´Lanaken zingt´, bracht voor de vierde maal Lanakenaren uit alle deelgemeentes bijeen, vrolijk Évergreens´zingend voor de kerk. o.a. Living doll van Clif Richard, Return to Sender van Elvis, The Best van Tina Turner en zelfs Mama van ´Heintje´ De sterren van de avond zongen uit volle borst mee met het begeleidende gelegenheidskoor.
In aantal was deze uitgave, waarschijnlijk door de regendreiging, iets minder als verleden jaar, maar dat mocht de pret niet drukken. De aanwezigen hadden gelijk, de thuisblijvers ongelijk.

Foto´s komen op Foto´s Nol hieronder een impressie van vrolijk Grootlanaken.

Vandaag 29 augustus is het precies 75 jaar geleden dat Koningin Astrid overleed in Küssnacht.
Koning Albert II bezocht de plaats, waar zijn moeder door een noodlottig ongeval overleed.
Küssnacht schonk Leopold III de grond van de plaats van het ongeluk, waarop Leopold een kapel liet bouwen ter herinnering aan haar.
zie foto.

Astrid Sofia Lovisa Thyra (Stockholm, 17 november 1905 – Küssnacht am Rigi, 29 augustus 1935), prinses van België, hertogin van Brabant, prinses van Zweden, was de dochter van prins Karel van Zweden en prinses Ingeborg van Denemarken. Haar zus Märtha van Zweden, was kroonprinses van Noorwegen; koningin Astrid was dus een tante van de huidige koning Harald V van Noorwegen. Haar oom was Christiaan X van Denemarken, en haar grootvader was koning Oscar II van Zweden. Bij haar aankomst in Antwerpen, vergat de prinses alle ceremonieel en vloog haar verloofde om de hals; dit spontane gebaar was het begin van de enorme sympathie die de vorstin bij de bevolking verwierf.

Door haar huwelijk in 1926 met de toenmalige Belgische kroonprins Leopold werd zij na de dood van koning Albert I in 1934 koningin der Belgen. De blijde intreden (de planmatig afgelegde bezoeken aan de negen provinciehoofdsteden) werden druk bijgewoond. Van het volk kreeg ze door nationale intekening het diadeem der negen provinciën.

bron: wikipedia

Wie kent hem niet, de ´iedereenvandestoelafkrijgende , carnavalminnende spring in het veld ´Juulke.
Geboortig van Rekem was hij al van in zijn jeugd verknocht aan carnaval en maakte aan de lopende band carnavalliedjes. Een tijdje geleden maakte Juulke zijn comback, nadat hij een jaar eerder afscheid nam in het carnavalhonk te Smeermaas.
Dat hij terug zou komen, stond voor mij als een paal boven water. Deze carnavalfreak kan er niet mee stoppen.
Maar in het burgerleven heet deze zanger, Kristof Schuermans. In het jaar van zijn aanstelling tot Prins van de Brikkebeékkers deed  hij eerst een poging om leraar te worden, waarvan hij zelf in zijn biografie zegt dat hij daarin faliekant mislukte over de hele lijn. In dat jaar had hij het te druk gehad met het Carnaval en zijn Prinsschap van de Brikkebékkers.

Hij zou een jaar later orthopedagogie gaan studeren te Hasselt aan KHLim en drie jaar later in 2006 afstuderen als ´graduaat opvoeder´.
Meteen na zijn studies, kon hij bij ´Sint Gerardus´in Diepenbeek terecht en begint zij loopbaan als opvoeder.
Bij toeval zag ik een groep fietsende mensen met driewielers, fietsen met een karretje achter, invalidewagens die verbonden waren met een fiets en meer van zulke constructies voorbij mijn huis rijden.
Constructies die deden denken aan de Riksja's en Betjak die in de Oriënt gebruikt worden als taxi en die bestuurd worden door een Toekang Betjak. Een van die Toekang Bedjaks was Juulke (sorry Kristof ),die een van die fietscombinaties bereed. Hij groette mij bij het passeren, wat mij deed besluiten deze groep mensen op de foto te zetten. Ik holde naar binnen om ´` mijne kedak` te pakken, doch ze waren reeds langs de Maas aan het fietsen.
Dan maar in de auto en de kortste weg nemen naar de Hochterbampd. En daar in het begin van het prachtige natuurgebied kon ik hen doen stoppen om te poseren.
Hoe men bij St Gerardes de oud Rekemenaar wel noemde was mijn vraag werd volmondig beantwoord met ´Juulke´. 
Of ze helemaal vanuit Diepenbeek vertrokken zijn met hun ´triporteurkes´heb ik niet kunnen achterhalen, waarschijnlijk werden zij een deel van de afstand met wagens getranporteerd, want de begeleiders die hun mindervalide jongeren, al trappend op de pedalen, voortbewogen zagen er nogal fit uit, terwijl het toch niet gemakkelijk fietsen is.

