In zijn artistieke carrière heeft Julien, als Juul Kabas, algemene bekendheid verworven in Vlaanderen. De mensen voelden zich goed, ontspannen, bij zijn optredens en zij waardeerden zijn gezonde, volkse humor. Zij voelden automatisch aan wat op de rouwbrief vermeld staat: ‘Tussen de mensen voel ik me op mijn best, niet boven het volk’.
Julien heeft zich altijd intens verbonden gevoeld met zijn geboorte- en woondorp. Zo dikwijls heeft hij zijn artistieke bekendheid en talenten, ten dienste gesteld van Retiese verenigingen en individuele inwoners! Of het nu kinderen of volwassenen waren, Julien was tot steun bereid. Die betrokkenheid op Retie, heeft hij prachtig verwoord en uitgezongen in wat uitgegroeid is tot het officieuze volkslied van ons dorp: ‘Van Retie, zén ik…’. Het was ontroerend om te zien en te horen, hoe honderden kinderen en jongeren van de Retiese chiromeisjes en –jongens, op hun kampen dat lied zongen als huldeblijk aan Julien. Het is uiterst uitzonderlijk, waarschijnlijk onbestaande, dat dergelijke emotievolle hulde door jonge mensen aan een overleden zanger wordt gebracht. Het geeft ook aan dat dit lied, is gaan behoren tot het collectieve geheugen van de Retienaars. Inderdaad: Van Retie BLIJF ik…
Ook de laatste jaren broedde Julien nog op nieuwe liedjes. Hij was benieuwd naar de mening van anderen daarover. Hij fietste graag. Meestal alleen, genietend van de schoonheid van de Kempense natuur. Julien had een grote gevoeligheid voor de schoonheid van de natuur in al haar verschijningsvormen, in het bijzonder de schoonheid van het eigen dorp, de eigen streek. Openheid en gevoeligheid ook voor de schoonheid van taal, van poëzie.
Julien Deckx was een getalenteerde man, die bij vele mensen en in heel de Retiese gemeenschap, nog lang, vele positieve, blij makende herinneringen zal oproepen.
27-07-2022 om 17:54
geschreven door Gust A.
Davidsfondsprogramma 2022-2023
Davidsfonds- Retie: programma 2022-2023
18/09/2022 Bezoek aan Tabloo Dessel om 14u
15/10/2022 en 16/10/2022 Boekenbeurs met op 15/10 voorstelling boek van priester Paul Stappaerts “Retie: bestuur 1796-2022”
25/10/2022 De vier seizoenen: Herfst (met Gust Adriaensen en Paul Stappaerts)
15/11/2022 Dirk Draulans: evolutie
06/12/2022 De vier seizoenen: Winter (met Gust Adriaensen en Paul Stappaerts)
17/01/2023 Jos Meersmans: Beethoven
17/02/2023 Eva van de Velde: Compostela
24/02/2023 Wijnproefavond
21/03/2023 De vier seizoenen: Lente (met Gust Adriaensen en Paul Stappaerts)
--------------
*Tussen 20/04/2023 en 15/05/2023: stadsbezoek aan Luik
*Tot september fietszoektocht
27-07-2022 om 08:35
geschreven door Gust A.
25-07-2022
Noteer alvast deze data!
De eerstvolgende weken hebben enkele vieringen plaats die meer dan de moeite zijn om ze bij te wonen!
-Zondag 31 juli: 11 uur:
Plechtige hoogmis. De Sint-Sebastiaansgilde van Retie viert haar 600-jarig bestaan. Het nieuwe gildeblazoen wordt gezegend. Aansluitend is er het jaarlijkse Te Deum.
-Maandag 15 augustus: 10 uur: Kapel Werbeek
Plechtige viering van het hoogfeest van Maria-Tenhemelopneming. De Gregorianen zetten de mis nog meer luister bij.
-Zondag 28 augustus: 10 uur:
Plechtige viering van 5 jaar Pastorale Eenheid H. Augustinus.
Iedereen van harte welkom!
25-07-2022 om 11:48
geschreven door Gust A.
23-07-2022
Gildedag Sint-Sebastiaansgilde
De Sint-Sebastiaansgilde van Retie bestaat 600 jaar. En dat zal gevierd worden.
Op zondag 31 juli is er om 11 uur een feestelijke dankviering in de Sint-Martinuskerk
Vanaf 14 uur wordt er verder gevierd in het gemeentepark.
Iedereen welkom!!
23-07-2022 om 11:02
geschreven door Gust A.
