Misschien ken je het verhaal van de arme man. Hij had veel tegenslag te verwerken gekregen en daarom richtte hij zich tot God met de vraag: "Heer, ik bid je, laat me ten minste de lotto winnen!". De levensomstandigheden gingen echter van kwaad tot erger. Toch bleef de arme man bidden: "Heer, kom mij te hulp, laat mij de lotto winnen!". Elke dag steeg zijn gebed naar de hemel: "Heer, help mij, laat mij de hoofdprijs van de lotto winnen..." Tijdens de nacht maakte God hem wakker: "Ik wil wel je helpen, maar het is wel nodig dat je me een beetje helpt: vul tenminste een lottoformulier in!"
Stem dat onze tegenslagen daar aan te wijten zijn? Elke dag lezen wij in de krant grote titels onder de rubriek: 'Gebeurtnissen van de dag": "Het geweld in de scholen neemt toe!"; "Spanningen en pesterijen op het werk"; " In de ondernemingen verharden de betrekkingen tussen de werknemers"; "De kleine agressies in de woonwijken nemen toe": " De mensen sleuren om een nimmendal elkaar voor de rechter": "Grootouders lijden onder het feit dat zij hun kleinkinderen niet mogen zien"; enz., enz.
Stel dat het komt door het feit dat wij onze spiritualiteit onder de korenmaat hebben verscholen! Toen de ouders van kleine Agnes Bojaxhiu hun pasgeborene hadden meegenomen naar de kerk om gedoopt te worden, verlangden zij voor haar de bron van opborrelend nieuw leven dat Jezus belooft aan hen die in hem geloven. Maar zij waren zich er helemaal niet van bewust dat deze bron in de loop der jaren zou uitgroeien tot een stroom die niet alleen miljoenen katholieken de dorst zou lessen, maar ook nog miljoenen mensen van andere godsdiensten, van andere overtuigingen, van staatshoofden en paria's, van hoogwaardigheidsbekleders en van melaatsen, van volwassenen en van kinderen. Vandaag kent iedereen Agnes Bojaxhiu, want zij in niemand minder dan moeder Teresa van Kalkutta. Haar uitstraling heeft zij geput uit haar doopsel, uit de eucharistie en uit de andere sacramenten en door het gebed. Indien wij nu eens een lottoformulier invulden?
BRUSSEL (KerkNet) - De Brusselse werkgroep Betlehem organiseert op vrijdag 9 november a.s. van 14 tot 18 uur in het auditorium 'Dom Helder Camara', Pletinckxstraat 19 in 1000 Brussel het colloquium 'Betlehem - Sociale Huisvesting'. De doelstelling van het colloquium is dubbel: enerzijds de Brusselse kerkelijke instanties - en de christenen in het algemeen - aansporen om gebouwen ter beschikking te stellen van de Sociale Huisvesting, en anderzijds ruimere bekendheid geven aan de sociale verhuurkantoren en de voordelen die zij kunnen bieden voor de eigenaars. De werkgroep Betlehem is opgericht na de oproep tijdens het 'Brussel Allerheiligen 2006'-congres van kardinaal Godfried Danneels voor een concreet initiatief in verband met sociale huisvesting. Deze werkgroep heeft als doel de bestemming van kerkelijke goederen voor sociale huisvesting aan te moedigen, in samenwerking met sociale verhuurkantoren. Op het colloquium worden de resulta ten van de werkgroep Betlehem voorgesteld. Meer info over het colloquium via de website van het vicariaat Brussel: www.kerknet.be/vicariaatbrussel/ (klikken op 'Kalender).
BRUSSEL (KerkNet) -In de periode van Allerheiligen en Allerzielen worden in verschillende Europese steden herdenkingsplechtigheden gehouden voor overleden daklozen. Velen kregen nauwelijks een waardige begrafenis. In Londen wordt op 8 november een oecumenische herdenkingsplechtigheid gehouden in de bekende kerk van Saint Martin in the Fields. In Vlaanderen organiseert het daklozenrestaurant Kamiano, een initiatief van de Sint-Egidiusgemeenschap, op 1 november in de Carolus-Borromeüskerk in Antwerpen een herdenkingsviering voor alle overleden dak- en thuislozen van het afgelopen jaar. Tijdens de plechtigheid worden de namen genoemd van daklozen en kunnen vrijwilligers, familie en vrienden een kaars voor hen aansteken.