Langs de Maas

Jippie de school begint. Heel wat ouders en grootouders keken er naar uit. Met tweeverdieners is het niet altijd even gemakkelijk om de kroost onder te brengen tijdens de twee maanden lange vakantie. Maar het zit er weer op, over enkele dagen.
Speelpleinwerking Lanaken heeft weer garant gestaan voor deze vakantieperiode waar onze jongeren zich konden uitleven.
Nu gaan een aantal voor het eerst naar school en zullen er weer traantjes vloeien bij ouders en peuters. Anderen gaan een klasje hoger terwijl schoolverlaters naar het middelbaar of hoger stappen.
De eersteklassers gaan hun schrijf en leesopdrachten verwerken en maken kennis met het alfabet.
Het alfabet dat ons de mogelijkheid verschaft om het gesproken woord om te zetten in geschreven tekst. Het zal niet altijd van een leijen dakje gaan.

het project Borgharen.
De grindwinning in Borgharen vindt plaats in de dekgrondberging ten noorden van het dorp die een oppervlakte heeft van ongeveer 34 hectare. Het zand en grind worden veredeld in het verwerkingsbekken in Itteren. De inwoners van Borgharen lopen straks veel minder risico op een overstroming. De Maas krijgt meer ruimte door een verbreding van de stroomgeul over een lengte van drie kilometer en verlaging van de weerd.
bron Consortium Grensmaas

Dat zijn de werken, maar de belofte was om de werken uit te voeren, zonder dat er stofwolken zouden ontstaan. Zo werd althans beloofd, tijdens een van de eerste vergadering, in Itteren waar we aanwezig waren en vroegen naar het gevaar van voor de mens gevaarlijke stoffen in de door de Maas in de voorbije eeuwen afgezette zware metalen en andere verontereinigingen.
We konden echter constateren dat de bulkwagens bij de opslag van de dekgrond ten noorden van Borgharen over de berg aan het racen waren met een enorme stofwolk tot gevolg.
In april volgend jaar zal ook de Maasboord tegenover Smeermaas aangevat worden en een enorme hoeveelheid grond verplaatst worden. Het is dan ook maar te hopen dat het Consortium de werken beter gaat opvolgen, de werken worden uitgevoerd tegenover het Natuurpark Hochterbamd waar heel wat recreanten uit de wijde omtrek komen onthaasten en genieten van de natuur en het fietsroutenetwerk. 
Het is van levensbelang.

Op de kermis meer bepaald tijdens de jaarmarkt en Kermis in Lanaken liepen Michiel en Amber hand in hand, met Daisy en haar vriend David.  Michiel en Amber kwamen zich vermaken in de kermisattracties samen met heel wat leeftijdgenootjes beleefden zij dolle pret. Samen met hen op de foto op de jaarmarkt is een merkwaardige ervaring. Deze grote broer en kleine zus hebben al heel wat meegemaakt tijdens hun jonge bestaan.
Onlangs namen zij nog deel aan een reünie voor kinderen met   Progeria. Als ik aan Michiel vraag waar ´zijn haren´zijn, omdat er nets te zien is onder zijn petje, zegt hij met een hoge stem, `Thuis`.

foto´s kermis kijken. Klik dan op Foto´s nol in de rechterkolom bovenaan

Benefietaktie in Riemst tvv Progeria.

De Gemeente Riemst is dit keer gastheer van de auto- motor- en fietszoektocht  georganiseerd door uitgeverij Zookie. De slotdag en prijsuitreiking vindt plaats in  Riemst, tijdens de Boerenmarkt in en rond het Paenhuys op 19 september. Het prijzenpakket is ter waarde van 50,000 euro. U kunt nog to 31 augustus deelnemen aan de zoektochten en bepaald zelf uw startdag.

Wenst u deel te nemen aan deze zoektocht, dan kunt u contact opnemen bij Toerisme Riemst 012-12440375 of via e-mail toerisme@riemst.be

Tijdens de slotdag zal er een benefietactie gehouden worden ten voordele van kinderen met Progeria.
Vlaanderen telt vier kinderen met deze aandoening waaronder  Michiel en Amber.

Tijdens de slotdag kunt u genieten van een streekproductenmarkt, infostanden, een tentoonstelling van voertuigen, een ballonnenwedstrijd, muziekoptredens en nog veel meer.

Meer info? De heer Francis Schaeken, tel. +32 497 46 24 23 weet er alles over mede te delen.
Het onderzoek naar progeria kost handen vol geld, uw aanwezigheid in Riemst zal een dankbare steun zijn voor deze kinderen.

Ook in lanaken kunt u aan een zoektocht deelnemen. Scrol naar de laatste foto hieronder voor de link.

