Sammy Follet uit Beveren-Leie liep vier maanden stage bij muziekzender in New York
Grote artiesten zijn niet zo speciaal
De clichés over Amerikanen kloppen helemaal niet. Ze zijn niet dik, lui, dom of xenofoob. Dat zegt althans de 24-jarige Sammy Follet uit Beveren-Leie. En hij kan het weten, want hij bracht zon 4 maanden door in the city that never sleeps: New York. Hij deed daar stage bij een Amerikaanse muziekzender en zag artiesten als onder andere Muse en Linkin Park de revue passeren. Die grote muziekgroepen vallen heel goed mee. Het zijn meestal de kleinere groepjes die denken dat ze God en heel de wereld zijn, aldus Sammy.
Het heeft nochtans heel wat voeten in de aarde gehad voor Sammy naar New York kon vertrekken. Ik heb heel veel miserie gehad om mijn visum in orde te krijgen, legt de Beveren-Leienaar uit. Naast de normale papiermolen moest Sammy ook nog eens bewijzen dat hij goed Engels kon en naar de Amerikaanse ambassade in Brussel gaan. Voor een simpel papierke heb ik duizend dollar moeten betalen. Daarbij komt dan ook nog eens dat transportbedrijf FedEx mijn papieren verloren heeft. Ik moest op 29 januari in New York zijn, maar had pas op 26 januari mijn visum.
In het kader van zijn studie internationale communicatie deed hij dus zijn stage bij de Amerikaanse muziekzender Fuse. Daar mocht ik aan hun belangrijkste programma Stevens Untitled Rock Show meewerken. Omdat ik al een journalistendiploma heb en ook nog eens veel met muziek bezig ben, mocht ik onmiddellijk research doen en de interviews voorbereiden. Tijdens de opnames mocht ik dan in de regiekamer mee volgen en de technische kant controleren, vertelt Sammy.
Hij ging ook een paar keer mee op locatie. In New Jersey zijn we de studio ingedoken met de Amerikaanse groep Paramore. Ik ben ook naar het grootste festival in New Jersey, Bamboozle, geweest. We konden daar overal rondlopen, zelfs op het podium. Op dat festival hebben we onder andere Muse, My Chemical Romance en Linkin Park geïnterviewd.
Onder de indruk van die grote muziekgroepen was hij niet. Het zijn ook maar gewone mensen. In België werk ik voor de website Cutting Edge en daarvoor ga ik geregeld naar optredens. Ik vond hen niet zo speciaal, aldus Sammy. Naar de grote Hollywoodacteurs keek hij echter wel met grote ogen. In een ander programma van Fuse waren er vaak acteurs te gast. Zo heb ik onder andere Elijah Wood en Alicia Silverstone gezien. Daar begin je best niet spontaan mee te babbelen, lacht Sammy. Ik heb wel geleerd dat de grootste sterren de minste kapsones hebben. Het zijn meestal de kleine en opkomende groepjes die denken dat ze God en heel de wereld zijn. De grote groepen zijn al blij dat ze eens normaal behandeld worden. Ze hebben al een entourage vol jaknikkers en worden dan ook nog eens lastig gevallen door zotte fans.
In België wacht Sammy weer het gewone leven. Ik woon nu bij mijn ouders in de Handelgemweg in Beveren-Leie. Gelukkig geven zij mij heel wat vrijheid. Alleen klaagt mijn moeder over mijn slordige kamer. Ze had dan eens mijn kamer in New York moeten zien, lacht Sammy.
Sammy is nu volop aan het solliciteren. Ik wil voor een muziekzender werken. Als ik niet direct werk vind, zou ik misschien wel een half jaar stage doen bij MTV Engeland. Een ding is zeker: in België zal Sammy niet blijven. Er zijn nog zo veel andere landen. Als ik de kans krijg om daar voor een lange tijd naar toe te gaan, zal ik die zeker niet laten liggen, besluit hij.
Zotte kamergenoten
In New York sliep Sammy in een studentenhuis. Zijn slaapplaats lag in West-Harlem. Daar was het redelijk veilig, maar toch hoorde ik s nachts af en toe geweerschoten. 95% van de bevolking is daar Afro-Amerikaans, maar daar had ik helemaal geen problemen mee. Omdat ik dreadlocks heb, kwamen sommigen spontaan met mij babbelen.
Voor zijn verblijfplaats betaalde hij zevenhonderd euro per maand. Mijn slaapkamer moest ik dan met iemand anders delen en mijn badkamer en keuken deelde ik nog met twee andere personen, aldus Sammy. Maar dat duurde niet lang. Op een dag kwam ik thuis en stond er politie voor de deur. Ze hadden mijn kamergenoten opgepakt voor drugsbezit. De politie is me dan gevolgd naar mijn kamer om te zien of ik geen bewijzen zou vernietigen. Ik heb dan voor een nacht in een andere kamer moeten slapen, want de mijne lag in the crime zone, lacht Sammy.
Ik heb dan een maand alleen gezeten en toen kwam er een nieuwe kamergenoot bij. Hij was nog maar twintig en al verslaafd aan alcohol. En in Amerika mag je maar alcohol drinken vanaf je 21ste. Die kamergenoot is dan ook naar huis moeten gaan om psychologische begeleiding te krijgen. Hij was een beetje zot, lacht hij. (Adm)
Met heel veel dank aan Annelies De Meyer voor het insturen van de tekst.
|