Dokter Megglé vertelt: Soms zijn het de kinderen zelf die aan hun ouders de rangorde van de prioriteiten in herinnering brengen. Toen onze tweede dochter twee jaar was, moest ik een examen in een grote kliniek afleggen. Wij woonden toen in een klein appartement. Wij waren in dat appartement als het ware met zessen opgestapeld. De eetplaats was dan ook mijn bureau. Door een auto-ongeluk was mijn rechterhand beschadigd en tot overmaat van ramp kon ik geen enkele aantekening of geen samenvatting maken. Het was zes uur s avonds en het moment om een bad te nemen. Ik beulde mij af met het doorploeteren van een groot handboek over psychiatrie, terwijl de kinderen kibbelden en lachten. Op de duur kon ik het niet meer aan. Niet meer wetend van welk hout pijlen maken en niet meer wetend tot welke heilige ik mij kon richten, liet ik het handboek voor wat het was en ging gedeprimeerd in de zetel liggen. Ik sloot mijn ogen zorgvuldig opdat de kinderen zouden denken dat ik sliep en mij zodoende met rust zouden laten. Ik moest eens stamel werk klaren, dat bovendien heel belangrijk was voor onze toekomst. Konden zij, al was het maar een beetje, rekening mee houden? Nauwelijks vijf minuten kon ik mij aan mijn stormachtige gedachten overlaten. Mieke schudde mij dooreen opdat ik naar haar schat zou kijken: het was eens stuk papier dat zij uit een tijdschrift had gescheurd. Zij wilde dat ik las wat op het blad was geschreven. Ik forceerde mij om naar haar te lachen en las toen tot mijn grote verbazing een citaat van paus Johannes-Paulus II: Geloof niet dat je in je leven iets belangrijker kunt doen dan een goede christelijke vader of moeder te worden. Was dat verschieten! Marieke kan nog niet lezen en had dat vergeten stuk papier onderaan in een schuif gevonden. De engel Gods had tot mij gesproken. Ik had een directe communicatie met de hemel. En ik vond de rust in mezelf terug! Sedertdien heb ik de rangorde in de prioriteiten meer vergeten. Dank je wel, Marieke.
PROTESTANTEN KLAGEN GROEIENDE KLOOF ARM EN RIJK AAN
BRUSSEL (KerkNet/WARC/Kipa-Apic) - Deelnemers van het overleg van de Wereldraad van Gereformeerde Kerken (WARC) veroordeelden tijdens hun recente bijeenkomst in Trinidad en Tobago de groeiende kloof tussen arm en rijk. WARC-secretaris Nyomi stelde dat christenen tegen deze achtergrond ook de eigen levenswijze in vraag moeten durven stellen en zich afvragen welke bijdrage zij leveren tot de afschaffing van de armoede. Tegen de achtergrond van de tweehonderdste verjaardag van de afschaffing van de slavernij riep Clifton Kirkpatrick, de voorzitter van de WARC, op tot de afschaffing van alle nog bestaande vormen van slavernij.
Onze fiere mémé leerde ons dat we Baziel steeds aanspraken met nonkel paster en het is met dezelfde fierheid dat ik nu zijn boekje in huis wil halen. Vandaag heb ik afscheid genomen van die eenvoudige, maar tegelijkertijd grote mijnheer Maes, voor mij blijft hij de nonkel die toen we kind waren zo fantastisch kon vertellen als we op nieuwjaarsdag samen waren bij mémé, we begrepen toen als kind niet altijd waarover hij het precies had en toch hingen we aan zijn lippen, hij had het over verre oorde, onverstaanbare talen, reizen, het ene moment Europa, het volgende Amerika of Afrika, het was voor ons toen ook van geen belang, het was de rustige manier waarop hij ons vertelde dat mij zo is bijgebleven. Vandaag wens ik je een behouden laatste reis Baziel, hou van daarboven een oogje op ons. Rosane
Door 'biobrandstoffen' eten wij de derde wereld op!
MISEREOR WAARSCHUWT VOOR TOENEMENDE VRAAG NAAR BIOBRANDSTOFFEN
BRUSSEL (KerkNet/Misereor/SIR) - De Duitse katholieke ontwikkelingsorganisatie Misereor waarschuwt voor de concurrentie tussen biodiesel en het gebruik van diezelfde planten voor voedsel. "De toenemende vraag naar gewassen zoals biet, palmnoot, soja en maïs voor de productie van energie vormt een ernstige bedreiging voor de arme bevolking van de ontwikkelingslanden", zegt Bernd Bornhorst van Misereor. "De eerste gevolgen zijn nu al merkbaar. In Indonesië steeg de prijs van de levensnoodzakelijke kookolie met 30 procent. Producenten van palmolie kunnen veel meer verdienen aan de export dan met de verkoop op de binnenlandse markt. Voor de armen dreigt elementaire voeding ontoegankelijk te worden."
