Er zijn feestelijke herdenkingen om 175 jaar België te vieren, samen met 25 jaar Vlaanderen. Er zijn concerten, tentoonstellingen, banketten (misschien herinner je je de rel omtrent het weigeren op een banket van de natuurlijke dochter van de koning, Delphine, en de furieuze reactie van haar moeder daarop).
175 jaar: herdenken herinneren Zoals wij onze persoonlijke herinneringen hebben, zo heeft een natie de hare. Ze zal dit vorm geven in monumenten, feestdagen, plechtigheden. Dit versterkt het natiegevoel in de hoop dat wij ons meer en beter Belg voelen, Vlaming enz. Bij deze herdenkingen verwijst men naar historische gebeurtenissen. Verloopt dit altijd wel zo juist? Neen, want absolute zekerheden bestaan niet. Hier ook is er sprake van evolutie, van accentverschuivingen. Doordat de geschiedeniswetenschap evolueert, krijgen we een juister beeld over hoe alles precies verliep, bijvoorbeeld omtrent de Belgische opstand tegen het Nederlandse bewind (1815 1830) en de onafhankelijkheid. We gaan hier geen geschiedenisles neerschrijven. Belangrijk is te weten dat elke natie naast de historische kern ook goedbedoelde verzinsels gebruikt bij deze herdenkingen. Na een tijdje verdwijnen ze helemaal of gedeeltelijk onder druk van de historische kritiek. Natuurlijk blijven die verzinsels voor een deel hangen, ook bij ons, want we kunnen ons niet verdiepen in de nieuwste historische kritiek.
België werd onafhankelijk, kreeg een moderne grondwet en een ouderwetse koning maar boerde alles in acht genomen toch goed, ook dank zij de bemoeienissen van Leopold I. België was een van de rijkste landen ter wereld toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak.
Historische kritiek is zeker nodig bij nationale en internationale herdenkingen (60 jaar einde WO II; holocaust; atoombom). Dit is veel minder het geval bij het ophalen van eigen herinneringen. Al zal je daar soms de historische kritiek krijgen van toehoorders: Neen, dat was een jaar vroeger; of
dit is niet juist. De historische juistheid bij persoonlijke herinneringen is minder belangrijk. Het plezier van het te vertellen, van te luisteren, van te communiceren is belangrijker.
|