Nieuw boek over Retie
Op zaterdag 15 oktober heeft om 19.30 uur, tijdens de boekenbeurs van het Davidsfonds, in GC Den Dries de presentatie plaats van een nieuw boek over Retie: 'Bestuur 1795-2022'.
Paul Stappaerts(Leuven) behandelt daarin de bestuurlijke en beleidsontwikkeling van onze gemeente sinds 1795.
'Ik ben gretig ondergedoken in de geschiedenis van het dorp waar mijn wortels liggen en waarvoor mijn hart blijft kloppen. Dat liep uit in een tweedelig boek.
Het eerste deel gaat over het bestuur van de gemeente Retie vanaf de Franse Revolutie tot op vandaag.
Deel twee zal gaan over de Retiese bevolking in al haar variaties, geuren en kleuren. Het zal later verschijnen.
Voor dit deel over het bestuur raadpleegde ik alle verslagen van de gemeenteraad en de notulen van het schepencollege vanaf 1817, het Rijksarchief in Antwerpen voor de gemeenteraadsverkiezingen en wat er betekenisvol was tijdens het bestuur van vijftien burgemeesters. De rest putte ik vooral uit interviews met dorpsgenoten.
Moge dit boek je op verhaal laten komen, op je eigen verhaal en op verhalen die je deelt.'
PORTRET. Juul Kabas (77), de Kempense ambiancemaker die zijn tweede grootste hit niet meer wilde zingen
Volledig onverwacht begaf het hart van Julien Deckx het zondagnacht. De 77-jarige volkszanger, bij het grote publiek bekend als Juul Kabas, was een fenomeen in de Kempen en ver daarbuiten.
Eind jaren zeventig. Ons land verkeerde in een diepe economische crisis, aan de doplokalen stonden elke dag honderdduizenden mensen aan te schuiven voor een stempel, en Juul Kabas bracht zijn nieuwe single uit. Daarin de volgende strofe: den baas van den dop die zei op ne keer / Ge dopt al tien jaren, da ga toch nie meer / Ik zei zoek voor mij toch maar nie naar een job / Voor hetzelfde geld werken, dat is toch te zot.
Heel het land zong mee van ’t Zijn Zotten Die Werken. Het werd de grootste hit van Juul Kabas in tien jaar. En nooit heeft iemand nauwkeuriger de werkloosheidsval schrijnender verwoord dan de volkszanger uit Retie. Het kwam velen voordeliger uit om te gaan doppen, dan om werk te zoeken. En ondertussen konden ze elke dag op zwier en dronken ze een, twee of drie bakken bier.
Vier jaar geleden, toen hij zijn gouden jubileum als artiest vierde, betuigde Julien Deckx zijn spijt over de tekst van dat lied, geschreven door Stafke Fabri. Die werkloosheid was toch allemaal niet zo rozengeur en maneschijn zoals hij het had voorgesteld, gaf hij toe. En nee, hij kon zich niet veroorloven om zijn tweede bekendste nummer tijdens optredens niet meer te brengen – integendeel, alle fans schreeuwden erom – maar hij zong het niet meer zelf, zei hij. Het zingen ervan liet hij liever aan het publiek over.
Op latere leeftijd had de Kempenaar het vaak moeilijk met het imago dat hem sinds het eind van de jaren zestig was opgedrongen. De gewiekste Antwerpse platenbaas Louis Van Rijmenant, die later steenrijk zou worden met de Vogelkesdans, lanceerde de jonge Julien Deckx als de kluchtige brouwersgast Juul Kabas. Zijn single Ze Noemen Mij De Juul Kabas sloeg in 1970 in als een bom en stond wekenlang op één in de hitlijsten. De kraker was het openingslied van elke show die hij sindsdien gaf – meteen vollen bak ambiance – en hij schatte zelf dat hij dat lied een goede vijfduizend keer had gezongen.
Juul, het typetje, was een grote liefhebber van schuimend gerstenat. Ik zit met iedereen te klinken / Want een lekker pintje drinken / Is de grootste kwaliteit van Juul Kabas. In tegenstelling tot ’t Zijn Zotten Die Werken raakte Julien dat liedje nooit beu. Maar het stoorde hem later wel dat veel van zijn oudere liedjes de alcohol en de zatlapperij verheerlijkten. De mensen dachten op den duur dat hij elke dag een bak of drie achterover kapte. Daarom begon hij zijn eigen teksten te schrijven. Zoals de ode aan zijn dorp, Van Retie Zen Ik, een lied dat hem dierbaar was. Maar het succes van zijn twee megahits haalde hij nooit meer. Het stemde hem soms wat weemoedig dat het grote publiek die andere kant van hem niet leerde kennen.