UTRECHT (RKnieuws.net) - Afgelopen zaterdag heeft Lex Janssen de diakenwijding ontvangen. Aan het eind van de wijdingsplechtigheid overhandigde de nieuwe permanente diaken aan mgr de Korte een boek dat de titel draagt: Mijn man wordt gewijd. Het boek bevat dagboekaantekingen van zijn echtgenote, Renilde van Wieringen.
Mijn man wordt gewijd vertelt het verhaal van een jong gezin waarvan de vader een deeltijdopleiding - de diakenopleiding Utrecht - volgt om onbetaald diaken te worden in de rooms-katholieke kerk. Vijf jaar gezinsleven in dagboekfragmenten, afgewisseld met teksten van Augustinus tot en met de krant anno nu.
De auteur, Renilde van Wieringen is theologe en kunstenares, en echtgenote van Lex Janssen. Zij publiceerde tekeningen en wetenschappelijke artikelen alsmede in 2004 een theologisch proefschrift.
De bisschoppelijk gedelegeerde voor de diakens, professor dr. Henk Schoot schrijft op de website van de diakenopleiding van het aartsbisdom Utrecht:
Dit boek is op de eerste plaats een getuigenis van liefde. Een getuigenis van de liefde tussen vrouw en man, die ook en juist gestalte krijgt in de liefdevolle omgang met hun kinderen én hun leven in de kerk, en leeft van aandacht, meeleven, samenspraak, respect, steun, begrip, correctie en richting. Daarin en daardoor getuigt het tevens van de liefde van God voor zijn mensen, van mensen voor de kerk, van broer en zus, van vrienden voor elkaar. Het is ook en op de tweede plaats een getuigenis van de andere kant van de opleiding. Als docent en gedelegeerde ben je altijd bezig te kijken naar hoe wat je zegt en doet verwerkt wordt, in vragen en andere reacties, in werkstukken, in gedrag, in integratie; je let op, je spreekt, ook met echtgenotes. Maar nu komt de andere kant echt in beeld. Wat de opleiding voor de echtgenote, en daarmee toch indirect ook weer voor de student betekent. Het is een mooi beeld dat oprijst, om trots op te zijn óók als opleiding. Op de derde plaats is het boek een getuigenis van intelligentie en prudentie. De stukken geestelijke lezing zijn goed gekozen, en niemand wordt door het dagboek nadelig belicht of zal er hinder van ondervinden. Geen personen, maar ook niet het beleid, of de inhoud van de cursussen: sociale leer, theologie van het diaconaat, spiritualiteit, theologie van het huwelijk, vrouw en wijding, allen komen op een evenwichtige en rustige, aandachtige manier aan bod. En ten slotte vind ik het boek een getuigenis van katholieke evenwichtigheid. Wat belangrijk is, is dat altijd geweest en zal dat ook altijd blijven: de liefde en het respect voor ouders en familie, het kerkelijk leven, de eucharistie, de Schrift, de heiligen, zorg, gerechtigheid, trouw. En dat alles met de nodige nuchterheid beschreven, zonder sentimentaliteit of dweepzucht.
Eén van de mooiste zinnen vond ik nog dat Lex katechese heeft leren zien als een vorm van diakonaat: "Want wie woorden geeft aan waar het nu werkelijk om gaat in het leven, verlaat de weg van de geestelijke armoede." (blz. 176). Het maakte mij duidelijk waarom de stola van Lex getooid wordt met het Boek."
Het boek kan direct besteld worden bij www.skandalon.nl voor de prijs van 15,-.
Renilde van Wieringen, Mijn man wordt gewijd, Vught: Uitgeverij Het Zuiden, 2007. ISBN 978-90-76564-661
Welke bedoeling had God toen hij het heelal schiep? Het was voor hem geen speeltje, geen tijdverdrijf en zeker niet een manier om zich te laten gelden. Hij wil(de) zijn leven mee-delen, zijn volheid van liefde! Hij wil(de) vrije zonen en dochters die hem liefde om liefde geven. Daarom stuurt de Vader zijn Zoon, God uit God, Licht uit Licht. De Zoon wordt de stielman die gedurende dertig jaar druk in de weer is om uit te zeggen hoe zijn Vader zich inspant opdat wij zijn kinderen zouden worden.
