Gezinsbond Smeermaas organiseert op 25 april 2011 een Grote kinder- en babybeurs in het C.C. Van Lanaken en dit vanaf 10u00 tot 14 u00  Inkom:  volwassen € 1,  kinderen gratis

Wat vliegt daar nu weer?

Langs de Maas bij Smeermaas dansen rare zwarte insecten rond boven het gras. Pikzwart en met de poten omlaag vliegen ze rond en het worden er steeds meer. Het betreft hier een insect waaraan meerdere namen gegeven worden, zoals: Maartse vlieg, vertaald vanuit het Engels waar ze St. Marc’s fly genoemd worden, op 25 april is het namelijk de feestdag van de Heilige Marcus en rond die periode vliegen deze muggen uit. Maar ook wel rouwvlieg, Zwarte vlieg of bibio marci, het beestje kan maar een naam hebben.
Men noemt ze vlieg maar het is een mug. Steken doen ze niet dus geen angst daarvoor. Ze blijven gewoon zitten als je er kort bij komt, dus kon ik gemakkelijk deze plaatjes schieten. De vrouwtjes zijn groter en hebben zwarte vleugels. Die van de mannetjes zijn doorschijnend. Er is nog een verschil, de mannetjes hebben grote facetogen maar de vrouwtjes hebben veel kleinere ogen waardoor hun kop ook kleiner is .

Ze ontpoppen zich op dit moment en zullen hun korte leven boven de aarde volledig in het teken stellen van de voortplanting. Hun paring duurt wel een poosje en ze laten zich daarbij niet storen ze hebben dus ' geen scrupules'  en ook geen angst.

De vrouwtjes leggen een 100tal eitjes in de grond, waar de larven hoofdzakelijk leven van dode plantenresten en dus zorgen voor compostering in de bodem. De larven overwinteren in de bodem. De levensduur van de uitvliegende muggen is beperkt en na enkele weken zijn ze van de wereld af.

Het is lente en dat is duidelijk merkbaar. Op de Maas in Smeermaas zijn er heel wat minder watervogels te zien. Ze zijn er wel maar zijn aan hun broedperiode begonnen elders in het Maasland. In Gellik aan de waterkant, op dezelfde plaats als verleden jaar, is een koppel Nijlganzen er in geslaagd drie jongen op de wereld te zetten. Ze zwemmen op de golven van de passerende schepen. De Nijlgans is een exoot en is bij ons aanwezig door uitzetting, of vlucht bij kwekers. Het is een agressieve gans, want als een andere watervogel zich waagt in zijn territorium vliegt hij er op af om hem te verjagen, ze zijn dan ook de enige aanwezigen zo ver het ganzenoog reikt.

Nog een exoot, die eigenlijk niet op onze wateren thuishoort, is de Mandarijneend. Een prachtige verschijning in het watervogelland. Ik kon er een aantal digitaal vastleggen op de verbindingsvaart Briegden Neerharen. Een van de deze woerden was aan een zijde geknipt zodat hij niet kan vliegen, dus duidelijk uitgezet. Twee van hen vlogen na eer tijdje richting bos Pietersheim. Een dag eerder zat er een koppeltje waarvan het wijfje ook gekortwiekt was, eveneens op dezelfde vaart.


Langs het ALbertkanaal bij een trap waar ze gemakkelijk naar boven kunnen



Op de woelige baren

Dit wijfje is gekortwiekt



vreemde eenden in de bijt het voorste mannetje is gekortwiekt en kan eveneens niet vliegen

De gekortwiekte blijft achter als de twee anderen wegvliegen richting Pietersheimbos

Het zat bijna in de Chacoche voor de dames van DVL. Op eigen terrein ontvingen ze de ploeg uit opglabeek. Met een stand van 1- 1 gingen ze de rust in. 

Pas op het veld in de tweede helft was het de thuisploeg die weer scoorde in de eerste minuut en met een 2-1 stand werd gespeeld tot de laatste minuut inging. In die laatste minuut scoorden de bezoekers en kwam de stand op 2-2. De punten verdeeld maar een verliesgevoel heerste bij de dames van lanaken. Met winst zouden ze over Opglabeek gewipt zijn

Doelpunten waren van Caroline Jadoul 1-0 en Ilse Moors 1-1 in de eerste helft.

In de tweede helft scoorden Sauwen 2-1 en in de laatste minuut Sandera Schouteden 2-2.

Het Belgisch kampioenschap voor Garde- en Showdans, vond plaats in het Cultureel Centrum van Lanaken, op 9 april 2011.