Julien Deckx begon zijn muzikale carrière als bassist in het orkest van zijn één jaar oudere broer Marcel, die in de tweede helft van de jaren zestig bij het grote publiek doorbrak als Marc Dex. Ze waren de huisband van Bobbejaanland en wanneer Marcel opnames had voor de VRT, verving Julien hem als zanger. Dat deed hij met het nodig gevoel voor zwans en humor. En zo ontstond het typetje Juul Kabas.
Buiten zijn zangcarrière baatte hij tussen 1979 en 1994 ook brasserie ’t Lindenhof uit, naast de kerk in Retie. Ze kwamen vanuit heel Vlaanderen, de bussen vol dagjestoeristen, die de brouwersgast in levenden lijve wilden zien. “We hebben keihard gewerkt en veel geld verdiend”, zei hij bij zijn gouden jubileum in Gazet van Antwerpen over die periode. “Maar we hadden geen tijd om het geld op te doen. Ik leidde een dubbelleven. Ik trad voortdurend op in Vlaanderen en probeerde ook zo veel mogelijk in de zaak aanwezig te zijn. Al moet ik eerlijk zijn: ’t Lindenhof draaide vooral op moeder de vrouw, ons Annie.”
Erkenning kreeg hij uiteindelijk ook als artiest. In 2009 al nam Radio 2 hem samen met zijn broer Marcel en diens dochter Barbara op in de Eregalerij. Hij was daar terecht trots op, net als op de cultuurprijs van zijn eigen geliefde gemeente Retie, die hij in 2014 mocht ontvangen.
Onverwacht
Julien Deckx was een warme, gezellige man met een oprechte interesse in zijn medemens en een grote dosis zelfrelativering. Naast zijn hits zullen we ons ook zijn lach herinneren. Voor hij van het podium stapte, gaf hij zijn publiek altijd dezelfde levenswijsheid mee: “Wie zijn lach verwaarloost, doodt zijn eigen hart.”
De zanger was niet ziek. In het voorjaar vertelde hij nog over al zijn plannen en nieuwe liedjes. Zondag had hij ongetwijfeld nog goed gelachen, genietend van de zon op een terras. Er was geen vuiltje aan de lucht. In de nacht van zondag op maandag stierf hij, volledig onverwacht, in zijn slaap. Hij laat zijn vrouw Annie en zijn dochter Bie na.
Zij, zijn familie en zijn fans kunnen een klein beetje troost putten uit de woorden die hij schreef in Van Retie Zen Ik, het lied waarin hij de liefde voor zijn dorp uitzong. ‘En moest St. Pieter mij komen halen / Dan was ’t mee mij nog nie gedaan / Ik zou hem heel veul geld betalen / Om rap naar huis te meugen gaan.
Gazet van Antwerpen
19-07-2022 om 15:37
geschreven door Gust A.
18-07-2022
Julien Deckx plots overleden
Julien Deckx, artiestennaam Juul Kabas, is vorige nacht plots overleden.
Julien was 77 jaar.
(foto's uit het boek van Paul Stappaerts 'Juul Kabas)
-Juul in hoog gezelschap: minister-president Luc Van den Brande en premier Jean-Luc Dehaene
-Juul bij de grote vijver van het Prinsenpark in zijn geliefde Retie
Julien Deckx, artiestennaam Juul Kabas, is vorige nacht plots overleden.
Julien was 77 jaar.
18-07-2022 om 10:36
geschreven door Gust A.
17-07-2022
Sint-Sebastiaansgilde Retie: 600 jaar!
Op zondag 31 juli viert de Sint-Sebastiaansgilde van Retie haar 600-jarig bestaan.
Om 11 uur is er een plechtige misviering met zegening van het nieuwe gildeblazoen in de Sint-Martinuskerk.
Om 14 uur: gildedag in het gemeentepark (Den Dries) met kinderanimatie (doelschieten, wipschieten, springkasteel, oude volksspelen).
Later op het jaar volgt nog een tentoonstelling in GC Den Dries: op 6 en 7 oktober voor de kinderen; op 8 en 9 oktober voor de volwassenen.
17-07-2022 om 15:37
geschreven door Gust A.
16-07-2022
Nieuw boek over Retie
Op zaterdag 15 oktober heeft om 19.30 uur, tijdens de boekenbeurs van het Davidsfonds, in GC Den Dries de presentatie plaats van een nieuw boek over Retie: 'Bestuur 1795-2022'.
