In een bus op weg naar Machu Picchu haalden we herinneringen op aan streekgerechten uit Vlaanderen: van stoverij friet tot smoel en rijstpudding. De volgende anekdote die men mij vertelde over het nagaren van rijstpudding onder de dekens had ik nog nooit gehoord. Ik wist wel dat de rijstpudding altijd wat moest nagaren vooraleer in de kommetjes te gieten. Bij het bereiden van de rijstpudding moet men goed opletten dat alles niet te vlug gebeurt, want de pudding mag niet aankoken. Dus langzaam te werk gaan, roeren en geen te hevig vuur; ik moest denken aan de slow cooking die in de mode is. Om rijstpudding te bereiden gebruikt men (volle) melk, dessertrijst, wat saffraan, een eierdooier; drie eetlepels suiker. De medereizigers uit de Antwerpse Kempen (Turnhout, Geel, Mol enz.) vertelden me dat vroeger - en nu soms nog - men voor het nagaren de pot met rijstpudding in doeken wikkelde en onder de dekens schoof. Een dubbel voordeel: bedverwarming zoals met een warmwaterkruik en gegarandeerd langzame nagaring. Iemand van de groep beweerde dat dit nog vijftien jaar geleden op de lagere school als standaard methode werd voorgesteld en opgetekend werd in een schriftje in het vak Werkelijkheidsonderricht.
Zijn er lezers die dergelijke ervaringen hebben met dit soort nagaren onder de dekens?
Ik kreeg al heel wat reacties. Een eerste selectie:
"Een kennis uit de Kempen vertelde me al enkele jaren dat ze op deze manier haar rijstepap nog steeds bereidt : niet alleen nagaren, maar na een half uur "zachte kook" de doeken er om en het bed in , goed ingestopt, om nog minstens een uur daar te staan..."
Reactie van Griet, reisleidster, "...uit de 'metropool' Mol, de navel van de Kempen."
"Deze tekst is volgens mijn bronnen volledig correct. De pot in het bed diende om langzaam te garen (ja, ja, de Kempenaars waren de voorlopers van slow cooking) en om te vermijden dat de rijstpap zou aanbranden. Natuurlijk kon de pot op een 'Leuvense stoof' ook achteraan gezet worden. Zelfde principe.Er moet geen verdere 'filosofische' achtergrond gezocht worden; langzaam garen was het hoofddoel."