Hij kende de kwaliteiten van het hout. Er stonden bomen op de heuvels van zijn omgeving: eiken, esdoornen, cypressen, . Deze bomen leverden goed hout voor de verschillende behoeften van de schrijnwerker. Een schrijnwerker is er goed van op de hoogte dat hij geen groen hout mag bewerken, zeker niet alvorens alle vocht is uitgezweet. Het groene hout moet bewaard worden tot dat het gedroogd is. Pas dan kan hij het bewerken zonder het risico te lopen dat het achteraf gaat vervormen. Hout bewerken eist geduld en een zekere sympathie voor het hout. Een schrijnwerker kent het hout zoals een vriend zijn vriend kent, zoals een echtgenoot zijn echtgenote kent. Hij kent de mogelijkheden van het hout, de knopen, de zwakke plekken en de verschillende kwaliteiten naargelang de soort. Het hout is levend materiaal dat enige verwantschap (gelijkenis) vertoont met het menselijk lichaam, een zekere levensduur, een beperkte weerstand, een eigen soepelheid en hardheid, een eigen waardigheid en schoonheid. Men zegt van het hout dat het aders heeft. Als men groen hout kapt, weent of bloedt het hout.
Ik koester de gedachte dat God ons als een goede schrijnwerker uitkiest, bewerkt, ons met precisie ineenvoegt, om er een werk van te maken dat ons ver te boven gaat.
Beschikken wij over voldoende inschikkelijkheid en geduld om hem toe te laten zijn werk aan ons tot een goed einde te brengen?
Een oude diaken hield er aan te vertellen over een gebed dat hem geweldig had ontroerd. Tijdens zijn ziekenbezoek kwam hij regelmatig bij een hoogbejaarde dame. Op zekere dag vertelde deze totaal afhankelijke vrouw hem het volgende: Mijnheer de diaken, U weet waarschijnlijk niet wat tot God zeg? Ik zeg hem het volgende: U zijt een goede metser, neem dan de steen die ik ben, kap hem naar behoren en plaats hem naar je goeddunken.
Het komt er op aan zich door de goddelijk Bouwer te laten kappen, zich te laten beitelen, opdat wij de goede plaats zouden innemen in de Kerk die hij sedert twintig eeuwen aan het bouwen is op zijn apostelen
Misschien ken je de volgende parabel: van zodra een kind uit het huis van zijn ouders kon ontsnappen, ging het bij hun buur: een kunstenaar beeldhouwer. Het bracht in het atelier van zijn vriend uren achtereen door, zonder een woord te zeggen. Het was gefascineerd door het marmer, de beitels, de geuren, het ritme, de nauwkeurige en delicate handelingen, de oogopslag van de kunstenaar Op zekere dag had de kunstenaar eindelijk zijn kunstwerk af. Er bleef geen grote vormeloze blok marmer over, maar een schitterend werk, echter dan in de natuur. En het kind, in verrukking voor dat wonder kunstwerk, vroeg aan zijn vriend: Hoe wist je dat er een paard verborgen zat in het marmer?
De Heer, onze schrijnwerker-beeldhouwer, weet heel goed wat welke schat verborgen zit onder onze buitenste korst
OUD-DIRECTEUR BROEDERLIJK DELEN BAZIEL MAES OVERLEDEN
BRUSSEL (KerkNet/BD) - Broederlijk Delen rouwt om het overlijden van zijn gewezen directeur Baziel Maes. Het personeel, de vrijwilligers en sympathisanten van de kerkelijke niet-gouvernementele organisatie bieden zijn familie en collega-priesters dan ook hun oprecht medeleven aan. Baziel Maes overleed op 75 jarige leeftijd in Aalter na een slepende ziekte. Velen zullen zich hem blijven herinneren als een onvermoeibare baanbreker voor het Zuiden.