Paul Stappaerts(Leuven) behandelt daarin de bestuurlijke en beleidsontwikkeling van onze gemeente sinds 1795.
'Ik ben gretig ondergedoken in de geschiedenis van het dorp waar mijn wortels liggen en waarvoor mijn hart blijft kloppen. Dat liep uit in een tweedelig boek.
Het eerste deel gaat over het bestuur van de gemeente Retie vanaf de Franse Revolutie tot op vandaag.
Deel twee zal gaan over de Retiese bevolking in al haar variaties, geuren en kleuren. Het zal later verschijnen.
Voor dit deel over het bestuur raadpleegde ik alle verslagen van de gemeenteraad en de notulen van het schepencollege vanaf 1817, het Rijksarchief in Antwerpen voor de gemeenteraadsverkiezingen en wat er betekenisvol was tijdens het bestuur van vijftien burgemeesters. De rest putte ik vooral uit interviews met dorpsgenoten.
Moge dit boek je op verhaal laten komen, op je eigen verhaal en op verhalen die je deelt.'
Dringend samenwerking nodig tegen klimaatverandering, zegt paus
Dringend samenwerking nodig tegen klimaatverandering, zegt paus
Franciscus roept ontwikkelde landen op om emissies te verminderen en minder welvarende werelddelen te helpen om klimaatextremen het hoofd te bieden.
Paus Franciscus stuurde een bericht aan de deelnemers van een tweedaagse conferentie georganiseerd door de Pauselijke Academie van Wetenschappen op 13 en 14 juli 2022 met als thema Veerkracht van mensen en ecosystemen onder klimaatdruk. Hij moedigde hun inspanningen aan om gemeenschappelijke oplossingen te vinden voor de noodsituatie die zich aandient.
‘Het fenomeen van klimaatverandering is niet langer een randfenomeen van de samenleving, maar een noodsituatie. Het heeft een centrale plaats ingenomen. Het dwingt ons om industriële en landbouwsystemen opnieuw vorm te geven. Het heeft een negatieve impact op de wereldwijde menselijke familie, vooral op de armen en degenen die in de economische periferie van onze wereld leven.’
De paus zei dat de wereld voor de tweeledige uitdaging staat om ‘klimaatrisico's te verkleinen door emissies te verminderen’ en om ‘mensen te helpen en in staat te stellen zich aan te passen aan de steeds erger wordende veranderingen van het klimaat’.
Internationale samenwerking nodig op klimaatgebied
De paus verwees naar zijn vaak herhaalde oproep tot een ‘ecologische bekering’ en zei dat dit proces vereist dat iedereen dankbaar is voor Gods schepping, in verbondenheid leeft met elkaar en samenwerkt om milieuproblemen aan te pakken.
‘Moedige, coöperatieve en vooruitziende inspanningen van religieuze, politieke, sociale en culturele leiders op lokaal, nationaal en internationaal niveau zijn nodig om concrete oplossingen te vinden voor de ernstige en toenemende problemen waarmee we worden geconfronteerd.’
De paus riep de meest ontwikkelde landen op om hun eigen koolstofuitstoot te verminderen en tegelijkertijd financiële hulp te bieden aan ‘minder welvarende gebieden in de wereld’.
Toegang tot schone energie en drinkwater zijn andere kwesties die de wereldleiders moeten aanpakken, zei hij, en hij voegde eraan toe dat boeren hulp nodig hebben om hun productie te verschuiven naar meer veerkrachtige landbouwmethodes.
Het eerste cijfer geeft het absolute aantal besmettingen over de laatste 14 dagen weer.
Het tweede cijfer duidt het aantal besmettingen omgerekend naar 100.000 inwoners aan.
09-07-2022 om 11:00
geschreven door Gust A.
06-07-2022
Pater Daniël over de H. Norbertus (3)
Goede Vrienden,
Van de heilige Norbert van Gennep, ook Norbert van Xanten genoemd, stichter van de orde van de Norbertijnen of van Prémontré, gaven we vorige week de hoofdlijnen van zijn leven. Ziehier zijn laatste levensfase.
