en danst de ganse bevolking tot stukken in de nacht. Liters wijn en bier stromen er, en negen maanden nadien, althans dat heeft men mij voor waarheid verteld, is de bevolkingsaangroei in "la douce france" het hoogst. Na 't werk rijden we in de avond naar ons bootje. Het zal er warm zijn. We plannen een week-endje Lokeren. We gaan onze thuishaven verkennen als toeristen. We varen richting Wachtebeke, om aan de overledebrug te wachten op de brugdraaier, die alle bruggen van de moervaart en durme voor ons zal draaien. Om 10 uur is de eerste opening van de brug. Op de wachtsteiger ligt al een bootje gereed "de Brisarna" een schipper die vroeger een binnenschip had. We kennen mekaar dus. Hij gaat onderweg Albert van de "Batavia" oppikken. Die ligt met panne tussen Moerbeke en Daknam. Het roer blijkt uitgevallen, en ook de olieleiding blijkt stuk. Zoals steeds is het personeel stipt op tijd. De man, die ik ondertussen ook al tien jaar ken, is nog altijd een levende reklame voor z'n job. Vriendelijk en altijd lachend draait hij de één na de andere brug. Het was lange tijd anders. Maar goed, aan iedere brug zwaait de man ons vriendelijk toe. De twee laatste bruggen worden door een collega gedraaid. We schuiven voorbij Wachtebeke naar Moerbeke, naar het nog immer smerige suikerfabriek. Voorbij het fabriek is er veel vernieuwing in de grimmige rij huisjes, die vroeger aan het fabriek toebehoorden. Er zijn werkelijk zeer mooie design-woningen langsheen het water bijgekomen, met prachtig aangelegde tuinen. Eens Moerbeke voorbij, is de natuur terug baas. Wij zijn er nog maar eens overtuigd hoe mooi Moervaart en Durme wel zijn, ook voor de fietsers nota bene, die grote stukken met ons meefietsen. Geef mij maar dit rustige paradijs met overal vriendelijke en zwaaiende mensen, in plaats van het miljoenenkwartier dat oude leie heet, en waar een stelletje ma-tu-vu personages u onvriendelijk en ongeïnteresseerd toestaren. We zien Albert liggen van ver, het smalle, lange schip, waar deze éénling mee vaart. Altijd alleen op het schip maar altijd behulpzaam. We zijn kort na de middag in Lokeren, en het is er broeiend heet. In het voorbijvaren bestellen we een tafeltje bij taverne de durme. Jackie knikt bevestigend, dus alles is in orde. We maken vast, en willen de electriciteit aanschakelen maar de kast doet het niet. Naar de info winkel naast het stadhuis dan maar. De mevrouw verkoopt ons een nieuwe kaart, terug naar het schip, en opnieuw hetzelfde euvel. Nog maar eens naar de info winkel. Ik krijg drie kaarten van de mevrouw, die allemaal getest zijn, zegt ze. Dus nog eens terug (goed voor de lijn), en dit maal bingo. De kast doet het opnieuw en nu kunnen we gerust zijn. We gaan een stukje eten bij Jackie. Daarna wat rusten, klaar voor een wandelingetje. We komen wat vroeger terug, want Petra heeft opnieuw last van de geopereerde knie. Dan maar wat rusten. 's Avonds kijken we op de pc naar een dvd-film, die we meehebben. Na het avondeten nog wat nagenieten in de avondkoelte. We kruipen rond elf uur in ons mandje en slapen een rustige nacht door tot in de vroege morgen. Zondagmorgen, terug een schitterende zon. We wanen ons in zuid-frankrijk. We nemen dan maar een aperitief na een bezoek in ons prachtig museum.Lokeren heeft één van de mooiste musea op heemkundig gebied in België. En ik bezocht er al heel wat. Niet enkel een ganse reeks voorwerpen en beeldjes uit de oud-egyptische tijd geschonken door steenkoolhandelaar Maes, maar ook een bakkerij (Daeyaert), een beenhouwerij (Fierens) en een drukkerij(..............) uit een ver verleden. Verder nog een oud-vlaamse keuken en vele kleine wetenswaardigheden over de stad. Kortom, een bezoek overwaard en een pluim op de hoed van de vele mensen die er ganse dagen onbezoldigd mee bezig zijn. 't Is middag en we maken ons klaar om de brug van 13.00 uur in Daknam te halen. Om 10.00,13.00 en 16.00 uur draaien de bruggen in het systeem van blokvaart. Omgekeerd is het vertrekken een half uur eerder in Wachtebeke,richting Lokeren. Het is drukkend warm op de rivier en de Durme is op één week tijd al fel gezakt. De stenen aan de zijkant, daar merk je pas hoe fel het water valt.Zoals steeds heeft onze "el verde" veel bekijks.Tussen Daknam en Moerbeke en daarna tot Wachtebeke is werkelijk een zeer mooi stuk natuur. Verschillende vogels, ook roofvogels zoals de buizerd, merken we op langs de beboste kanten. Ook de wilde ooievaars in Daknam zie je vanop het water.Ik vaar niet zomaar, ik geef mijn ogen de kost. Vele wilde bloemen bloeien langsheen het water en geuren dat het een lieve lust is. 't Is dan ook snel dat we Wachtebeke voorbij zijn, en ons klaarmaken om aan te leggen op onze plaats aan de Spanjeveerbrug. Rond vier uur liggen we vast en drinken nog een glaasje fris voor we huiswaarts vertrekken. We rijden cabrio en genieten van deze luxe. 't Was weer een fijn week-end !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