Waarom in Lanaken was onze vraag aan het organiserend comité ‘De Vogelzangers van Zonhoven’?

Het antwoord was eenvoudig, Lanaken bezit met het CCL een accommodatie die zich bij uitstek leent voor dit soort van kampioenschappen. Ze richten dan ook een bijzondere dank aan het personeel van het CCL om gebruik te mogen maken van een accommodatie die een Belgisch kampioenschap voor  showdansers waardig is

De wedstrijd ging door onder auspiciën van de Belgische Dansport Organisatie die aangesloten is bij European Federation for Dance sport Organisations. Heel wat vrijwilligers zijn dag in dag uit in de weer om deze jonge mensen te begeleiden. Hen bij  optredens en wedstrijden ter zijde staan verdient dan ook een grote pluim voor hun inzet.

Uitvoeringen in Lanaken werden gedaan door Solisten, duo's, dansparen, garde- en showensembles verdeeld over alle categorieën en leeftijden en met aangepaste moeilijkheidsgraad.

Dansers, ouders en sympathisanten uit meerder Belgische gemeenten vulden de Jan Rosierzaal om te genieten van hun favorieten.

Verenigingen die deelnamen waren:

TSC Dance Feet-Kelmis, Golden Passion Dancers-Lommel, De Silverstar –Wellen Borgloon, De Broeveskender-Bilzen, Kv De Waggelerre-Voeren, De Limaro’s Kaulille, DG de Nica’s-Peer, De Vogelzangers Zonhoven, DSG Dynamic-Bree, DO RE MI-Lommel, De vergeet me nietjes-Lommel, Dance Flection Team Company Torhout.

Inzet van het Belgisch Kampioenschap was een opstap en een selectie voor het Europees Kampioenschap  eerstkomende op 6-7-en 8 mei in Ludwigshafen(D).

Het voert te ver om al de Belgische kampioenen op te lijsten, daarom een impressie van de wedstrijd.

Voor alle foto's van deze wedstrijd klikken op foto's Nol in rechter kolom bovenaan.

Uitslaande brand in flat op gemeenteplein in Lanaken, die vierentwintig appartementen telt over 6 verdiepingen,  zorgde voor een hallucinante vlucht van de bewoners omdat door  de hevige rookontwikkeling in de enige vluchtweg, deze niet gebruikt kon worden om buiten te geraken.
Rond 11.30 uur werden de hulpdiensten gewaarschuwd. Brandweer Maastricht was als eerste ter plaatse met Ladderwagens en begon met de bluswerken  en evacuatie. Even later arriveerden  de korpsen van Maasmechelen en Bilzen.
Sommige bewoners hebben toch de lift genomen omdat de stroom niet uitgevallen was, volgens een van de bewoners. Anderen werden door de brandweer via de brandladder geëvacueerd. Een man werd van het dak gehaald. 

 
Bij een Angolees echtpaar met vier kinderen, die wonen op de eerste verdieping, brak er brand uit door een tot nu toe onbekende oorzaak. Toen de brandweer toekwam sloeg het vuur  al uit het raam. De bovenliggende appartementen -direct boven de brandhaard-  kregen eveneens grote schade door de brand. Brandweerkorpsen van Maastricht, Maasmechelen en Bilzen kwamen ter plaatse

Heel wat van de bewoners konden via de brandladder van de brandweer uit hun hachelijke situatie gered worden. een twintigtal van hen werd per ambulance vervoerd naar ziekenhuizen voor onderzoek op rookvergiftiging. Het merendeel van de eigenaar-bewoners zijn senioren.

.

De 68 jarige Jos van Dormael, die op de vijfde verdieping woont sedert de flat gebouwd werd nu 42 jaar geleden, hoorde de rookmelders afgaan en ging meteen met een brandblusser naar beneden. Hij moest echter door de rookontwikkeling in de trappenhal op zijn schreden terugkeren. In de trappenhal komt de lift en alle deuren per etage uit, er is geen aparte vluchtweg . Hij ging helemaal naar boven en zette een luik van de machinekamer voor de lift open. Zo kon volgens hem de rook ontsnappen uit de trappenhal. Jos kon nu echter niet meer naar beneden omdat de rook ook de bovenste etage bereikt had. Zijn vrouw, die eveneens thuis was, kon hij zodoende niet meer bereiken. Hij is toen op het dak gaan staan, waar hij door de brandweer bevrijd werd.