In juni 1126 hield koning Lotharius III in Spiers een rijksdag met de Duitse vorsten en benoemde Norbert tot aartsbisschop van Maagdenburg. Deze “investituur” werd hem met geweld opgedrongen. Tegen wil en dank werd hij een van de machtigste kerkvorsten van het Duitse rijk. Toch blijft Norbert zichzelf. Blootsvoets en met een schamele mantel komt hij aan in zijn aartsbisschoppelijk paleis. De portier wil deze zwerver wegjagen tot hij begrijpt dat het de nieuwe aartsbisschop zelf is. Ook hier zal hij gedurende acht jaar als boeteling en kloosterling een radicale hervormer zijn, wat allerminst in dank wordt aanvaard. Hij begint met het financieel beleid te zuiveren. Het kapittel van O.L. Vrouw van Maagdenburg wordt een gemeenschap in de geest van aan Prémontré. Hij hervormt verder nog de seculiere kanunniken en een benedictijnerklooster. Twee moordaanslagen vanwege eigen huisgenoten kan hij overleven. Dan volgt er een ware volksopstand van heel de stad tegen hem. Norbert wordt aangevallen maar blijft ongedeerd en kan te paard vluchten. Later kan hij toch de vrede herstellen. Norbert excommuniceert de opstandelingen en ze tonen berouw.
Norbert was veel van huis weg. Hij bemiddelde in de strijd tussen paus Innocentius II en tegenpaus Anacletus II, waarbij hij kiest voor de eerste. Hij trekt ook op met het leger van Lotharius III om Innocentius II in Rome te doen zetelen. De Romereis van 1133 heeft Norbert uitgeput en hij kon slechts met moeite terug in Maagdenburg geraken. Vier maanden lag hij ziek te bed en celebreerde op Pasen, 15 april voor het laatst, zittend, de Eucharistie. Wanneer hij op 6 juni 1134 stierf, waren er meer dan honderd norbertijnen gemeenschappen. Hij was een voorvechter van de “gregoriaanse hervorming”, die ijverde voor de vrijheid van de kerk tegenover de burgerlijke macht en de hervorming van de clerus. Hij was kloosterstichter, vredestichter, monnik, bestuurder en diplomaat in de keizerlijke rijkskerk, asceet, wanderprediger. Tenslotte is hij ook de patroon van de mislukkingen. Zijn eigen kapittel van Xanten kon hij niet hervormen en moest zijn toevlucht zoeken in N. Frankrijk. En als aartsbisschop in Maagdenburg moest hij met een ware revolutie tegen hem afrekenen.
Vrij algemeen wordt nog aanvaard dat de moderne tijd begon in 1500 met de ontdekkingsreizen en het kolonialisme, boekdrukkunst, Renaissance en humanisme, een terugkeer naar de klassieke oudheid… en dat de bekroning dan kwam in de 18e eeuw met de “Verlichting”. Steeds meer historici ontdekken dat de “Verlichting” vooral een verduistering was, die onze oorsprong heeft afgenomen, ons eennieuwe moraal heeft opgedrongen en van ons ontwortelde wezens heeft gemaakt (Bertrand VERGELY, Obscures lumières. La révolution interdite, Editions du Cerf, Parijs, 2018,). Vervolgens blijkt dat ook de moderne tijd al in de 12e eeuw, de tijd van Norbert werd voorbereid. Er vonden toen belangrijke veranderingen plaats in de landbouw, de economie, de samenleving die op hun beurt de mentaliteit, cultuur en godsdienst beleving beïnvloed hebben. Overigens, precies een eeuw na Norbert zal de heilige Franciscus van Assisi (+ 1926) deze beweging van streven naar authentiek evangelisch leven uitbreiden tot alle gelovigen.
Norbert was een man, zoals men zegt, uit een stuk. Vanuit een sterke evangelische inspiratie wilde hij een grondige hervorming zowel op persoonlijk als op maatschappelijk vlak. Wellicht was hij al voor zijn bekering tegen de praktijk van “de investituur”, waarbij de koning de bisschoppen benoemt en installeert. Hij zelf werd met alle geweld gedwongen aartsbisschop te worden. Hij zal daarna ook duidelijk maken dat hij een dienaar van Jezus’ Evangelie is en geen marionet van heersende, mondaine wanpraktijken, die het christelijk leven ondermijnen. Hij blijft als monnik leven en krijgt zowel zijn huisgenoten als de hele adel van de stad over zich heen. Norbert zou in onze tijd nooit de potsierlijke corona dictatuur in de liturgie en in het kerkelijk leven aanvaard hebben, ook niet wanneer daardoor revolutie ontstond. De liturgie is heilig en wordt gevierd, niet op onwaardige wijze volgens de grillen van een vrijmetselarij, maar volgens de eeuwenoude richtlijnen van de Kerk. Als vrije mensen aanbidden wij onze God, Vader en Schepper samen met Jezus Christus onze Verlosser, Heer en opperste Koning en de heilige Geest. Wij brengen ook de hoogste eer aan Maria, de Moeder van Jezus, de Moeder van de Kerk en onze Moeder. Een psychopathische wereldelite heeft niet voor te schrijven hoe wij dit moeten doen. En de geloofsgemeenschappen die de Eucharistie zijn blijven vieren zonder ook maar één van de verplichte dwangmaatregelen te volgen, tonen dat deze laatste ook geen enkele zin hebben. Door een kruisteken te maken met het wijwater uit het wijwatervat, door de heilige Communie te ontvangen op de tong, door elkaar de vredegroet te geven… is nog niemand dodelijk besmet in elkaar gezakt, integendeel!
