Heel wat herinneringen gaan terug naar de periode 1939 - 1945. Ouderen (volgens het besluit van de Vlaamse Regering van 2 september 2005 over de Vlaamse Ouderenraad zijn dat personen vanaf 60 jaar)  spreken van voor, tijdens en na de oorlog. Monumenten, herdenkingen en de media verwijzen naar die periode. Holocaust, atoombommen, leed en ontbering, concentratiekampen, collaboratie en verzet, moed, lafheid, berusting, overlevingsdrang… zijn er elementen van.

Af en toe las ik over la drôle de guerre. Ik wist dat die uitdrukking verband hield met de periode vlak voor de Duitse inval in België, Frankrijk, Nederland… maar hoe de vork precies aan de steel zat, had ik het raden naar.
Als digitale reddingsboeien gebruikte ik: Google en Wikipedia. In Wikipedia vond ik eerst een klein artikel in het Frans http://fr.wikipedia.org/wiki/Dr%C3%B4le_de_guerre dat die periode eenvoudig en duidelijk situeert. Eenvoud en duidelijkheid zijn, naast betrouwbaarheid, de belangrijkste kenmerken van deze vrije, digitale encyclopedie.

Het is de periode tussen 3 september 1939 met de oorlogsverklaring door Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk aan Duitsland en 10 mei 1940 met de Duitse invallen in West-Europa.
Na wat surfen vond ik dat de Nederlandstalige editie van Wikipedia daarover ook een apart artikel had met als ingang schemeroorlog  (ik kende dit woord niet...) http://nl.wikipedia.org/wiki/Schemeroorlog

De Engelsen spraken van de Phony War (nep-oorlog), de Duitsers van de Sitzkrieg (zit-oorlog), de Fransen van drôle de guerre (schertsoorlog) en in het Pools dziwna wojna (rare oorlog).

De naam drôle de guerre werd gegeven door een Franse  journalist en verwees naar de troepen die in hun versterkingen (forten, bunkers, kazernes…) wachtten op het offensief dat moest komen en niet kwam. Er was een staat van oorlog maar de soldaten vochten niet. Ze dienden te wachten, eindeloos te wachten. De Fransen zaten in de ligne Maginot en de Duitsers in de Westwall of Siegfried – lijn. De propagandamachines waren volop bezig met Goebbels in Nazi-Duitsland en Giraudoux in Frankrijk.

Pas in 10 mei 1940 bij de Duitse invallen in West-Europa hield dit lange wachten op.

Voor afbeeldingen surf naar Google – Afbeeldingen en typ la drôle de guerre. Men zal je willen sturen naar un rôle de guerre maar gaat daar niet op in.

Voor een algemeen overzicht van de Tweede Wereldoorlog: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tweede_Wereldoorlog

05-10-2005 om 09:46 geschreven door siti4 - georges de corte

Nu ik ook 65 en op pensioen ben (aan de universiteit heet dit stijfdeftig emeritaat) ben ik gevoeliger worden voor mensen en BV’s die in dezelfde fase zijn. Zo bijvoorbeeld volgde ik een aantal interviews met  Jan Van Rompaey 65 jaar, de man van Echo, Superjan en binnenkort Lotgenoten.
In een interview in De Standaard (zaterdag 1 oktober 2005)  trof me zijn standpunt over ‘uitlachtelevisie’. (p.s. Google geeft 68 verwijzingen voor uitlachtelevisie).
Ik haal twee zinnen uit dit interview aan “Mensen worden in een fuik gelokt, waardoor ze meer van zichzelf prijsgeven dan ze eigenlijk willen. TV-makers gaan nu veel subtieler, zelfs perfider te werk om uitlachtelevisie te maken.”

Bij Jan Van Rompaey geen uitlachtelevisie, wel wat ironie en bovenal eerlijke beangstelling voor de gewone man.

Ik heb vaak gelachen met stukjes uit Echo en genoten van zijn live optredens. Af en toe leefde ik echt mee: mijn gevoelens en gedachten in interactie met Jan Van Rompaey en het publiek. Daarvoor hoefde ik niet te bellen of op een knop te drukken. Je kunt perfect meeleven en interactief zijn zonder dat er onmiddellijk antwoordpercentages op het scherm verschijnen. Want vaak geeft dit een valse indruk van objectiviteit. En ben je zo in de fuik gelokt van pseudo-objectiviteit.

03-10-2005 om 10:01 geschreven door siti4 - georges de corte