In de herdenkingssteen aan de kerk van Lanaken, zijn de namen van een groot aantal burgerslachtoffers van WOII gebeiteld. De namen staan alfabetisch. Door deze alfabetische volgorde zie je niet meteen wie er tot eenzelfde familie behoort.

Voor de nabestaande van elke vermelde persoon is het drama even groot, voor twee families op de vlucht was het verlies dramatisch groot. 

Bij nader onderzoek blijkt dat er in het geval Eertmans, er van de 13 gevluchte familieleden 10 familieleden de dood vonden in Oudenaarde er twee zware verwondingen opliepen en een baby als bij wonder er zonder verwondingen van af kwam. Deze baby is nu 70 jaar oud en de enige nog in leven zijnde van deze tragedie.

En in het geval Slangen Hustinx er vijf leden van een familie plus een broer van de vader het leven lieten. In hun gezelschap was eveneens een uit Lanaken gevluchte vrouw nl. Agnes Pass.

Zeventien van de 28 burgerslachtoffers die op het graniet vermeld staan en die door het bommengeweld tijdens hun vlucht naar vrijheid ver van hun heimat het leven lieten.

op de 10e mei zal het 70 Jaar geleden zijn dat in onze streken de tweede Wereldoorlog begon.

Langs het Albertkanaal geconstrueerde bunkers die de bruggen bewaakten en het onneembaar geachte fort Eben Emael, waren de doelwitten voor de aanvallers om, langs daar een snelle tocht door België, richting Frankrijk en Groot Brittannië te realiseren. De geschiedenis leert ons dat ze daarin gelukt zijn en dat ze het fort, ondanks de grote bezetting in en rond het fort, in korte tijd konden veroveren.

De kazerne in Lanaken, waar Commandant Gidelo het commando voerde werd vanuit de lucht gebombardeerd en de commandant kwam daarbij om het leven samen met 20 grenswachters. Er was geen verbinding meer met de bunkerbezetting en het hoofdkwartier, de mannen waren overgelaten aan de willekeur van de aanvallers.

Door het luchtbombardement op de kazerne in Lanaken werden de mensen uit hun slaap gewekt. Ze gingen de straat op en wisten al snel dat het menens was. Het was oorlog en wat nu?

Heel wat Lanakenaren gingen op de vlucht voor het geweld, sommigen zochten hun heil in de bossen rond de Besmer en keerden na enkele dagen terug. Anderen gingen te voet richting binnenland en Frankrijk. Op sommige plaatsen werden de vluchtelingen per spoor richting Frankrijk vervoerd in goederen- en veewagons. Om uiteindelijk in de omgeving van de Spaanse grens te belanden.

De familie Slangen in de Pannestraat wist al snel, met in het achterhoofd de gruwelen van de oorlog 14/18, dat zij zouden vertrekken. Vader, moeder en drie kinderen zouden in het gezelschap van een broer en een jonge vrouw, richting binnenland vluchten, de oudste zoon Jean zou als enige achterblijven in Lanaken.

Ook drie zussen Eertmans, met hun echtgenoten Thomassen, Ghelen, Vangelabeek en kinderen, vluchtten richting binnenland, weg van het oorlogsgeweld.

Hun vlucht zou echter leiden naar de dood, tijdens luchtbombardementen door Stuka’s,  waarvoor zij hun heimat hadden verlaten.

De Engelse piloot Geddes, die met een Lysander vloog zag, op de 19e mei 1940 tijdens een verkenningsvlucht samen met zijn boordschutter Clarke,  20 vliegtuigen van het type Stuka aan de Schelde een bombardement uitvoeren.

Op dat moment bevonden de drie zussen zich, met hun echtgenoten en kinderen, aan de Schelde waar het bombardement uitgevoerd werd.