Het eigenlijke leven van Norbert is begonnen met zijn persoonlijke bekering. Hij weigerde de klerikale huichelarij verder te spelen en als adellijke man van kerkelijke inkomsten - zeg maar van uitbuiting - te leven met een bijzonder mondaine levensstijl. Hij wilde Christus volgen en leven vanuit de geest van zijn Evangelie. In de winter leefde hij met zijn medebroeders van gebed en arbeid. In de zomer trokken ze al predikend rond. Hij bewerkte verzoening tussen groepen en hooggeplaatsten die in onmin leefden en ellende brachten over anderen. De kerkelijke misbruiken van toen zijn nu wandaden op wereldschaal. Een wereldelite leeft als “kanunniken van Davos” om de rest van de mensheid tot hun slaven te maken, uit te buiten (of uit te roeien). En hoe dieper de mensen familie in armoede en ellende wegzakt, hoe rijker zij worden.
Tenslotte is het leven van Norbert een oproep om persoonlijk een meer oprechte Godzoeker te worden. De zorg voor ons aardse leven, voor onze lichamelijke gezondheid, voor de natuur en onze planeet, voor de maatschappij zijn belangrijk. Toch is de zorg voor onze ziel en geest veel belangrijker. We zijn geroepen om daarmee in eenheid te leven met de Drie-ene God, een innerlijke rust en vrede te bereiken die de wereld ons niet geven kan. “Zoek eerst het Rijk Gods en zijn gerechtigheid en alles zal u erbij gegeven worden” (Mattheüs 6, 35). Religieuze gemeenschappen zijn geroepen om in onze tijd een vuurtoren te zijn. Zo velen hebben de zin van hun leven verloren of nooit gevonden. Zij hebben zich ingezet voor hun lichamelijke conditie, voor het klimaat, voor een onderneming… maar droegen geen zorg voor het kostbaarste heiligdom in henzelf, hun ziel en geest, hun geweten. Ze hebben nooit echt leren bidden noch hun diepste bron ontdekt: Jezus Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven. Moge de heilige Norbert ons hierbij inspireren. P. Daniel
06-07-2022 om 07:25
geschreven door Gust A.
05-07-2022
Aantal besmettingen 5 juli
Update 5 juli
-Retie: 59, 506
- Dessel: 80, 826
- Mol: 305, 811
- Kasterlee: 103, 538
- Arendonk: 68, 511
- Oud-Turnhout: 67, 465
- Geel: 299, 727
- Turnhout: 273, 589
Het eerste cijfer geeft het absolute aantal besmettingen over de laatste 14 dagen weer.
Het tweede cijfer duidt het aantal besmettingen omgerekend naar 100.000 inwoners aan.
05-07-2022 om 20:02
geschreven door Gust A.
04-07-2022
De Preekstoel in Herentals
Ook dit jaar nodigt 'Heilige Huisjes' negen sprekers uit naar de St.-Waldetrudiskerk in Herentals. Wat betekent het voor hen wanneer zij zeggen "Ik ben christelijk gelovig" ?
Negen sprekers nemen ons mee in hun persoonlijke getuigenis. Ze zijn creatief, gedurfd, spiegelend, actueel ... Elke spreker krijgt een half uur, niet meer en niet minder.
Nadien wordt u uitgenodigd in de tuin van de voormalige dekenij, om er samen met de spreker bij pot en pint nog even na te kaarten.
Klik op onderstaande link voor het volledige programma.
Na een carrière van 35 jaar ging Aloïs Noyens op 1 juli met pensioen als algemeen directeur van de gemeente Retie.