Ondertussen was ook zijn echtgenote door de brandweer bevrijd en afgevoerd naar het ziekenhuis voor controle op rookvergiftiging.

Burgemeester Willen verklaarde voor TVL. Dat als dit ’s nachts zou gebeuren het uit zou kunnen draaien op een drama.

Twee mannen zijn nog aan het werk aan Bunker BN 11 te Neerharen. Hhet is al over acht uur  ’s avonds. Guillaume Terwingen en Mathieu Molenbroeck zijn aan de kanaalzijde van de bunker het materiaal aan het opruimen dat gediend heeft, om enkele dichtgemetselde en met beton gevulde schietgaten weer te openen. “ Zo komen weer de oorspronkelijke openingen, van de schijnwerper, de mitrailleur en het kanon, te voorschijn” zegt Guillaume niet zonder enige trots.
De schietgaten zijn enkel aan de kanaalzijde geconstrueerd. Hierdoor konden aavallen van achteren niet meteen afgeslagen worden en konden de aangevallen bunkers met zweefvliegtuigen, vanaf Veldwezelt tot aan het fort van Ebenemael, destijds gemakkelijk in Duitse handen komen.
Bunker BN 11, langs de de Zuidwillemsvaart, heeft dan wel geen belangrijke rol gespeeld in de landsverdediging, op de 10^e mei 1940, omdat de Duitsers hun aanval richtten op het fort van Ebenemael en de bruggen tot Veldwezelt, ze is  toch een overblijfsel uit die gruwelijke periode van de 2e wereldoorlog.

De 78 jarige en  geboren Neerharenaar  Guillaume (Giel) is de initiatiefnemer van een werkgroep rond de eerherstelling van dit oorlogsmonument, dat gebouwd werd in het jaar 1934 samen met de oeverbunkers in de nabijheid van sluizen en  bruggen over de Zuidwillemsvaart en Albertkanaal. Op de bunker is een bespiedingsklok geplaatst die in nood voorzien kon worden van een lichte mitrailleur, origineel een Cloche FM op (FM=Fusil Mitrailleur). "Het is een geheel nieuwe, gemaakt op het juiste formaat, ", zegt Guillaume. De orginelen werden door de Duitsers weggebrand om het staal te kunnen smelten voor oorlogstuig. De openingen waren voorzien van kogelvrij glas.

In de nabijheid van deze bunker BN 11 sneuvelden op 16 september 1944, bij het oversteken van infanteristen te voet van de gehavende brug over de Zuidwillemsvaart, 4 jonge Amerikanen. Zij hadden de taak zich te voegen bij een eenheid van Luitenant-Kolonel William M. Stokes, die op 16 september om 17.00 uur met een Task Force vanaf Smeermaas de houten brug over de Zuidwillemsvaart overgestoken was met enkele tanks en infanteristen, om de smalle corridor tussen Maas en kanaal te zuiveren van Duitsers.

Tijdens de oversteek werden zij bestookt door Duitse Artillerie, die aan de overzijde van de Maas op de hoge oevers al hun bewegingen gade konden slaan. Het artillerievuur duurde 20 minuten lang.

Het  totaal aantal slachtoffers, hetzij gewond of gedood, bij deze operatie ‘Task Force Stokes’: 918 Duitsers (aantal gesneuvelden niet bekend) en 93 Amerikanen waarvan 11 gesneuveld.

De11 gesneuvelden, ver van huis en familie, voor onze vrijheid waren.

Pvt. Ame Anderson, Pfc. Ingebrigt A. Apold, Pvt. Clifton B. Brickson, Pfc. Karl J. Heimark, Pvt. Geaorge Ligeros, Eerste Luitenant. Hans A. Movik, Pfc. Robert A. Phillips,  Sgt. Osmund C. Skaming, Pvt Paul P. P. Thomle, Pvt. Thelmer A. Thompson, Pvc. Anton O. Wilberg,

Op de groene akkers langs de Maas bij Borgharen zit al een lange periode een groep van zo’n veertig knobbelzwanen.

En alhoewel enkele jongen nog een bruinachtige vederkleed hebben en nu overgaan naar de definitieve witte kleur, zitten er enkele tussen die zwarte delen in hun verenpak hebben.

Ze zijn met zekerheid nakomelingen van de zwarte- en de knobbelzwaan. Er zijn meerdere meldingen van zulke kruisingen tussen de beide rassen.

De zwaan in de groep met de meeste zwarte veren hoorde ik een fluitend geluid maken.