Informatie verstrekt vanuit Oudenaarde:

Het gezin Pieter Thomassen-Christine Eerstmans (respectievelijk 30 en 28 jaar) en hun twee kinderen Mathieu (6j.) en Louis (4j.)uit Lanaken

Het gezin Hieronymis-Ghelen (30j.) Marie Eerstmans (32j.) en hun kinderen Christine (8j.), Louis (4j.) en Jeanne (2j.) ook uit Lanaken

Nog een derde gezin uit Lanaken en behorend tot dezelfde familie als de voorgaande werd getroffen door het verlies van

vader Mathys Vangelabeek (35j.), zijn echtgenote Joanna Maria Eerstmans, die oorspronkelijk ook voor dood werd opgenomen en hun zoontje Chretien werden naar het militair hulphospitaal van Oudenaarde overgebracht. Zij overleefden de ramp en keerden naar Lanaken terug.

Louis Vangelabbeek, die eveneens het luchtbombardement overleefde, was 1 maand oud. Tijdens het bombardement lag hij in een kinderkoets. Dat was zijn geluk want hij werd door de luchtverplaatsing weggeblazen en zou in een instelling ondergebracht worden omdat er geen zekerheid bij wie de baby behoorde. Aan een chapelier dat hij op de borst droeg werd de baby herkend en bij zijn moeder en broertje teruggebracht, die zwaar gewond opgenomen waren in het hospitaal en hun verdere leven te lijden zouden  hebben van de verwondingen.

Johanna Maria Eertmans keerde als oorlogsweduwe met haar twee oorlogswezen terug in Lanaken en kreeg onderdak bij familie. Van de dertien familieleden keerden er maar drie terug.

Enkele dagen later speelde zich in Therouanne in het Nauw van Calais nog een drama af voor een Lanakense familie.

Het was op 22 mei om 18.30 toen het stadje aangevallen werd door een aantal Stuka’s en de familie Slangen-Hustinx op dat moment na 12 dagen en nachten vluchten ter plaatse waren. Dit waren: Pieter Slangen (1893)en zijn echtgenote Maria Hustinx  (1896), vervolgens hun kinderen Maria Slangen (1925) en de tweeling Magdalena en Michel Slangen (1930).

Verder nog Joseph Slangen (broer van Pieter) en Agnes Pas. Allen kwamen zij om het leven bij een bombardement door Stuka’s.

Op de 10e mei is er in Lanaken een herdenkingsviering die begint om 09.30 in het CC Lanaken en zal duren tot 16.00

Voor inlichting betreffende de viering kunt u terecht op het nummer 089/71.56.03

De leerlingen van de basisschool,  ´Aan de Basis’ Smeermaas, hebben afgelopen weekend hun eigenste uitvoering van de Musical ‘Peter Pan’ opgevoerd. Na afloop kregen zij een oorverdovend applaus van de toeschouwers.

De leerlingen die oktober verleden jaar een start maakten met de audities voor de hoofdrollen, werden begeleid door twee professionele krachten, die les lopen aan het conservatorium van Maastricht. Ulrike Simon uit Bilzen, die haar laatste jaar begonnen is voor Master en de Bachelorstudent uit Colombia José Daniel Lopez Torres die, na maanden van oefenen en oefenen en nog eens oefenen met de leerlingen, tot een overweldigend resultaat kwamen, zijn ervan overtuigd dat er tussen de leerlingen, van peuter tot zesdeklasser, heel wat talent verscholen zit.

Omdat al gauw de kaarten voor één voorstelling de deur uit waren, werd besloten er twee voorstellingen van te maken.Geen enkele stoel bleef onbezet.

Alhoewel er hoofdpersonages rond liepen op het podium, mag gezegd worden dat elkeen  van de leerlingen zijn/haar eigen hoofdrol op een uitmuntende wijze heeft volbracht, daarbij moet gezegd worden dat de lange dag in en rond het CCL toch geen verlies aan concentratie heeft gegeven voor de tweede voorstelling.

Het was voor alle aanwezigen, op het grote podium en in de zaal, genieten van dans, zang en acteertalent. Een ding bleek maar weer eens overduidelijk,  ‘elfjes bestaan wel’, vraag het maar aan Tinkebel.