Bijlagen:
http://www.nr1-site.com/zoektochten-2010-be-limburg/auto--motor--en-fietszoektochten-lanaken   

Tussen al dat volk, dat zijn vertier zoekt bij de jaarlijkse kermis, kom ik Freddy Prevenitska tegen. Freddy zit in een rolstoel en kan vanzelfsprekend in geen enkel attractie op de kermis met zijn rolstoel en lopen gaat niet. Volgens eigen zeggen, lijdt hij aan spasticiteit en dat al van bij zijn geboorte. Vroeger (en dat is al heel lang geleden want Freddy is er nu 50),  ging ik met familie naar de kermis en dan sleepten ze mij in de rups, maar als ze dan thuis kwamen waren ze bekaf. 10 Jaar wacht ik al op de toezegging voor een PAB (persoonlijk assistentie budget) maar tot nu toe zonder resultaat. Freddy woont wel zelfstandig en heeft familiale hulp. Net zoals meerdere, aan hun rolstoel gebonden mindervaliden en sociaal minder financieel gestelden, komt Freddy alleen maar kijken naar de attracties.

Iets verder achter de Kermisfrituur zit Jef. In Lanaken bekend als de dakloze 'Jef de zwerver'. Jef is na familiare problemen op de dool geraakt nu 10 jaar geleden. Een vriend heeft hem vervoerd naar de Kermis. Maar nu stopt er geen bus tijdens de Kermisdagen en weet hij nog niet hoe hij thuis geraakt.

Hij zit in het bushuisje voor de kerk. Jef is er niet zo best aan toe, hij heeft moeilijkheden met ademhalen. Maar dat is niet alles. Jef verteld mij dat hij sedert de winter van vorig jaar, door de koude bevriezingsverschijnselen had.” Ik voelde geen pijn, maar mijn benen waren opgezet en op een gegeven moment kon ik geen schoenen meer aan, zo gezwollen waren mijn voeten. Ik liep op straat op mijn sokken”.

Jef verblijft in een deel van een fabrieksruimte in Rekem, zonder elektriciteit, water en verwarming. Wassen gaat alleen met flessen uit de winkel. Op 21 januari van dit jaar, toen het ook zo koud was, heeft een vriend hem in zijn verblijfplaats gevonden. Hij kon niet meer recht. Een vervoer naar het ziekenhuis per ambulance en onderzoek heeft ertoe geleid dat Jef nu door het leven moet, zonder rechteronderbeen en van zijn linkervoet werden zijn tenen afgezet. De wonden aan zijn linkervoet zijn nog niet genezen en daarvoor moet hij dure medicijnen aankopen.
Verder heeft hij, ook nog eens, geen gevoel meer in een deel van zijn vingers. Jef laat mij zijn prothese zien. “mijn andere voet kan ik niet laten zien”zegt hij “die is niet om aan te zien”.  "De amputatie is gedaan net onder de knie zodat ik nog redelijk ´ter been´ben"zegt Jef ," gelukkig maar want wat zou ik anders beginnen". 
"Een half jaar ben ik in het hospitaal geweest en ben nog niet zolang geleden ontslagen, ik woon weer op dezelde plaats, gelukkig laten ze mij daar gerust, want ik heb op heel andere plaatsen geslapen".

Toch wil Jef niet naar een sociale instelling want hij wil zelf zijn geld beheren zolang hij daartoe in staat is.
Jef  gaat regelmatig naar het OCMW om te vragen voor één kamer, want daar heeft hij, volgens eigen zeggen, voldoende aan. Maar voorlopig is daar geen zicht op.

Jef zou, in de toestand waarin hij nu verkeert gebaat zijn met een scootmobiel, om zich te kunnen verplaatsen. Er moet dan wel een oplossing komen voor het elektriciteitsprobleem van Jef, want de accu moet in de stekker om op te laden.
In Maastricht worden deze scootmobiels gratis ter beschikking gesteld van een groot aantal mindervaliden. Je ziet een groot aantal van deze scootmobielchauffeurs gebruik maken van ons prachtige fietsenroutenetwerk.

Ooit zei iemand “de vierde wereld, die bevindt zich hier onder ons”.

Een sportieve wedstrijd waarbij Smeermaas vanaf het begin druk uitoefende op de verdediging van Rekem. In de eerste helft leidde dit tot een doelpunt en gingen de thuisspelers de rust in met 1-0. In de tweede helft bleven de mannen van Smeermaas het tempo handhaven, toch kwam Rekem op 1-1 maar enkele minuten later werd een tweede doelpunt gescoord door de thuisploeg 2-1 en tevens einduitslag.

Het begon voor AA Rekem, allemaal in het jaar 1930 toen de vereniging van Wezent (1927) samenging  met de Walratten van Rekem (in dezelfde periode ontstaan om de tijd te vullen). Op de 12^e juni van dat jaar was het zover om in competitie te gaan spelen, de samengevoegde ploeg sloot aan bij KBVB en ging spelen in de 4^e afdeling B.
De verplaatsingen naar andere ploegen gebeurde in die tijd te voet, per fiets en in het beste geval met een vrachtwagen van Coox op omgekeerde fruitkisten in de laadbak. Het kon allemaal. Met de kistjes van toen met de bikkelharde ‘tuppen’ en met een bal die bij regenweer een veelheid van zijn oorspronkelijke gewicht behaalde was het een zaak van levensbehoud om hem niet te koppen. De “reistartel’, waarmee de leren bal werd samengebonden op de plaats waar ´de blaos´ werd opgeblazen, maakte eveneens een kopbal tot een heldendaad.
De keet had geen douches, maar de mannen hadden aluminium bakjes destijds, waar ze zich in de buitenlucht het vuil van het lijf mee af wasten. Dat is nu wel anders met op elk plein een kantine en doucheruimte.