Baziel Maes (Foto: Broederlijk Delen)
Baanbreker Baziel Maes trad naar buiten als een onafhankelijke kerkfiguur. In wisselende omstandigheden en in trouw aan de Kerk en de kerkelijke sociale leer volgde hij zijn baanbrekende weg. Zijn ijkpunt was het evangelie en de voorkeursoptie voor de armen. Op die weg naar meer rechtvaardigheid was hij een onvermoeibare voortrekker. Altijd weer geprikkeld en gesterkt door stemmen uit het Zuiden en begiftigd met een grote zeggingskracht, verzette hij bakens. Wat nog niet kon of mocht, maar ooit zou mogen en moeten, daar ging hij voor. Hij noemde dit het principe van de 'vooruitlopende gehoorzaamheid'. Zo werd hij voor velen binnen en buiten de Kerk een inspirerende voortrekker. Er zijn weinig decanaten, scholen, congregaties, zelfs parochies waar Baziel het woord niet heeft gevoerd.
Cardijn De afkomst van Baziel Maes, zijn jeugd, studies en inzet als jonge priester vormden alvast de voedingsbodem waarin dit engagement zich heeft kunnen ontwikkelen. Baziel was fier op zijn nederige afkomst als zoon van een kleine boer - "een campesino zoals in Latijns-Amerika", vertelde hij graag. Op het bietenveld leerde hij wat hard werken is, in combinatie met schitterende humaniorastudies. Tijdens zijn priesterstudies filosofie en theologie in Rome (1951-1958) maakte hij het beginnende 'aggiornamento' van de Kerk mee, die een wereldwijde gerichtheid van de Kerk inhield in dienst aan de wereld. In Rome raakte Baziel ook in de ban van Jozef Cardijn, de stichter van de KAJ (Katholieke Arbeidende Jeugd), die dikwijls in het Belgisch College logeerde, en dan was Baziel zijn "plaatselijk secretaris". Cardijns methode "zien, oordelen, handelen" bekwaamde de jonge priester in het "onderkennen van de tekenen van de tijd". Het was de methode die Baziel la ter intensief hanteerde, onder meer als sociaal bewogen 'onderpastoor' (1959-1960), als gouw- en nationale proost van de Katholieke Studentenactie (KSA, 1962-1968), in zijn inzet als directeur van Broederlijk Delen (1969-1986) en als proost van de Boerenbond in Oost-Vlaanderen (1986-1995).
Broederlijk Delen Een van de grootste realisaties van Baziel Maes is zonder enige twijfel de inhoudelijke en structurele uitbouw van Broederlijk Delen. Vanuit de bezieling van Jozef Cardijn en met een haast profetische gedrevenheid zette Baziel Maes Broederlijk Delen voluit op de kaart. Daardoor groeide solidariteit met het Zuiden uit tot een wezenlijk werkveld van de kerkgemeenschap. Dit gebeurde in lijn met de vernieuwde missie van de Kerk voor wereldwijde sociale veranderingen, zoals vooropgesteld door het Tweede Vaticaanse Concilie. "De Kerk in ons land zal Baziel Maes dankbaar blijven voor de manier waarop hij o.a. via Broederlijk Delen actief werk heeft gemaakt van internationale sociale rechtvaardigheid" aldus Luc Claessens, directeur van Broederlijk Delen. Baziel Maes gaf de impuls voor vele vernieuwende initiatieven binnen het solidariteitswerk. Zo kreeg onder meer het politieke werk, dat armoedeb estrijding met beleidsbeïnvloeding verbindt, een belangrijkere plaats en kwamen de internationale samenwerking en netwerking in een stroomversnelling. Baziel Maes gaf ook de aanzet tot reflectie over de spiritualiteit van Broederlijk Delen in de lijn van 'strijd en inkeer', geïnspireerd door de bevrijdingstheologie. Broederlijk Delen hoopt dat Baziel Maes ook mag voortleven in de inzet van de komende generaties voor meer gerechtigheid en vrede. Dat zijn inspiratie aanstekelijk mag blijven. Broederlijk Delen blijft hem zeer erkentelijk.
Uitvaart De uitvaartplechtigheid van Baziel Maes vindt plaats op zaterdag 27 oktober a.s. in de parochiekerk van zijn geboortedorp Bellem.
Met open handen is een prachtig boekje over bidden. Het heeft een tijd geduurd voor ik de betekenis er van begreep.
Wij, mensen, willen alles zelf in de hand houden.
Wie eet nu graag uit iemands anders hand. Neen, wij geven liever als dat wij krijgen. Als wij krijgen moeten wij dank je wel zeggen. Dan voelen wij ons klein, kleiner dan de milde gever.
Afhankelijk zijn van anderen is ons een gruwel.
Wij willen geven als een grand seigneur. Dan zijn wij groter, de anderen kleiner; zij zijn dan van ons afhankelijk.