Het schoolteam sprak haar dank uit aan: de leerkrachten, sponsors, ouders en vrijwilligers, die bijgedragen hebben tot het succes van de Musical en zeker een dikke proficiat voor de uitvoerders, ‘onze kinderen’.

Afgelopen zondag deden 16 jongens en meisjes uit Neerharen en Smeermaas hun hernieuwde doopbeloften in de parochiekerk van Neerharen.

Amber, Molly, Michelle, Michelle, Sem, Jelle, Debra, Shana, Jordy, Ruben, Anne, Tamara, Vera, Jens, Phaedra en Lieke, werden onder een stralende zon, aan de Pastorij afgehaald door de Kon. Harmonie St Lambertus en samen met de vormheer, Eerwaarde Heer Jef Weijers en parochiepastoor  Gust van Herck en Catechisten,naar de kerk begeleid.
In de kerk werden zij opgewacht door ouders, peters en meters.
Vier jongeren die achter het altaar plaatsgenomen hadden, luisterden de Eucharistieviering muzikaal op.

Na de viering gingen de vormelingen met hun familie huiswaarts om hun hernieuwde doopbeloften feestelijk te vieren.
In een huishouden werd dat in drievoud gevierd omdat drie meisjes hun doopbeloften hernieuwden, geen drieling maar een vijfde- een zesdeklasser en een zus in het middelbare.

gevlekte wolzwever en de gewone wolzwever vliegen langs het talud van de Zuidwillemsvaart in Smeermaas. ze zijn maar enkele mm groot maar bezitten het vermogen om hun larven te laten gedijen in het nest van bijen.
Stil hangen ze, laag boven de grond of boven een bloem. Hun vleugels gaan wel meer dan 300  keer per minuut op en neer zoals dat ook te zien is bij de kolibrie. De wolzwever is van april tot juni te zien en voedt zich met nectar die hij uit bloemkelken haalt. Het is geen bij en geen wesp maar een vlieg en vliegen hebben de mogelijkheid niet om te steken dus is het wolzwevertje een insect waar je niets van hebt te vrezen.
De wijfjes leggen hun eitjes in het nest van zandbijen waar de larve zich te goed doet aan , in eerste instantie het stuifmeel en later aan de bijenlarven.
Een andere vlieg die gebruik maakt van een uitsteeksel op de snuit is de ´snuitvlieg´deze zweefvlieg leeft alleen van nectar en niet van stuifmeel vandaar het instrument voorop de kop om dieper in de bloemkelk zijn levenselexir op te kunnen zuigen.
En de Franse Veldwespen, ja die zijn ook al actief op zoek naar een geschikte plaats voor de nieuwe generatie.

Het is geweten dat er bepaalde mensen en bedriegende groeperingen op uw geld uit zijn.
Zij maken gebruik van een vertalingsprogramma (bv Google) om een Engelse tekst te vertalen en sturen dat naar getraceerde e-mailadressen.
Als u die mail beantwoordt en uw bankgegevens insluit BENT U HET HAASJE.
Zoals onderstaande smeekbede van een stervende die in de brief aangeeft dat haar schoonfamilie  niets mag weten van het geld dat op haar bank staat en dat zij meer dan 3.5 milioen Euro wil schenken aan een goed doel.
Maar intussen zijn ze alleen maar geinteresseerd in UW BANKGEGEVENS om die te plunderen.
Let op en wis die mails.
onderstaande tekst staat vol met fouten in zinsbouw Maar zelfs als het goed Nederlands zou zijn. dit is BEDROG.

Beste goede vriend.

 Ik groet u in de naam van de Heer. Ik ben mrs.Sarah Thomas van Koeweit. Ik ben getrouwd met de heer Steve Thomas, die met onze ambassade in Ivoorkust werkte negen jaar voordat hij stierf op 19 november 2005. We waren elf jaar getrouwd zonder kind. Hij stierf na een kort ziekbed, dat duurde slechts vier dagen.   