Naast de alledaagse dingen in een voetbalploeg gebeurde er ook wel eens iets dat in de grijze cellen opgeslagen werd en waarover nog lang nagepraat werd.

Enkele voorvallen die deining deden ontstaan in de ploeg en bij de supporters die, in het clublokaal , behoorlijk aangedikt, nog lang besproken werden bij het nuttigen van het geestverruimend vocht.

 

Voor de scheids (toen Ambiter genaamd), ging het niet altijd van een leien dakje. Sommige wedstrijden ontaarden nog al eens in regelrechte vechtpartijen. En als dat nog niet genoeg was, werd zijn persoon in sommige gevallen als boosdoener van een verliespartij gezien. Vrouwen langs de kant die “wel verstand hadden van de reglementen’ lieten zich dan niet onbetuigd en deelden rake klappen uit met de paraplu. Dan moest het bestuur de man in het zwart in bescherming nemen. Ook werden wedstrijden voortijdig afgebroken wegens schermutselingen en eindigde de wedstrijd in een 0-5 stand, zoals tijdens een wedstrijd bij Patro Eisden na een regelrechte vechtpartij. Het kon verkeren.  

Zo sloeg eens een scheids op de vlucht  tijdens een vechtpartij  en ging zich in het struikgewas versteken, een zekere Ko van Ciel had hem daar kunnen ‘vangen’ en bracht hem terug naar het veld. En zie, na een woordenwisseling tussen de beide ploegen, bestuur en scheids, werd de wedstrijd hervat.

Tijdens een wedstrijd Kesselt Rekem was het ook tot staking van de wedstrijd gekomen, na alweer een vechtpartij. De spelers van beide ploegen zijn toen de Scheids gaan smeken om toch maar verder te spelen. Ook hier werd de wedstrijd hervat maar men diende te beginnen met een 0-0 stand. Aanleiding van het dispuut was een strafschop tegen AA Rekem, terwijl de stand 0-1 was in het voordeel van AA Rekem.

Een wedstrijd tegen Lanaken, die met 2-1 verloren werd viel niet in goede aarde bij de supporters van AA Rekem en zij bestormden de scheids om hem eens een flink pak rammel te geven. De bestuursleden konden dit verhinderen door de man in het zwart in bescherming te nemen. Resultaat van dit supportersoptreden:  onkosten scheidsrechter 1200 frank, één wedstrijd zonder publiek en 500 frank boete.

 

Een dieptepunt was de degradatie in het begin van de jaren 50. Een gedegradeerde ploeg verkeert altijd in moeilijkheden en bij AA was dat niet anders. Het was zelfs zo erg dat men moeite had om 11 spelers op het veld te krijgen en men van deur tot deur reed om de mannen te motiveren.
In die jaren startte men met jeugdspelers waarbij Nol Vankan een bijzondere rol gespeeld heeft. De handelaar in legumen was de grote inspirator voor de ploeg.

Toch bleef AA niet gespaard van meerdere degradaties. Van 1e provinciaal degradeerden de ploeg in drie keren tot de 4^e provinciaal.

Toen het jaar 1980 zich aanbood en er een 50 jarig jubileum gevierd zou gaan worden, deed men er alles aan om dat jaar kampioen te worden en te stijgen naar derde prov.

Het  behalen van deze titel zou pas in de laatste wedstrijd tegen Stelle Azzura vallen. Beiden konden kampioen worden in de reeks. Het duel lokte 1100 betalende toeschouwers. AA verloor deze wedstrijd, maar kon alsnog promoveren naar derde tijdens de eindronden, met twee gewonnen wedstrijden en een gelijk spel.

1980 was er dus een dubbele reden om te feesten, het jubileum en het promoveren naar derde.

Nu 30 jaar later en een reden te meer om het 80 jarig bestaan te vieren, staan de mannen veertien dagen voor het begin van de competitie en een mogelijk behalen van de kampioenstitel.

