Verkiezingen vroeger en nu - Fonteynelied, een Westvlaams verkiezingslied 19de eeuw
Verkiezingen vroeger en nu - Fonteynelied, een Westvlaams verkiezingslied 19de eeuw
In de 19e eeuw verliepen de verkiezingen bitsiger en ruwer dan nu, als men afgaat op de kiespropaganda en de scheldpartijen van toen. De vrijzinnige liberalen werden steevast de papenvreters (papenfretters), framassons (franc maçons) of geuzen genoemd. De katholieke tegenstanders kregen de naam van tsjeven, kaloten.
Een speciaal hoofdstuk vormt het optreden van priesters uit de 19de eeuw die opkwamen voor de kleine man zoals priester Daens (Gent Daensisme) en priester Fonteyne (Brugge - Fonteynisme) die verbod kregen van hun bisschop om in het parlement te zetelen maar het toch deden met een verwijdering uit de Kerk als gevolg.
De figuur van Priester Daens zit nog steeds in het collectief geheugen van de doorsnee Vlaming, o.a. door het boek van Louis Paul Boon, de verfilming en de musical en zijn zesde plaats bij de Grootste Belg Nederlandstaligen bij de VRT (2005).
Bij de huidige verkiezingen denk ik echter op de eerste plaats aan de figuur van priester Fonteyne met zijn programma voor sociale rechtvaardigheid. Hij was een strijdgenoot van Daens, en werd gesteund door Bernard Minnebo (letterzetter; Sint Annaparochie) die bevriend was met Daens.
Mijn moeder (Adrienne Pintelon - rasechte Bruggelinge) zong er een liedje over, waarvan ik nog altijd enkele regels kan zingen. Dank zij mijn college vriend Koen Rotsaert die daarover publiceerde kreeg ik het Fonteynelied, een verkiezingslied.
Het is vooral de eerste regel van het refrein dat in mijn hoofd is blijven hangen:
Refrein:
Pastoor Fonteyne, dat is een man,
Heelt smart en pijnen zoveel hij kan
Hij wil ons redden uit de slavernij.
Hem moeten we hebben:
Hij maakt Vlaanderen vrij.
Strofe:
Hier in ons donkr Vlaanderen
Kwam een man met moed.
Trots haat en nijd van danderen
Werkte hij steeds voor t goed.
Hij kwam het volk opbeuren
Dat in de slavernij
Vol droefheid zat te treuren.
Hij kwam en maakte het vrij.
Wereldgodsdiensten, identiteit en samenleven
De kerken als instituten tellen hun leden, ze kijken naar de stijgers en dalers en gaan na hoe de verspreiding is. Belangrijker is te weten wat dit betekent voor de identiteitsvorming in geseculariseerde samenlevingen, wat met het pluralisme en de laatste jaren veel feller: wat met de islam, denk aan het debat over hoofddoeken, oprichten van moskeeën, extremisme, politieke islam en de invloed van de moslims in een ruimtere EU-context. Dit alles in het kader van vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, scheiden kerk en staat.
Enkele demografische cijfers (info Luc Delanghe okt. 2009 De Gids, 61 e.v.) : zowat drie vierde van de wereldbevolking kiezen vor een van de vijf grote religies:
christendom: 2.06 miljard met daarin zowat 53 % of 1.1 miljard rooms-katholiek; islam: 1.5 miljard; hindoeïsme 990 miljoen, boeddhisme 433 miljoen, judaïsme 15.2 miljoen. De spreiding is betekenisvol:
Christendom: meest homogene verspreiding over alle continenten en de islam concentreert zich voor 97 % in Azië (68.6 %) en Afrika (28.2 %)
hindoeïsme voor 98 % in Zuid-Centraal-Azië
boeddhisme voor 98 % Aziatisch
judaïsme voor 45 % in Noord-Amerika, voor 37.8 % in Israël, 12 % in Europa.
De bevolkingsdeskundigen berekenen op basis van vruchtbaarheidsgegevens hoe die religies zullen evolueren in aantallen en verspreiding. Het numerieke gewicht van het christendom verschuift tussen 2008 en 2050 van Europa naar Afrika. Bij de moslims is er een interne verschuiving.
Enkele populaire vragen en antwoorden in enkele regels omtrent de krachtsverhoudingen tussen christendom en moslimwereld. Er zijn nog nooit zoveel christenen geweest: hun aantallen en invloed is sterk gedaald in West-Europa, daar is de secularisering het duidelijkst te merken. De grote krimp die sommigen voorspellen na 2050 al waarschijnlijk niet gebeuren. Islam: de moslim bevolking zal toenemen door het groter aantal geboorten, dat zou het geval zijn na 2050.