Aloïs Noyens, afkomstig van Terlo in Kasterlee ,werkte eerst een aantal jaren bij het gemeentebestuur van Kasterlee. Als licentiaat in de bestuurswetenschappen kwam hij op 1 juli 1987 als gemeentesecretaris in dienst van onze gemeente. Na de samenvoeging van gemeente en OCMW, werd hij in mei 2018 benoemd tot algemeen directeur.
Aloïs Noyens was een bekwame, discrete en loyale ambtenaar. Een Kempenaar die het vertrouwen genoot van personeelsleden en van burgemeester, schepenen en raadsleden. Een man op wie je kon steunen , ook in moeilijke situaties.
Hij had een nuchtere, heldere kijk op het bestuurswerk in een snel evoluerende landelijke woongemeente, én zijn Kempense sobere gedrevenheid om het beste van de functie te maken.
Ik denk met veel appreciatie en respect terug aan de jaren dat ik met secretaris Aloïs Noyens mocht samenwerken voor onze gemeente.
03-07-2022 om 07:27
geschreven door Gust A.
02-07-2022
Pater Daniël over de H. Norbertus (2)
Goede Vrienden,
Van de heilige Norbert van Gennep, ook Norbert van Xanten genoemd, stichter van de orde van de Norbertijnen of van Prémontré, gaven we vorige week de hoofdlijnen van zijn leven. Ziehier zijn laatste levensfase.
In juni 1126 hield koning Lotharius III in Spiers een rijksdag met de Duitse vorsten en benoemde Norbert tot aartsbisschop van Maagdenburg. Deze “investituur” werd hem met geweld opgedrongen. Tegen wil en dank werd hij een van de machtigste kerkvorsten van het Duitse rijk. Toch blijft Norbert zichzelf. Blootsvoets en met een schamele mantel komt hij aan in zijn aartsbisschoppelijk paleis. De portier wil deze zwerver wegjagen tot hij begrijpt dat het de nieuwe aartsbisschop zelf is. Ook hier zal hij gedurende acht jaar als boeteling en kloosterling een radicale hervormer zijn, wat allerminst in dank wordt aanvaard. Hij begint met het financieel beleid te zuiveren. Het kapittel van O.L. Vrouw van Maagdenburg wordt een gemeenschap in de geest van aan Prémontré. Hij hervormt verder nog de seculiere kanunniken en een benedictijnerklooster. Twee moordaanslagen vanwege eigen huisgenoten kan hij overleven. Dan volgt er een ware volksopstand van heel de stad tegen hem. Norbert wordt aangevallen maar blijft ongedeerd en kan te paard vluchten. Later kan hij toch de vrede herstellen. Norbert excommuniceert de opstandelingen en ze tonen berouw.
Norbert was veel van huis weg. Hij bemiddelde in de strijd tussen paus Innocentius II en tegenpaus Anacletus II, waarbij hij kiest voor de eerste. Hij trekt ook op met het leger van Lotharius III om Innocentius II in Rome te doen zetelen. De Romereis van 1133 heeft Norbert uitgeput en hij kon slechts met moeite terug in Maagdenburg geraken. Vier maanden lag hij ziek te bed en celebreerde op Pasen, 15 april voor het laatst, zittend, de Eucharistie. Wanneer hij op 6 juni 1134 stierf, waren er meer dan honderd norbertijnen gemeenschappen. Hij was een voorvechter van de “gregoriaanse hervorming”, die ijverde voor de vrijheid van de kerk tegenover de burgerlijke macht en de hervorming van de clerus. Hij was kloosterstichter, vredestichter, monnik, bestuurder en diplomaat in de keizerlijke rijkskerk, asceet, wanderprediger. Tenslotte is hij ook de patroon van de mislukkingen. Zijn eigen kapittel van Xanten kon hij niet hervormen en moest zijn toevlucht zoeken in N. Frankrijk. En als aartsbisschop in Maagdenburg moest hij met een ware revolutie tegen hem afrekenen.
Vrij algemeen wordt nog aanvaard dat de moderne tijd begon in 1500 met de ontdekkingsreizen en het kolonialisme, boekdrukkunst, Renaissance en humanisme, een terugkeer naar de klassieke oudheid… en dat de bekroning dan kwam in de 18e eeuw met de “Verlichting”. Steeds meer historici ontdekken dat de “Verlichting” vooral een verduistering was, die onze oorsprong heeft afgenomen, ons eennieuwe moraal heeft opgedrongen en van ons ontwortelde wezens heeft gemaakt (Bertrand VERGELY, Obscures lumières. La révolution interdite, Editions du Cerf, Parijs, 2018,). Vervolgens blijkt dat ook de moderne tijd al in de 12e eeuw, de tijd van Norbert werd voorbereid. Er vonden toen belangrijke veranderingen plaats in de landbouw, de economie, de samenleving die op hun beurt de mentaliteit, cultuur en godsdienst beleving beïnvloed hebben. Overigens, precies een eeuw na Norbert zal de heilige Franciscus van Assisi (+ 1926) deze beweging van streven naar authentiek evangelisch leven uitbreiden tot alle gelovigen.