Amateurploegen hebben het in deze tijden moeilijk om de touwtjes aan elkaar te knopen. Het is daarom belangrijk dat ze kunnen rekenen op Sponsors en de twaalfde man langs de kant. Gelieve wel de paraplu enkel als regenscherm te gebruiken.

effe alles te gooi zette

er ontbreken nog enkele spelers op deze foto wegens werk en vakantie: Kowalreijk, Thijs N. Nijsen J. Bilal, Engelen B. de Gilissen, Van den Branden, Merhar en Muijtjens.

 
nog ee lege kantien maar dat zal binnenkort veranderen bij aanvang competitie


oet de aw does ´de trots van Reikem´ in de kiskes met de hél tuppe mit ´n voltallig bestuur




Reije genoog veur ´n dòbbel fieske in ´80

Aanvang van de trainingen


Bestuur Arbeid Adelt REKEM : voorz. Fraussen H. Ondvoorz. Meeuws R., Secr HermansT., en Weerts R.,
Trainers: Will Maes.  Benny Bellaert en Marcel Thijs.
Tags:AA Rekem,rekem,lanaken,derde provinciaal b

We hebben het kunnen merken, aanhoudende felle regen en dat vanaf Frankrijk tot in het Maasland. Uren duurt het eer het gevallen regenwater uit de Ardennen via de Maas, zijriviertjes en beken, bij de Stuw van Borgharen aankomt. Waar de dag van te voren de mogelijkheid nog aanwezig was om de overkant te bereiken via stenen in de Maasbedding, steeg het water van, minder dan 39.00  naar 42.20 TWA bij het meetstation in Smeermaas. Een verschil van bijna drie en een halve meter. Het eilandje staat weer onder water en de waterplanten in de Maas stroomopwaarts zijn niet meer te zien. Op de foto rechts was de hele trap bij de kajakafvaart te zien.

Ook de watervogels die op de droge plaatsen in de Maasbedding zaten zoeken voorlopig een andere rustplaats.
Toch is er geen direct dreigend gevaar voor overstroming, in het Maasland, want dan moeten er nog enkel meters gaan bijkomen, terwijl het peil weer richting bedding gaat.
Op het terrasje, ´Aan de Maas´in Smeermaas, zit een bekend sopraan van het Kerkkoor van Smeermaas, Rita uit Neerharen, te genieten van een heerlijk kopje koffie, samen met enkele vriendinnen, ze zijn met de fiets tot hier geraakt.  Iets verder langs de Maas staat Wim en Ludy uit Uikhoven . Een gaatje in de band moet door Wim vakkundig dichtgeplakt worden. Beiden uit Uikhoven, weten zij wel heel erg goed wat het is om te leven langs de Maas, met zijn schoonheid maar ook met zijn grillen.
Elders in het land lopen straten onder water en raakt het verkeer in de war.
Met wat er momenteel in centraal Europe en Pakistan aan het gebeuren is, mogen wij ons gelukkig prijzen.

De Wielertoeristenclub Smeermaas ging in 2008 van start en telt momenteel 24 leden. Op een na (Cindy Beckers), allen van de mannelijke kunne.

Elke zaterdag en zondag, gaan zij in groep de baan op. Niet steeds voltallig omdat er leden zijn die in ploegendienst werken, maar toch steeds met een redelijke groep.

Afgelopen zaterdag hield de club, voor de tweede maal een barbecue-dag en net zoals vorig jaar met succes. Vanaf 15.00 uur tot 21.00 schoven de sympathisanten aan. Voor de kinderen was er animatie en een springkasteel voorzien. Architect Yves Luyten was een beetje vader aan het worden tijdens deze eetdag, want zijn eega kan elk moment bevallen van een z….. Zijn fototoestel vergeten zegt hij “dat heb ik bij de flessen wijn gelegd voor het geval dat de baby geboren wordt`.

Of de wijn nag steeds ten huize Luyten staat,  als dit door u gelezen wordt weten we niet. In het geval dat, willen wij het jonge gezin reeds onze felicitaties doen toekomen.
Voor meer foto´s in de rechterkolom op Foto´s Nol klikken

De turbines zouden in een belangrijk kerngebied voor akkervogels komen. Dat is de belangrijkste reden om de gevraagde vergunning te weigeren. Investeringsmaatschappij Limburg Wind(t) wilde 8 windturbines plaatsen tussen het Albertkanaal en de N2 tussen Mopertingen en Veldwezelt.

Enige tijd geleden (27/3) was er in het Kloester te  Gellik een hoorzitting betreffende de vergunningaanvraag voor de Wind(t)-molens, zoals te zien is op de onderstaande foto's.

Lanaken heeft reeds vier Windmolens op haar grondgebied, die uit alle windstreken te zien zijn, zoals hiernaast op de foto vanuit Borgharen richting Smeermaas.

Hoorzitting in Gellik







onder de vier windturbines die reeds op Lanakens grondgebied draaiende zijn

Omdat er zoveel over gesproken en tegengesproken wordt i.v.m. de verbreding van de Maas bij Smeermaas, gingen wij te rade bij hen die het kunnen weten en zie, het antwoord verhelderdt de vragen, over wel of niet doorgaan van de werken. Het stilleggen van de werken aan de Stuw heeft niets te maken met het wel of niet doorgaan ten noorden van Borgharen.

