De Groote Oorlog (1914 – 1918)

Ter gelegenheid van 11 november waren er heel wat reportages over De Groote Oorlog (1914 – 1918). Van de ellende, de verschrikking, de oorlogspropaganda tot en met de dingen van het dagelijkse leven, zoals het vinden van zeep.

Geregeld was er bij ons gedurende De Groote Oorlog een groot tekort aan zeep. De prijzen gingen geregeld de hoogte in, soms op dezelfde dag, naargelang van de aanvoer en de speculaties. Ik las dat hier en daar fabrikanten zeep op de markt brachten, die niets met echte zeep te maken hadden. Ze werden er ‘stinkend’ rijk mee en de burgers zaten met slechte zeep.

Van Victor 10 http://blog.SeniorenNet.be/halle kreeg ik op maandag 3 april de volgende info: Te Halle noemde met de mensen die met de zeephandel rijk werden "Baron ziep".

Vlak na de Tweede Wereldoorlog (1940 – 1945) - ik herinner me dat van horen zeggen - dienden de mensen die naar de kliniek gingen zeep mee te brengen.

11-11-2005 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

In zorgvoorzieningen zoals klinieken en RVT’s zijn er zeer strenge normen voor de voedselhygiëne (HACCP). We begrijpen dat dit noodzakelijk is, maar er zijn ook schaduwkanten eraan verbonden. Dat ouderen - en anderen - niet zomaar de grootkeuken binnen en buiten kunnen gaan is duidelijk. Maar dit betekent ook dat samen - ouderen en begeleiders - eten klaar maken in die keuken ook niet kan. Men past daar wel een mouw aan, maar makkelijk is dit niet.

En als er bezoek komt, zien we dat er soms voedsel wordt opgegeten, dat waarschijnlijk niet door de HACCP richtlijnen zou toegelaten worden.

Hygiëne wat betreft voedsel waar grotere groepen mensen samenleven, van een cruise tot een residentie, is nodig.

Voor de residenten, verzorgenden en bezoekers is er een advies voor hygiëne dat torenhoog boven alles uitsteekt: handhygiëne. Geregeld handen wassen en de nagels reinigen is bijzonder belangrijk. In de kamer, in de gemeenschappelijke ruimtes enzovoort. Want we hebben graag fysiek contact, van een handdruk tot een knuffel. Als we in die context de handhygiëne in acht nemen is alles OK.

11-11-2005 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte

Woorden en hun gevoelswaarde
Een vorige keer hadden we het over de woorden (etiketten) die wij gebruiken om oudere personen aan te duiden. We stelden vast dat dit niet vast ligt. Belangrijk is dat diegene die aangesproken wordt, zich niet ongemakkelijk of gekwetst voelt. Woorden met een racistische inslag zoals neger, vuile Jood en zomeer zijn kwetsend en ook strafbaar, zoals we dit merkten met de rode kaarten op de voetbalstadia.
Het woordgebruik evolueert. Vroeger zou niemand blijven stilstaan bij ‘neger’ (nigger). Bij ons - en nog meer in de States - is dit compleet veranderd.

In de ouderenzorg is het woordgebruik belangrijk bij het aanspreken van residenten. Sommigen hebben graag dat ze aangesproken worden met hun voornaam, al of niet in de verkleinvorm (Jeanneke). Anderen staan erop dat men hen aanspreekt met Mevrouw Jeanne of Mevrouw Jeanne Tulkens of Mevrouw Tulkens. Het zorgpersoneel weet dat – zowel de professionelen als de vrijwilligers – en toch gebeurt het dat men de bal verkeerd slaat. Meestal omdat men geneigd is verkleinwoorden te gebruiken. Sommge residenten vinden dat weinig respectvol. En respect willen ze krijgen, ook al ze zijn ouder en zorgbehoevend.
Een middeltje dat we met succes uitprobeerden: op de deur van de kamer van de residenten staat de naam, soms met een foto. We lieten de gewenste aanspreking noteren onder de naam als geheugensteuntje. Als een verzorgende aan de deur klopt, weet zij dat ze Jeanneke kan zeggen, of Jeanne of  Mevrouw Tulkens… Eenvoudig en doelmatig.

11-11-2005 om 00:00 geschreven door siti4 - georges de corte