Wij merken dat reeds als wij bezoek ontvangen. Altijd horen wij de gastvrouw, gastheer, onszelf zeggen: Dat hadden jullie niet moeten doen!. En echt, wij voelen ons verveeld en verlegen: wij moeten ons hand uitsteken. En krijgen. Terwijl wij liever geven.
Bij het eerst volgende tegenbezoek geven wij iets navenant: dan staan wij effen. Wij geven zelfs meer: dan liggen wij boven!
Daarom zijn onze feesten dikwijls zo duur! Zij moeten niet denken dat wij dat niet kunnen! En wij gaan lenen om nog groter receptie, nog grotere menu, nog betere wijn te kunnen schenken. De afbetaling nemen wij er graag bij. Wij hebben immers gewonnen in het spel: de grootste zijn.
Het vraagt veel wijsheid om te leren dat leven met open handen een van onze belangrijkste houdingen is; een van onze belangrijkste verworvenheden.
Waarom?
Het belangrijkste in het leven krijgen wij immers. Namelijk het leven en dat wat ons leven de moeite waard maakt, de liefde, krijgen wij eveneens.
Onze Nederlandse taal heeft daar een mooi woord voor: onze om geving: dat wat rondom ons ge-geven is.
Mij bekruipt de bekoring om nu te beginnen opsommen.
Beste lezer, ga even zitten met open handen. Bekijk je open handen en zie wat allemaal in je handen werd gelegd als een grote ahthayet, een groot geschenk. Alles hebben wij gekregen van de grote Gever, langs de vele, vele kleine gevers!
Als je euro valt, ga je misschien eindelijk dank je wel zeggen.
En je voelt: ik moet mij voor die ahthayet* niet schamen: het belangrijkste leven krijgen wij!
* Den Ahthayet is een ideaal oord indien je op zoek bent naar rust, stilte, ontspanning, onthaasting. Je kan het vinden in het stiltegebied van Vlaanderen, omgeving Geraardsbergen.
BRUSSEL (KerkNet/VIS/Kipa-Apic/LaCroix) - Paus Benedictus XVI heeft woensdag op het einde van zijn wekelijkse audiëntie ook even stilgestaan bij de 20ste Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede, die diezelfde dag wereldwijd georganiseerd werd. Hij riep de armen op zich niet bij dit onrecht neer te leggen en in een betere toekomst te blijven geloven, maar ook broederlijke hulp te aanvaarden van allen die hun stem horen. De paus riep ook "alle zonen en dochters van de Kerk" op zich aan te sluiten bij de strijd tegen de ellende. De Werelddag van Verzet tegen Extreme Armoede werd twintig jaar geleden voor het eerst op initiatief van ATD/Vierde Wereld van Joseph Wresinski gehouden. Intussen is de dag ook erkend door de Verenigde Naties.
Bij het lezen van het evangelie valt het op dat Jezus aan vele maaltijden heeft deelgenomen. Bij Zacheüs, Martha en Lazarus, bij Simon de Farizeeër, bij de schoonmoeder van Simon Petrus, enz. Na de verrijzenis zien wij hem weer aan tafel schuiven: in de herberg van Emmaüs, smullend van de gegrilde vis aan het meer van Tiberias, Het is een teken: Jezus wilde ons ontmoeten in Eucharistie. Maar niet alleen daarom. Het is een knipoogje van God. Jezus wilde ons uitnodigen om van onze maaltijden een plaats van broederlijke en zusterlijke ontmoeting te maken. Wij zijn daar samen in een geest die mijlen ver verwijderd is van die in een fast-food en van deze triestige definitie van het gezin: Een verzameling van personen die dezelfde ijskast gebruiken. Waarbij wordt verondersteld dat moeder die ijskast vult zodanig dat ieder zich naar zijn goesting kan bedienen, wanneer men wil, van hetgeen men wil.
Christenen laten de maaltijd vooraf gaan door een zegen. Sommigen zingen in het Nederlands een of ander lied of een canon op de tonen van Broeder Jakob. Anderen lezen een gebed uit een boek(je). Nog anderen lezen een pericope (tekstgedeelte) uit het evangelie of beelden een lied uit.
Het kortste gebed is zeker en vast het Latijnse gebed: Benedictus Benedicat: Dat de Gezegende ons zegene.
Het meest solidaire gebed dat ik ken is dat van de voddenrapers van Emmaüs van abbé Pierre: Heer geef brood aan degenen die honger hebben en geef honger aan degenen die brood hebben. Uit Guadelupe komt het meest wijze gebed: Het brood van gisteren is oudbakken. Het brood van morgen is nog niet gebakken. Dank U Heer voor het brood van vandaag! Het nodigt ons uit om van het heden te genieten.