Nooit eerder zijn dood waren we beiden wedergeboren christenen en zijn aangeplant in vele ministeries. Sinds zijn dood heb ik besloten niet te trouwen, maar zeer eenzaam, zo niet de Heer, die is mijn metgezel en dekbed. Toen wijlen mijn man nog leefde, hij het bedrag van $ 3,5 miljoen dollar gestort moment bij een bank in Cote D Ivoire, dit geld is nog steeds in de bewaring van de Bank in Cote D Ivoire. Onlangs heeft mijn dokter me vertelde dat ik het niet uithouden de komende acht maanden als gevolg van kanker probleem.     

Gelet bekende mijn conditie heb ik besloten om dit fonds te doneren aan een kerk, organisatie of goed mens dat dit geld de manier waarop ik ga even instrueren inch zal gebruik maken van   

Ik wil een kerk, organisatie of goed mens dat dit geld zal gebruiken om weeskinderen te helpen, weduwen en anderen die behoefte hebben aan financiële bijstand. Met behulp van een deel van dit geld aan te bieden faciliteiten voor het werk Gods, het evangelie te brengen tot een grotere hoogte is de belangrijkste reden voor het doneren van gelden uit het buitenland. De Bijbel maakt ons weten dat "Gezegend is de hand die geeft." l nam deze beslissing omdat ik heb geen kind dat dit geld zullen erven en mijn man zijn familie niet christenen en die was zijn verlangen om te zien mijn man dood is, zo kunnen ze hun bezittingen erven en ik heb geen zoon. Deze mensen zijn dus niet waardig van deze erfenis.   

Dat is de reden waarom ik deze beslissing te nemen. Ondertussen, ik ben niet bang voor de dood dus ik weet waar ik heen ga. Het is gewoon een zondaar, die dood is pijnlijk dat ik geen telefonische communicatie moet dus in dit verband vanwege mijn gezondheid van de aanwezigheid van familieleden van mijn man om me heen altijd. Ik wil niet dat ze weten over deze ontwikkeling en dat met God alle dingen mogelijk zijn weten.   

Zodra wij uw reactie, Ik zal u geven de contactpersoon van de Bank in de Cote d 'Ivoire. Het is ook kwestie een brief van de vergunning voor de bank die zal bewijzen dat je de huidige begunstigde van dit geld. Ik wil ook dat u me altijd een lift in het gebed.   

 Mijn geluk is dat ik een leven van een waardige christelijke woonde. Iedereen die wil de Heer te dienen moet hem dienen in waarheid en trouw, "die voor hem met alles wat hij heeft, wetende dat we komen naakt en naakt moeten we verder gaan" enige vertraging in uw antwoord geeft mij de site in sourcing een goed persoon, de kerk, de organisatie voor dit zelfde doel. Houdt u mij verzekeren dat u dienovereenkomstig zal handelen zoals ik hier heb gezegd.   

Hopende op uw reactie immedaitely ontvangen.

Bedankt en blijven zalig in de Heer.

Uw zuster in Christus

zus Sarah Thomas

Philippe Gilbert pakt met zege op Cauberg de eerste klassiekerzege voor Omega Pharma- Lotto.

Evenals verleden jaar wint een wielrenner uit de tourkaravaan, die voor een tweetal weken in Lanaken neergestreken is, een klassieker. Verleden jaar was dat Andy Schleck die in Luik Bastenaken Luik met de eer ging strijken.
Op de Cauberg ging Gilbert in de laatste honderden meters er vandoor en kon zelfs recht gaan zitten om over de streep te gaan als winnaar "het waren de mooiste seconden van mijn leven", zou hij later in een TV- intervieuw zeggen.
Daar kan er dus nog eentje bijkomen, voor de tijdelijke bewoners van het Lanaken. Dat moet blijken in het volgende weekend. Doen de Schlecks het weer of gaat Gilbert voor een dubbel. In ieder geval werden enkele flessen champagne burgemeester gemaakt door de ploeg en ploegleiding bij de aankomst in Lanaken, onder het toeziend oog van supporters.

We zullen komende week nog heel wat wielrenners tijdens hun trainingen te zien krijgen in Lanaken en omgeving. .