Op de foto hiernaast staat een pijlbaken van Rijkswaterstaat. Het hoogste pijl op dit baken is 46.50 m. boven NAP.  Gwaeron, de jongeman op de foto, die het pijl 45 boven NAP aanwijst, vraagt of hij nog werkt, in de veronderstelling dat het een thermometer is.
De Maas staat overigens al behoorlijk lang zeer laag en zou in Maastricht even laag staan, als de stuw van Borgharen het water niet zou stuwen ten voordele van het Julianakanaal 1934, Zuidwillemsvaart  1826 en Alberkanaal 1939.
Tijdens de grote overstromingen te Smeermaas, stond  In dec 1926 het peil hier op 46.10 NAP, en in dec. 1993 op 45.90 NAP.

De vragen.
Beste,

gaarne zouden wij, bewoners van Smeermaas, vernemen wanneer de daadwerkelijke afgravingswerken aan de Maasoever (akkers) tussen Borgharen en Itteren een aanvang gaan nemen. We lezen dat er voor Borgharen een hoge berg opgeworpen werd om het dorp van de werken af te scheiden? Hoe lang gaan die werken duren met hoeveel graafmachines en bulkwagens?

En hoe diep gaat daar afgegraven worden?

groet

Arnold Roberts

Smeermaas

Het antwoord.

Geachte heer Roberts,

Aan de zijde van Smeermaas wordt pas in april 2011 gestart met de verruiming van de rivier langs Borgharen. Aan de zuidzijde van Borgharen wordt geen gronddepot aangelegd. Vanuit Smeermaas heeft u dus volop zicht op de verruimingswerkzaamheden. Tussen de rivierverruiming en Borgharen wordt indien noodzakelijk een geluidswal van containers geplaatst. Deze wal zal met de werkzaamheden meebewegen.

Langs de rivier wordt niet dieper gegraven dan dat de rivier de Maas zelf diep is. De diepte is door Rijkswaterstaat gemodelleerd en vastgelegd. De diepe grindwinning vindt plaatst in de zogenaamde dekgrondberging Borgharen. Deze dekgrondberging is gelegen aan de noordzijde van Borgharen. Alle grond die vrijkomt bij de verruiming van de Maas te Borgharen, wordt in deze berging geborgen/verwerkt.

Mocht u nog andere vragen en of opmerkingen hebben, dan kunt u altijd contact met mij opnemen.

Met vriendelijke groet,

FAJ (Francois) Verhoeven

Projectleider

CV Projectbureau Grensmaas

Verloren van Themaatweg 11

6121 RG Born (Holtum)

Postbus 36, 6120 AA Born


Borgharen vanaf Bosscherweg

Smeermaas vanaf de Oude Smeermaserweg gezien

Borgharen zicht op Kerk en Kasteel

De afvoer stroomt hier de Maas in

Zicht op Maas en Smeermaas

De sporen van het overslagstation liggen er reeds lang te wachten op treinen, locomotieven en wagons. De verbinding tussen dit overslagstation en het station van Maastricht is enkel nog een werk van wegoverschrijding in het Industriepark, met of zonder slagbomen, Andreaskruis met verkeersbord van locomotief  of hekje , licht- en geluidsignalen.. Een Industriepark dat grensoverschrijdend zou moeten gaan worden. Er is echter nog niet een spade in de grond gegaan aan de zijde van het Lanakerveld op Nederlands grondgebied. Het Zouwdal ligt er nog ongerept bij, de landbouwers doen er nog steeds hun eeuwenoude bewerking van de  akkers, eens de graanschuur van de stad.
Op het enkel spoor richting Lanaken, aan de achterzijde van de fa. GOBO loopt een fazant ongestoord op een van de rails, ´een enkelje Lanaken´. Boven op de lampen van het overslagstation zitten op pikafstand van elkaar een aantal spreeuwen. Dit zijn de enige waarneembare levenstekenen op en rond de spoorverbinding tussen Lanaken en Maastricht.
Aan Nederlandse zijde werden de hagedissen en hun pootloze soortgenoten -de hazelwormen-, weer toegang verschaft tot het spoorterrein. De Rapunzel- en wilde Marjoleinplanten, die uitgestoken en opgeslagen waren in depot tijdens de werkzaamheden, zijn weer teruggeplant, naast de in natuursteen opgetrokken muren. Muren, langs het traject, waar de levendbarende en eierleggende hagedissen zich veilig kunnen voortplanten en zich aan de stenen kunnen opwarmen. Het heeft al een behoorlijk centje gekost, om deze beschermde soorten in stand te houden in hun meest zuidelijke habitat. De spoorwegovergang in Bosscherveld is reeds lang geplaatst en de bruggen over Maas, kanaal en Brusselseweg zijn gereed.
Er is nog een ding dat er moet gebeuren over de 10km lange IJzeren weg.
De treinen moeten gaan rijden.

Aanstaande maandag om 18.45 u, houdt de Limburgse Koepel voor Natuurstudie (LIKONA), in samenwerking met de Limburgse Plantenwerkgroep (LPW) en Reg Landschap Kempen en Maasland (RKLM) een plantenexcursie, in de Hochterbampd gelegen langs de Maas, in de gemeente Lanaken. Natuurpunt Lanaken zal eveneens van de partij zijn.