Dit alles speelt een rol in de discussies per land en per regio. De (grote) godsdiensten moeten geen missioneringdrift aanwakkeren, ze moeten elk godsdienstig fanatisme veroordelen dat uitmondt in politiek extremisme. Respect moet wederzijds zijn, rekening houdend met de democratische verworvenheden en mensenrechten.
Dalai Lama (Tibetaans boeddhisme) raadt het wisselen van godsdienst af, 31 juli 2009 - Frankfurt am Main, Duitsland. Het is beter in de eigen spirituele traditie te blijven. Uiteindelijk hebben alle grote wereldgodsdiensten hetzelfde doel en willen de mensen helpen vreedzamer en harmonischer te worden. Volgens hem zijn er altijd mensen die zich in een andere godsdienst beter kunnen ontwikkelen. Maar mensen uit het westen zoeken bij vreemde godsdiensten vooral de uiterlijkheden. Wie zen-meditatie beoefent, heeft daarbij niet ook nog een Japanse woninginrichting nodig, zei de dalai lama.
2010 Ruhrgebied: Culturele hoofdstad van Europa
In 2010 is het Ruhrgebied Culturele hoofdstad van Europa. Voor ons was het Ruhrgebied niet direct gelinkt met cultuur, wel met steenkoolmijnen, machinebouw en elektronica. Sommige ervan zijn niet meer in gebruik en werden open gesteld voor kunst en recreatie. Op internet kan je enkele voorbeelden zien: http://www.ruhr2010.nl/
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het vaak en zwaar gebombardeerd. Na de oorlog lag de industrie er volkomen in puin. Tijdens het Wirtschaftswunder werden de industrieën opnieuw opgebouwd en werd er hypermodern geproduceerd. Sinds de jaren 1960 nam de vraag naar steenkool af en zo kwam er meer ruimte voor recreatie en natuur. Het Ruhrgebied is veranderd van een industriegebied tot een moderne en hippe cultuurmetropool.
In 2010 is Essen en de hele Ruhrmetropool is uitgeroepen tot culturele hoofdstad van Europa, met. In het veel cultuur, natuurschoon en veel recreatiemogelijkheden. Er zijn ruim 200 musea, diverse winkelcentra, leuke pretparken en een groot netwerk aan fietspaden. Wij zijn enthousiast terug gekeerd...
Het Ruhrgebied is in 2010 opgedeeld in vijf bezoekersportalen met een centrale stad met eigen thema. Bochum: de festival- en theaterstad, Dortmund: de creatieve stad, de havenstad Duisburg is 'Kulturhafen', Essen kunstzinnig en Oberhausen vooral populair en spectaculair. We hebben enkele centra bezocht en we kwamen onder de indruk. We zullen Duitsland meer op ons programma nemen.
Hildegard van Bingen - Eibingen - Rüdesheim am Rhein
Hildegard van Bingen - Eibingen - Rüdesheim am Rhein
Hildegard van Bingen (Eibingen) was een Duitse benedictijnse abdis en is vooral bekend als mysticus. Ze was enorm veelzijdig: muziek, poëzie, plantkunde, linguïstiek en in zowat alle (middeleeuwse) wetenschappen. De laatste jaren is er een stijgende aandacht voor haar veelzijdige en creatieve persoonlijkheid. Er is veel van Hildegards werk bewaard gebleven; ze was een buitengewoon machtige vrouw voor haar tijd.
Eibingen is een stadsdeel van Rüdesheim am Rhein. Hier richtte Hildegard in 1148 een klooster op en bevindt zich de Hillegardisbron. Merkwaardig - maar voor die tijd normaal voor belangrijke bedevaartsplaatsen - zijn het aantal relieken. De beenderen van de Heilige Hildegard zijn in de parochiekerk "St. Hildegard und St. Johannes der Täufer" in een gouden schrijn in het hoofdschip van de voormalige abdijkerk en tegenwoordig parochiekerk. Ook andere relieken die herinneren aan Hildegard: zoals het hoofd van de heilige Goedele van Brussel, het hoofd van de heilige Bertha, het hoofd van de heilige Valiriaan, een arm van de heilige Rupert van Bingen en het hoofd van de heilige Wipert.
Eibingen had zwaar te lijden onder de Nazi-dictatuur in de jaren 1930 en 1940, omdat bij de verkiezingen weinig mensen op de NSDAP hadden gestemd. Muziek: Van Hildegards liederen is een handschrift bewaard in de Sint Pieters & Paulus abdij te Dendermonde. In 2007 kreeg dit uniek handschrift het statuut van Vlaams topstuk. De muziek van Hildegard van Bingen is vandaag zelfs vrij populair geworden in de stroming van de New Age.
Het feest van Hildegardis wordt in 2010 op 17 september gevierd met o.a. om 15 u. een reliekenprocessie.