Op zekere dag werd een kind van zes jaar uitgenodigd in de katholieke familie van haar beste vriendin. Bij het begin van de maaltijd hoort zij de hele familie het gebed voor de maaltijd bidden: Zegen ons Heer. Zegen ook deze maaltijd, en al degenen die de bereiding er van hebben mogelijk gemaakt en bezorg brood aan al degenen die er geen hebben.
Bij het gaan zitten, zegt de zesjarige: Bij ons bidt men niet voor de maaltijd omdat mijn moeder goed kan koken.
Er wordt een verhaal uit de missie in Afrika verteld. Een missionaris trekt er alleen op uit naar de woonplaats van een afgelegen stam, aan de andere kant van savanne. Als enige bagage neemt hij wat eten mee, een drinkbus en een wandelstok. Plots staat hij oog in oog met een enorme grote leeuw. Die leeuw heeft duidelijk geeuwhonger! Wat nu gedaan, denkt de missionaris. Met mijn wandelstok kan ik mij niet verdedigen. Alleen mijn geloof kan mij redden. Hij valt op zijn knieën en bidt: Heer, heb medelijden met mij. Inspireer deze leeuw met christelijke gevoelens. Plots ziet hij de leeuw op zijn knieën zakken en een kruisteken maken. Dan hoort hij hem zeggen: Heer, zegen dit voedsel dat wij tot ons gaan nemen.
HEILIGE STOEL PLEIT VOOR GLOBALISERING VAN RECHTEN VAN VLUCHTELINGEN
BRUSSEL (KerkNet/Zenit) - Het lot van 34 miljoen vluchtelingen maakt een globalisering van hun rechten dringend noodzakelijk. Dat stelde aartsbisschop Silvano Tomasi, vertegenwoordiger van de Heilige Stoel bij de Verenigde Naties in Genève, tijdens de 58ste zitting van het Vluchtelingencommissariaat van de VN (UNHCR). Van de 32,9 miljoen vluchtelingen wereldwijd die eind 2006 bij het UNHCR geregistreerd waren, zijn dertien miljoen in eigen land op de vlucht en 5,8 miljoen staatloos. De voorbije jaren was er een voortdurende daling van het aantal vluchtelingen, maar sinds half 2007 neemt hun aantal opnieuw toe als gevolg van de crisis in Irak en in Afrika. "Hoofdoorzaak zijn de aanhoudende conflicten, die mensen uit hun huizen en hun land van oorsprong verdrijven en waardoor onnoemelijk lijden veroorzaakt wordt", aldus Mgr. Tomasi. Ook onverdraagzaamheid en religieuze vervolging, het gebrek aan vrijheid en het gebrek aan respect voor werk en de mensenrechten als oorzaken drijven mensen op de vlucht. Mgr. Tomasi pleit namens de Heilige Stoel voor een herziening van de asiel- en vluchtelingenpolitiek: "Alleen het respect voor de rechten van alle vluchtelingen kan omvattende bescherming bieden. Door een globalisering van hun rechten kan men daarvoor zorgen. De nadruk dient gelegd op preventie en het streven naar vrede, dialoog en verzoening."
VN-secretaris doet een beroep op christenen in strijd tegen armoede
VN-SECRETARIS DOET EEN BEROEP OP CHRISTENEN IN STRIJD TEGEN ARMOEDE
BRUSSEL (KerkNet/ChristianToday) - Volgens VN-secretaris-generaal Ban Ki-Moon mogen de christelijke Kerken hun kracht niet onderschatten en zijn ze een belangrijke partner in de strijd tegen de armoede in de wereld. Dat kregen de deelnemers aan een conferentie van de Micah Challenge te horen, een wereldwijd netwerk van Kerken, christenen en christelijke organisaties die de krachten bundelen in de strijd tegen de armoede en voor de verwezenlijking van de millenniumdoelstellingen. "2008 moet het jaar worden waarin nieuwe wegen worden bewandeld. De Verenigde Naties kunnen en moeten beter doen, maar wij kunnen dat niet in ons eentje. Wij hebben goede bondgenoten zoals jullie nodig", aldus Ban Ki-Moon. Nog volgens de VN-secretaris-generaal kan dat engagement regeringen ertoe bewegen hun beloftes na te komen. "Onderschat uw kracht niet", voegde hij eraan toe. Joel Edwards van de Britse Evangelische Alliantie en voorzitter van Micah Challenge: "Wer eldleiders realiseren zich dat zij de Kerken niet kunnen negeren in de strijd tegen armoede. De Micah Challenge bevindt zich in een unieke situatie, omdat zij de kennis van de christelijke wereld bundelt om op een positieve manier met regeringen samen te werken om de extreme armoede te verminderen."