De Hochterbampd is een natuurgebied gelegen, langs de Maas en Zuidwillemsvaart, tussen Smeermaas en Neerharen.  Ooit een grindwinningsgebied van de fa. Roosmalen en na het stoppen van de grindwinning, is er een groot grindgat achtergebleven, dat weer ingenomen is door de natuur. Onlangs werden er werken uitgevoerd in de Hochterpampd, in verband met het Grensmaasproject. Weerdverlaging en verplaatsing van de grote waterplas waren werken die er uitgevoerd werden.

Reigers en Aalscholvers broeden er door elkaar en heel wat ganzen zwanen  en eenden nemen bezit van het binnenwater in  dit stiltegebied. Vlinders en vogels vinden er hun weg, maar ook bijzondere planten en bomen komen er voor in het door Galloway’s begraasde gebied.

Iedereen is welkom om deel te nemen aan deze excursie die een aanvang neemt om 18.45 aan de Geulerweg. (In Neerharen de brug over bij het begin van de Hochterbampd).

Neem ook eens een kijkje op de nieuwe website van natuurpunt Lanaken www.natuurpuntlanaken.be

Op de foto links, het peilhuisje te Smeermaas met een witte band langs de trap met visuele maattstrepen tot 48.00 m. 
Tussen 9 dec 1993 en 8 jan 1994 was de top van de waterstand 47,30m.
In het jaar 1926 tijdens de veelbesproken doorbraak in de dijk bij Smeermaas toen het water van de Maas de Zuidwillemsvaart in liep op de Bosscherweg was de waterstand in Smeermaas bij het peilhuis 13cm hoger dus 47,43 TAW. (bij Borharen stuw 46.10 boven NAP). Heel wat Maasdorpen liepen toen onder water. Door baggerwerken in de Maas is de maasbedding verlaagd en bereikte het nooit meer zo'n hoogte.  ( Bron: Dienst Hydrologisch onderzoek min. Vlaamse Gemeensschap /AWZ)
Doordat bij hoge waterstanden het Maaswater via het riool Smeermaas onder water zette en niet over de betonnen dijkrand kwam, is men destijds de riolering gaan omleggen naar het kanaal waar het in het pompstation en hoge druk leidingen naar Rekem wordt gepompt.

De Maaswerken Grensmaas naderen voltooiing. In de Maas te Herbricht bij Grenspaal 108 is men doende met het laatste stuk talud te nivelleren.

 In de Maas  is een bulldozer uitgerust met een GPS systeem de nieuwe vorm van het talud aan het voleindigen die verstevigd zal worden met grote keien.

Binnenkort zal er ook aangevangen worden met de afgraving aan de overzijde van Smeermaas en zal het uitzicht drastisch gaan wijzigen. Al deze werken, in de jaren 90 besloten in overeenstemming tussen Nederland en België, worden door de Nederlandse Staat bekostigd, omdat aan die zijde het initiatief en het nut van het project ten goede komt ivm met het terugdringen van overstromingen omdat de weerdverlaging langs deze regenrivier er voor gaat zorgen dat de verbreding de eerste stoot kan opvangen.

De Hochterbampd is als eerste aangepakt en Herbricht is men nu aan het voleindigen. In Herbricht zijn al heel wat huizen tegen de vlakte gegaan en staan er nog maar enkele huizen en het goeddraaiende café Maasvallei. Door grindwinning zouden de kosten tot een nuloperatie leiden.

Momenteel zijn de werken aan de stuw van Borgharen –waar grind gewonnen wordt- stilgelegd voor de duur van drie jaar omdat de bouwmarkt op een laag pitje draait, ivm de crisis.

Aan de overzijde van Herbricht is een grindbank te zien waar al de grind uit het Maasdal aan Nederlandse kant verzameld en verscheept wordt.
Aan Belgische kant blijft het grind ter plaatse om de Maasdijken te verstevigen.

De Blauwe doffer  `988` van 2008 vliegt om 19.00 uur en 14 seconden door open vliegraam bij Lanakense liefhebber Gilbert Delait en wordt daarmee de eerste duif uit Perpignan in Limburg 3e Nationaal en 3e Internationaal, goed voor een snelheid van 1264.52 m/min.  
Perpignan is de laatste fondvlucht van het seizoen 2010 en de meest gedenkwaardige voor Gilbert die het allemaal nog een beetje aan het verwerken is.

Drie duiven waren ermee van Gilbert. Twee duiven vallen binnen de prijzen de derde kwam ´s anderendaags de twee vervoegen, maar viel buiten de prijzen.