Norbert was een man, zoals men zegt, uit een stuk. Vanuit een sterke evangelische inspiratie wilde hij een grondige hervorming zowel op persoonlijk als op maatschappelijk vlak. Wellicht was hij al voor zijn bekering tegen de praktijk van “de investituur”, waarbij de koning de bisschoppen benoemt en installeert. Hij zelf werd met alle geweld gedwongen aartsbisschop te worden. Hij zal daarna ook duidelijk maken dat hij een dienaar van Jezus’ Evangelie is en geen marionet van heersende, mondaine wanpraktijken, die het christelijk leven ondermijnen. Hij blijft als monnik leven en krijgt zowel zijn huisgenoten als de hele adel van de stad over zich heen. Norbert zou in onze tijd nooit de potsierlijke corona dictatuur in de liturgie en in het kerkelijk leven aanvaard hebben, ook niet wanneer daardoor revolutie ontstond. De liturgie is heilig en wordt gevierd, niet op onwaardige wijze volgens de grillen van een vrijmetselarij, maar volgens de eeuwenoude richtlijnen van de Kerk. Als vrije mensen aanbidden wij onze God, Vader en Schepper samen met Jezus Christus onze Verlosser, Heer en opperste Koning en de heilige Geest. Wij brengen ook de hoogste eer aan Maria, de Moeder van Jezus, de Moeder van de Kerk en onze Moeder. Een psychopathische wereldelite heeft niet voor te schrijven hoe wij dit moeten doen. En de geloofsgemeenschappen die de Eucharistie zijn blijven vieren zonder ook maar één van de verplichte dwangmaatregelen te volgen, tonen dat deze laatste ook geen enkele zin hebben. Door een kruisteken te maken met het wijwater uit het wijwatervat, door de heilige Communie te ontvangen op de tong, door elkaar de vredegroet te geven… is nog niemand dodelijk besmet in elkaar gezakt, integendeel!
Het eigenlijke leven van Norbert is begonnen met zijn persoonlijke bekering. Hij weigerde de klerikale huichelarij verder te spelen en als adellijke man van kerkelijke inkomsten - zeg maar van uitbuiting - te leven met een bijzonder mondaine levensstijl. Hij wilde Christus volgen en leven vanuit de geest van zijn Evangelie. In de winter leefde hij met zijn medebroeders van gebed en arbeid. In de zomer trokken ze al predikend rond. Hij bewerkte verzoening tussen groepen en hooggeplaatsten die in onmin leefden en ellende brachten over anderen. De kerkelijke misbruiken van toen zijn nu wandaden op wereldschaal. Een wereldelite leeft als “kanunniken van Davos” om de rest van de mensheid tot hun slaven te maken, uit te buiten (of uit te roeien). En hoe dieper de mensen familie in armoede en ellende wegzakt, hoe rijker zij worden.
Tenslotte is het leven van Norbert een oproep om persoonlijk een meer oprechte Godzoeker te worden. De zorg voor ons aardse leven, voor onze lichamelijke gezondheid, voor de natuur en onze planeet, voor de maatschappij zijn belangrijk. Toch is de zorg voor onze ziel en geest veel belangrijker. We zijn geroepen om daarmee in eenheid te leven met de Drie-ene God, een innerlijke rust en vrede te bereiken die de wereld ons niet geven kan. “Zoek eerst het Rijk Gods en zijn gerechtigheid en alles zal u erbij gegeven worden” (Mattheüs 6, 35). Religieuze gemeenschappen zijn geroepen om in onze tijd een vuurtoren te zijn. Zo velen hebben de zin van hun leven verloren of nooit gevonden. Zij hebben zich ingezet voor hun lichamelijke conditie, voor het klimaat, voor een onderneming… maar droegen geen zorg voor het kostbaarste heiligdom in henzelf, hun ziel en geest, hun geweten. Ze hebben nooit echt leren bidden noch hun diepste bron ontdekt: Jezus Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven. Moge de heilige Norbert ons hierbij inspireren. P. Daniel