Een prachtig verlicht plein in Oud Rekem, lag op de fietsroute, ingericht door Toerisme Vlaanderen. Een fietstocht, ter gelegenheid van het derde lustrum van ons fietsparadijs Limburg. In Oude Rekem was een rustplaats  ingelast tijdens de fietstocht. Personeel van Toerisme Limburg hadden een tocht uitgezet van 20 km waarlangs feestelijke verlichtingen aangebracht waren op markante punten in de natuur en gebouwen. Maar ook minder overzichtelijke plaatsen werden met knipperlichten aangeduid. De brug in Rekem moest te voet genomen worden wegens werkzaamheden. Het meest in het oog springend waren het plein tussen kasteel en kerk in Oud Rekem, de frontale verlichting van de voormalige cistercienserabdij van Hocht, de waterburcht met Jachtslot/restaurant en de Kinderboerderij waar de start en de aankomst was. De deelnemers waren allen tevreden over deze nachtelijke tocht die zij meermaals overdag deden maar nu een heel andere dimensie kreeg met al die sfeerverlichtingen. Een aanrader, en sommigen zullen vanavond weer van de partij zijn. Ook u kunt nog altijd deelnemen want in Lanaken met start op de Kinderboerderij kunt u nog altijd inschrijven vanaf 19,30 en op eigen gelegenheid of groep vertrekken. Het is dus niet zo dat er één grote groep vertrekt.

De werken aan het treinspoor langs de N78 in Lanaken gaan gestadig voort. Op dit moment is men het spoorbed aan het aanleggen tegenover de Cinema . Dit bed wordt aangetrild door een wals. Als ik langs het aangetrilde gedeelte loop zie ik een hazelworm die onder een kei ligt. De wals heeft hem vastgezet onder die kei en hij kan geen kant meer uit. Als ik iets korter bij kom en de kei verwijderd heb, blijkt hij een wonde te hebben, maar nu blijkt tevens dat vlak naast hem nog een hazelworm ligt die nog minder geluk had dan de gewonde, hij is namelijk geheel geplet door de wals. Waarschijnlijk hebben beiden de overkant willen bereiken maar iets te traag of waren ze op liefdespad met deze tragische afloop tot gevolg. De gewonde werd overgezet waar hij langzaam wegkroop en zo te zien heeft hij nog eens voor hete vuren gestaan want zijn eerder afgestoten staart is weer voor een deel terug aangegroeid.
Of hij het nu weer zal halen is nog maar de vraag.

Op 11 april brak voor Jef en Mimi Rousseau-Bloemen uit Smeermaas de grote dag aan en werd hun briljanten huwelijksjubileum met familie en vrienden tijdens de eucharistieviering gevierd.

Na hun verkering in oorlogstijd werd het wettelijk huwelijk gesloten  op maandag 30 maart 1945 en kerkelijk ingezegend de dag voor Goede Vrijdag op 5 april 1945, de huwelijksvreugde ging over in Paasvreugde.

In september 1944 was onze omgeving ontdaan van het Duitse juk, werd in mei 1945  de wapenstilstand getekend en kon er gebouwd worden aan de toekomst van het jonge gezin in vredestijd, tot de dag van vandaag.

Dit huwelijk werd al gevierd als tin, koper, zilver, goud, diamant en nu, op 11 april 2010, briljant.

Hun huwelijk werd bezegeld met een zoon en vier dochters, waarvan een dochter is overleden, die op hun beurt instonden voor vier kleinkinderen en tot nu toe één achterkleinkind.

De huwelijksviering werd gecelebreerd door Pastoor Armand Tollenaers, waarmee de familie een nauwe band heeft en Diaken Nol Cardinaels. Pastoor Tollenaers  deed de Homilie al zingend zoals wij dat van hem gewend zijn uit zijn Smeermaser periode toen hij met zijn gitaar en zang de doopplechtigheden deed.

Muzikaal werd de viering opgeluisterd door de Brassband van Smeermaas.