Gilbert heeft al van zijn twaalfde de duivenmicrobe te pakken en raakt ze maar niet kwijt. Hij herinnert zich nog, dat er bij Pa thuis in 1972, een eerste gevlogen werd op Orleans. Er moest nog een controlegummi geconstateerd worden in het duivenlokaal aan de Brug in Veldwezelt, waar zijn ouders toen woonden. De tweede gummi werd geconstateerd en dat was een geluk, want de houten klok thuis was stilgevallen. Toen hij in het lokaal kwam waren daar een aantal liefhebbers hun tweede hobby aan het uitoefenen. Toen hij de gummi afgaf in het lokaal, om te klokken, werd hij eerst niet geloofd. Doch toen ze zagen dat het werkelijkheid was, stoven de mannen naar huis om te gaan letten.

Toen Gilbert aan het letten was op de vlucht van Perpignan, zei hij op een gegeven moment, dat hij de klok van Tulle zou binnen brengen, waarvan de duiven al terug op hok zaten. Jean Kessen en Jean Hermans - twee  collega duivenmelkers -, waren bij Gilbert  mee aan het letten op de duiven. `toen zei Jean Kessen, toch maar niet weg te gaan, omdat er elk moment een duif kon vallen´ , zegt Gilbert.  `Op het moment dat ik zei dat ik die van Tulle zou binnen brengen en al recht stond, zie ik dat een duif, die van boven over de dennen naar beneden duikt en recht door het open raam het hok invliegt´ Ik moest het hok in, waar hij al naast zijn duivin zat´ Ik heb hem genomen en geregistreerd, daarna kon hij zijn werk afmaken`.
Bij het melden bleek al snel, dat het om een vroege duif ging en na een hele poos bleek, dat hij de eerste provinciaal, de derde nationaal en derde Internationaal is geworden´.
Gilbert, die in totaal een 30 tal duiven houdt, ouden en jongen samen, had drie duiven gezet op Perpignan en drie op Tulle. Zijn tweede op Perpignan is de geschelpte doffer ´452´ van 2008,  die arriveerde om 20.51 uur en valt eveneens in de prijzen. De derde kwam de dag nadien en valt daarmee erbuiten.

´Ik heb gisteren al heel wat telefoontjes gehad voor felicitaties´zegt Gilbert. Ook vandaag gaat de telefoon regelmatig over. Op het moment van ons bezoek gaat de telefoon over en informeert een Duitser naar de duif. Gilbert die het Duits´ ein bitje verstaat´ moet uitleggen dat hij nog ´Kein preis op de tauf´ kan plakken. De man informeert overigens niet voor zich zelf maar ´fur ein Freund`

Even later schuiven Jozef Kerkhofs en Dien Festers uit Veldwezelt aan. Jozef is eveneens duivenmelker. Gilbert gaat nog even met zijn vrienden naar de Chevalje om er de receptie van Jozef en Dien te bespreken. De receptie zal daar doorgaan om het gouden jubileum te vieren van hun huwelijk. Een verbintenis die ontstond na een kennismaking tijdens de Pinksterkermis in de Harmoniezaal nu meer dan 50 jaar geleden tijdens het dansen. ´Enkel één dans heb ik nooit gekend´ zegt Dien en Jozef vult daarop in,  ´Dat is de Boogie´die heeft ze nooit gedanst.

Gilbert weet nog niet precies wat er met zijn ´988´gaat gebeuren.
Dit is zijn mooiste overwinning.

Op 17 augustus vertrekt de JPAF verantwoordelijke weer richting Philippines, ditmaal naar de provincie MINDANAO en meer bepaald naar Butuan een klein stadje, 350 km van ´Cagayan De Oro´ verwijderd.

JPAF Lanaken ( Jonh Pelssers Asthma Foudation)  zal daar,  samen met de barangay (wijk) bewoners, een helpende hand uit steken in een sloppenwijk ,die door brand verwoest werd.

In deze wijk zijn 500 gezinnen, begin dit jaar, getroffen door een alles vernietigende vlammenzee, .

Hendrik Stevens was in mei ter plaatsen en beloofde, aan de getroffen  bewoners, zich in te zetten om de nodige middelen te bekomen en aldus deze mensen  op materiële en vooral medisch vlak te kunnen helpen.

Het betreft hier een medische eerstehulppost en  een paar brandslangaansluitingen over een lengte van 500 meter.

Daarnaast zorgt de  JPAF-stichting voor medicijnen en een aantal verstuivingapparaten voor de kinderen  die lijden aan astma.

Het is vreemt dat deze mensen waar je ze ook tegen komt en in welke situatie ook, steeds een glimlach laten zien. Toch verkeren zij in grote nood en wij kunnen hen helpen in hun armoedig bestaan in de 21e eeuw. 
 

Wordt jij ook sponsor in het JPAF project BUTUAN en steun de arme bevolking van de Filippijnen!

 Dat kan vanaf 10€ , enkel via overschrijving op: Bank ref. John Pelssers Asthma Foundation AXA Bank Lanaken (B) 751-2045456-57 Outside Belgium use IBAN code: BE09 751 20…45456 57 Code: AXABBE22

Na ontvangst wordt je een info-brochure toegestuurd.  DOEN dus en help ons de armste onder de armen helpen.

Zie www.jpaf.be of mail ons op   info@jpaf.be