VATICAAN (KerkNet/VISA/Kipa-Apic/Asianews) - Naar aanleiding van Wereldvoedseldag roept paus Benedictus XVI in een brief aan de directeur van het Wereldsvoedselprogramma (FAO) de wereldgemeenschap op voeding te beschouwen als een universeel recht. Volgens de paus hebben alle menselijke wezens "zonder onderscheid en discriminatie" recht op voeding. Hij kan zich niet van de indruk ontdoen dat de mens en niet de natuur aan de basis ligt van het voedseltekort waarvan kinderen altijd de eerste slachtoffers worden. De paus stelt verder vast dat de geleverde inspanningen er niet toe leiden dat het aantal mensen met honger in de wereld daalt, maar benadrukt dat het ondanks alles onze morele plicht blijft de hongerigen te voeden. De Wereldvoedseldag wordt jaarlijks op 16 oktober gehouden, de verjaardag van de oprichting van het Wereldvoedselagentschap van de Verenigde Naties in 1945. Volgens deze FAO verkeren wereldwijd 850 miljoen mensen in een toestand va n voedselonzekerheid.
Ontsnappen uit armoede is een zaak van iedereen! Knoop mee de strijd aan!!
Het Belgisch Netwerk Armoedebestrijding wil 17 oktober als Werelddag van Verzet tegen armoede meer bekendheid geven in België. 17 oktober moet een dag worden waarop burgers, politici en organisaties stilstaan bij het onrecht dat voor onze neus bestaat. 17 oktober moet een dag worden waarop we tot actie over gaan om armoede en uitsluiting uit onze wereld te verbannen.
We voeren dit jaar dan ook een nationale campagne rond 17 oktober Werelddag van Verzet tegen Armoede.
De campagne bestaat uit
lokale evenementen in heel Vlaanderen, Brussel en Wallonië waar armen het woord nemen
een nationaal evenement in Brussel, waar armen en hun vereniging het woord nemen
een affiche
een tv spot
een website
geknoopte-lakens-tegen-armoede-actie
We doen met deze campagne een oproep. De oproep is simpel: doe met ons mee!
Hang op 17 oktober een geknoopt laken uit uw raam en laat mee zien Dat ontsnappen uit Armoede een zaak is van iedereen!!
ook jij kan meedoen.
Hang op 17 oktober een geknoopt laken uit je raam. Dat toont aan dat ook jij een land, een wereld zonder armoede wil.
Kom op woensdag 17 oktober naar Brussel. Je vindt ons tussen 13.00u en 18.00u aan en in de KVS, de schouwburg aan de Lakensestraat in het centrum van Brussel.
Vraag de affiche aan en hang ze op aan jouw raam, dat van je stamkroeg, je buurtvereniging,...
"Hier kan je de solidariteitsoproep van de Internationale Beweging ATD Vierde Wereld online onderteken. Deze wordt op 17 oktober overhandigd aan de Verenigde Naties."
Armoede is een onrecht. Mensen die in armoede moeten leven zijn het slachtoffer van structuren en krachten in de (globale) samenleving waar ze zelf geen invloed op hebben. We denken dan bijvoorbeeld aan kleine landbouwers in het zuiden die niet op kunnen tegen de overproductie in het Westen, maar ook alle slachtoffers van oorlogen en hongersnoden overal ter wereld.
Maar ook hier bij ons, één van de welvarendste landen ter wereld, bestaat het onrecht. Ook in België zijn honderdduizenden mensen het slachtoffer van Armoede en Uitsluiting. Willen we hier iets aan doen dan moeten we de maatschappelijke structuren die armoede veroorzaken en in stand houden, aanpakken. Denk maar aan het tekort aan betaalbare woningen, de ongelijke onderwijskansen van mensen in armoede, de problemen met de energiemarkt en de onmenselijke toestanden die hieruit voortkomen,
Mensen in armoede kunnen deze structuren niet alleen veranderen. De samenleving als geheel moet mee de strijd tegen armoede en uitsluiting aangaan!!
