|
Tijdens de viering in Schoonbroek las Heidi de 2de lezing hieronder. Parochianen uit de verschillende parochies hingen een blauwe, groene, paarse, rode en witte sjaal om het Mariabeeld voor het altaar.
Maria, wat ons boeit in jou is je bereidheid om te delen,
je spontane dienstbaarheid.
Je vindt het zo vanzelfsprekend
dat je tijd maakt om te luisteren
dat je tijd maakt om te helpen
dat je tijd maakt om lief te hebben.
Een blauwe mantel Maria, je eigen kleur,
De kleur van water en lucht, van de horizon.
Blauw is de kleur van verlangen, van hemel en van verten.
Een blauwe mantel voor je onbevangen keuze voor het leven,
omdat je steeds ja hebt gezegd, je hele leven lang.
Maria, we willen je ook met een groene mantel kleden.
De kleur van hoop en van leven, van de jeugd.
Groen is ook de kleur van de natuur en van rust.
Een groene mantel voor je luisterend oor,
want jij bewaart onze woorden diep in je hart
en geeft hoop en geloof, als we zijn verstard
Paars, misschien een wat droeve mantel, Maria van smarten.
Een kleur vol bezinning en omkeer. Het is de kleur van verdriet.
Maar de glans van vertrouwen en stille hoop schijnt er doorheen.
Het is de kleur ook van de mantel die Jezus kreeg omgelegd,
de kleur van pijn, maar ook van geloof in Pasen.
Maria, we geven jou ook een rode mantel,
De kleur van liefde en van strijd, de kleur van het volk en van solidariteit. Rood is ook de kleur van de warme trouw.
Een mantel voor een vrouw als een rots in de branding.
In ons rusten en in ons werken, voor oud en voor jong, blijf jij herkenbaar als medemens in ons midden.
En die witte mantel, Maria, komt jou meer dan toe.
Wit is de kleur van de waarheid, de onschuld en de reinheid.
Wit glanst als een ster in de nacht zoals die fonkelende ster van Bethlehem.
Maar wit draagt ook dat beklemmend gevoel, bij het breken van het brood, op witte donderdag.
Maria, jij bent voor velen de veelkleurige
beschermende mantel, een toevlucht en een steun.
Wees voor ons een veilige gids, Maria,
leid ons langs veilige wegen
naar plaatsen waar de hemel de aarde raakt.
Een sterke tekst en telkens een ontroerend, symboolrijk gebaar.
|
Al vele jaren illustreert Gilbert Van den Eynde de dialectartikels in het Reties heemblad 'Zeven Neten' met cartoons, de laatste jaren met een stripverhaaltje. Altijd prettig, altijd gevat.
