Op vrijdagavond 31 augustus werd de 5de "Beverna Cum Laude" bekend gemaakt. Zuster Godelieve werd de eerste vrouwelijke ridder in de orde "Beverna Cum Laude". PROFICIAT ZUSTER GODELIEVE!
Zuster Godelieve werd geboren op 31 juli 1930 in Lapscheure, deelgemeente van Damme, in een landbouwersgezin als oudste van 7 kinderen. Het gezin telde 2 zonen en 5 dochters. Ze kreeg de naam Bernadette Dhont mee. Bernadette liep naar de kleuter- en de lagere school in Lapscheure. Dit bij de zuster van de Heilige Kindsheid van Ardooie en dat tot en met het 6° leerjaar. Ondertussen zitten we volop in de oorlogsjaren en het gezin Dhont had het niet gemakkelijk in die moeilijke tijd. Bernadette mocht een tijdje verder studeren maar ook niet te lang en kon zo in de technische school in Knokke nog een 3-tal jaar les volgen. Met de fiets over en weer elke dag. 's Morgens vroeg eerst nog wat helpen in de huishouden. Vlug vertrekken naar school met de fiets om er 's avonds terug te komen en verder te helpen op de boerderij. Ze volgde les bij de zusters Sint-Margareta van Moorslede. Op haar 15 jaar mocht Bernadette thuis blijven om er te helpen in het huishouden en de overige vrije tijd, voor zover die er was, te spenderen op de boerderij.
In Lapscheure was er voor jonge meisjes niet zoveel te beleven en van uitgaan was er zeker geen sprake. Dus bleef Bernadette thuis en werd er gekozen om het leven als kloosterlinge te overwegen. In 1952 trad ze in bij de zusters van de Heilige Vincentius te Lendelede. Eerst als postulante om er in 1953 gekleed te worden als novice. Op dat moment moest ze al het wereldlijke en burgerlijke achterlaten, zelfs haar naam. Bernadette koos zelf haar kloosternaam en ging verder door het leven als zuster Godelieve. Ze koos deze naam omdat Godelieve een Vlaamse heilige was en de naam moeilijk kon vervormd worden. In 1954 werd zuster Godelieve geprofest. Dit allemaal in de kloostergebouwen te Lendelede. Ze kreeg van moeder overste de kans om haar verder bij te scholen, eerst in het klooster zelf en daarna nog 3 jaar in het Sint-Janshospitaal te Brugge, waar ze afstudeerde als verpleegster.
Het Wit-Gele Kruis wenkte en lachte haar toe. Vanaf 1957 werkte ze voor deze schitterende organisatie. Ze begon te Beveren-Leie met 2 zusters tezamen en dit omwille van de heilige regel. Wat wilde zeggen dat ze niets verkeerd konden doen, ze moesten elkaar wat bewaken of ze niet in de verleiding van de gewoonte konden komen. Er werd ieder jaar een andere zuster meegestuurd om elkaar van iedere kwaal des gewone levens te behoeden. In 1957 leerde zuster Godelieve auto rijden, leerde was de juiste term, de auto reed meer met haar dan omgekeerd. Na 2 jaar werd ze terug geroepen om een ander werk aan te gaan. Negen maand mocht ze gaan werken als verpleegster van het Wit-Gele Kruis te Spiere-Helkijn en Sint-Denijs. Een kleine 4 jaar werd ze verpleegster in het klooster en de streek van Lendelede zelf.
In 1964 werd ze terug naar het bijklooster hier te Beveren gezonden. Dit was een enorme verandering want zuster Godelieve reed rond in Beveren, niet meer in de typische kledij van zwart-wit habijt, maar in alle vormen van grijs. Ze kwam er in het klooster in de Grote Heerweg bij een 12-tal zusters. Zuster Godelieve was eerder een spring in t veld te noemen, zeker ten opzichte van de wat oudere zusters die er aanwezig waren. Dat was niet altijd naar de zin van moeder overste Stanislas, Zuster Denise, zuster Julie en zuster Bonnaventura die niet altijd goed wisten wat gedaan met de soms wat voortvarendheid van zuster Godelieve. Er werd, zo vertelden enkele getrouwen, eens een kloosterraad samen geroepen omdat zuster Godelieve gaan zwemmen was in een openbaar zwembad en in het klooster haar zwempak in het openbaar had opgehangen om te drogen. Gelukkig kwam Onze Lieve Heer tussen om de gemoederen te bedaren en zuster Godelieve mocht in Beveren blijven. Van 1964 tot 1990 werkte zuster Godelieve onafgebroken voor het Wit-Gele Kruis. Minstens 20 huisbezoeken per dag en dat zeven op zeven. Soms waren er wel 30 huisbezoeken. Ook s nachts en op onmogelijke momenten werd zuster Godelieve opgebeld voor verzorging, of om haar diensten ter beschikking te stellen. Vele jaren had ze amper 5 dagen verlof en dat verlof diende nog opgenomen te worden om op retraite te gaan. Bij benadering heeft zuster Godelieve ongeveer 200.000 huisbezoeken afgelegd tijdens haar gehele loopbaan. Het zal niet altijd gemakkelijk geweest zijn, maar alle mensen, alle patiënten loofden haar om de zachtmoedige en positieve aanpak. Ze was uiterst geprezen om te helpen bij bevallingen die in die tijd nog vaak thuis gebeurden. Een enorme appreciatie kreeg zuster Godelieve bij de voorloper van de nu gekende palliatieve zorg. Ze begeleidde vele honderden inwoners naar hun laatste moment van leven. Funerariumtoestanden bestonden niet en zuster Godelieve heeft honderden inwoners opgebaard in hun woning. Op 60-jarige leeftijd ging ze met pensioen bij het Wit-Gele Kruis en zette zich toen nog meer in voor alle parochiaal werk. Zieken bezoeken, de kerk verzorgen, meehelpen in ziekenzorg en overal een handje toesteken waar nodig was. Als hobby had ze kantklossen.
In 2005 werd ze teruggeroepen naar de orde in Lendelede. Terug geroepen naar de groten depot, zegt zuster Godelieve zelf. Nu vertoeft ze nog een 2-tal keer per week in Beveren waar ze met heel vee1 plezier rond trekt om de mensen een warm woordje toe te spreken. Hopelijk mag ze deze opdracht nog jaren uitvoeren.
Om al die redenen (en er zullen er zeker nog andere zijn) werd zuster Godelieve tot ridder in de orde Beverna Cum Laude geslagen. Dit ridderschap heeft zuster Godelieve dubbel en dik verdiend en aan haar inzet te danken. (RS)
Natuurlijk had zuster Godelieve een dankwoordje in petto. Wat ze te vertellen had kunt u zelf beluisteren. Zet de achtergrondmuziek uit en klik op de groene pijl .