De wolk die vanmorgen onsnapte bevond zich al snel op grote hoogte en kleurde de horizon oranje in delen van de Westelijke Mijnstreek en bij Nuth en Schimmert. Stikstofoxide kan prikkelend op de slijmvliezen werken als de stof neerkomt.

Foto vanuit Smeermaas richting DSM Geleen waar de stikstofoxide onsnapte.

In de kinderboerderij verscheen een groep jongeren in het gezelschap van Koningin Carolina en een Prinses uit Leuven.

In de voormiddag bezochten zij de gerenoveerde Waterburcht en waren positief over dit bezoek. In de Waterburcht bezochten zij de Kijkdoos en omdat zij niet gereserveerd hadden voor een gids deden zij dit aan de hand van een begeleidend boekje zelf. Na het bezoek ging het via het bos naar de Kinderboerderij Pietersheim.

Het nationaal park en de Waterburcht heeft daardoor naast de Prinselijke eregasten van het geslacht De Merode een koninklijk bezoek bij, wat wil je nog meer.

Hun bezoek werd mogelijk gemaakt door de Grabbelpas. Het thema voor de Leuvense grabbelpassers staat in de eerste week in het teken van de Middeleeuwen. Er werden al Ridderschilden gemaakt voor hun bezoek aan de middeleeuwse burchtruïne Pietersheim en zij zullen deze week afsluiten met een Middeleeuws Banket.
De tweede week zal eigentijds afgesloten worden met een Musical.

Toen wij de speeltuin verlieten kwam een bezoeker met een roodstaartpapegaai de Kinderboerderij binnengelopen. En die mocht even op de arm genomen worden.

Ik zag er een groot aantal bewegen in een kleine vijver in de Stationsstraat.

In alle stilstaand en langzaam stromend zoet water, voorzien van voldoende planten, kunnen zoetwaterslakken en zoetwatermosselen worden aangetroffen. Het voedsel van waterslakken bestaat uit rottende plantenresten en algen, maar ook aas wordt door de slakken van de bodem geschraapt. Kleine levende diertjes die de slak tegenkomt, worden eveneens gegeten. Zoetwatermosselen zeven voedseldeeltjes uit het water.

Waterslakken en andere schelpdieren zijn zeer kwetsbaar als het gaat om de aanwezigheid van metalen, zoals bijvoorbeeld koper, in het vijverwater. Zij zijn de eerste soort vijverbewoners die daaraan en aan andere soorten van vergiftiging zullen sterven en in die zin een nuttige indicator voor de gezondheid van een vijver. Voor de vorming van hun huisje stelt de slak daarnaast een hoge waterhardheid en een goede zuurgraad, op prijs.  Slakken zijn tweeslachtig maar kunnen niet zichzelf bevruchten, daar is een soortgenoot voor nodig. Na de paring, worden de eitjes afgezet in kleine pakketjes tegen waterplanten of aan de onderkant van drijvende bladeren. De pakketjes  zijn doorzichtig en gelei-achtig en meestal plat van vorm.

De poelslak is met een huisje van 6 cm een van de grootste inheemse zoetwaterslakken. De kleur is bruingrijs tot beige bruin en het huisje heeft de vorm van een kegel. De moeraspoelslak heeft een soortgelijk huisje en lichaamsvorm, maar is meestal licht gevlekt en is kleiner, ca. 3 cm. Het lichaam is donkergrijs tot donkerbruin van kleur. De poelslak behoort tot de zogenaamde waterlongslakken en hij bezit dus een long. Om adem te halen komt de slak met lange tussenpozen aan de wateroppervlak drijven waar hij dan via een gaatje in zijn huid zijn long met verse lucht vult.  Meestal gebeurt dat door zijn kop boven water te steken, maar vreemd genoeg drijven sommige slakken ook ondersteboven. Hoewel de poelslak voornamelijk in zijn zuurstof voorziet door middel van de long, kan hij ook zuurstof aan het water onttrekken door de huid waardoor hij redelijk lang onder water kan blijven.