De zwanen die ik vastlegde kwamen van de akker aanvliegen en landden op de rivier waar ze begonnen te drinken en hun verenpak te ontdoen van het stof. Een tijdje later gingen ze stroomafwaarts om zodoende een aanloop te kunnen maken om terug te keren op de akker. Harde klappen van de vleugels en poten op het wateroppervlak gevolgd door een zoemend geluid bij het opstijgen door deze grootste vliegende vogels.

Ook verleden jaar, in september, maakte ik opnames van een duidelijke kruising van de Knobbel- en de zwarte zwaan en een kruising van een Brand- met een Canadese gans. Foto’s daarvan staan op de fotosite. Klik daarvoor op de foto bovenaan in de rechterkolom.
Of al deze hybridaties vruchbaar zijn is maar de vraag.
Nu de werken aan de Maasoevers van start zijn gegaan zal deze groep zwanen in Borgharen een andere pleisterplaats moeten gaan zoeken.

De Maas is een regenrivier die een groot variërend debiet heeft, van minder dan 10 m3 tot wel 3000 m3 per seconde. Bij lange lage waterstand kunnen de grindbanken in de maas uitdrogen, waardoor plantengroei kan verdwijnen.

Nu de beide landen, België en Nederland, plannen ontwikkelen om waterkrachtcentrales te bouwen op Albertkanaal en Maas, zal heel wat water dan, via het kanaal, worden afgeleidt met  lage watertoevoer tot gevolg voor de Maas. Dreigen er dan langere periodes van extreme laagwaterstanden op de Maas te ontstaan? De Maas voedt de kanalen: Albertkanaal, Zuidwillemsvaart en het Julianakanaal alvorens af te dalen aan de stuw van Borgharen in de onbevaarbare Maas. Om extreme laagwaterstanden te voorkomen, zal het schutwater op het Albertkanaal voor een deel (50%) terug opgepomt worden.

.

De Maas die oorspronkelijk een rivier is die grind en zand afvoert, is door stuwdammen herleid tot een afvoer van enkel water en zet nog alleen maar slib af. De vaargeul wordt er steeds dieper en snijdt zich steeds verder in in het Maasdal.

Ook de plaatselijke baggerwerken in het verleden hebben daartoe bijgedragen.

De Maasoevers zijn, door de leemafzetting door de eeuwen heen, zeer geschikt voor landbouw.  In onze streek settelden zich dan ook jager/landbouwers en landbouwers. Een deel van die vruchtbare gronden zal nu i.v.m. het grensmaasproject afgegraven worden. De afgraving komt er om grote overstromingen tegen te gaan zoals in de jaren 90 het geval waren.

Vanaf vandaag  5 april zal het beeld van de Maas in Smeermaas met de dag veranderen door de afgravingen ter plaatse. 230 hectaren groot is het deel dat tussen Borgharen en Itteren afgegraven zal worden. De oplevering zal eind 2015 plaats gaan vinden volgens de verwachtingen. De werken namen in Itteren een aanvang medio mei 2008. Het doel van de afgraving is drieledig. Bescherming tegen Hoogwater, Grindwinning die kostendekkend zou zijn en natuurontwikkeling. Kostenplaatjee voor het gehele traject (11 locaties) worden rond de 500.000.000 euro geraamd.

De werken aan het Grensmaasproject zorgen ervoor dat de maas in breedte enorm verandert. In Herbricht en de Hochterbampt aan de Vlaamse zijde zijn de werken bijna voltooid. Aan de Nederlandse zijde wordt er nog een grote oppervlakte afgegraven.

Vissers zoals Cornelis Skybolski uit Tomgeren gooien er graag een lijntje uit. Hij vist er op kopvoorn en karper vandaag deed hij het met twee lijnen met verklikkers. Als de zon ondergaat staat hij er nog steeds. Cornelis is een kleinzoon van Poolse immigrantenin. Zijn grootouders kwamen naar België  waar grootvader werk vond in de mijn.

In de bocht achter het laatste huis van Herbricht zijn een aantal Bergeenden neergestreken. Op 4 april telde ik er vier koppels en eentje zonder gezel of gezellin.

De bergeend is een grote eend, maar duidelijk kleiner dan een gans. Het verenkleed is bont gekleurd en bij het mannetje en het vrouwtje identiek. Het mannetje is van het vrouwtje te onderscheiden door een knobbel op de snavel.

Het voedsel van de bergeend bestaat voornamelijk uit kleine, ongewervelde dieren, zoals slakken, wormen, schelpdieren, kleine kreeftachtige en insecten. Door met de poten trappende bewegingen te maken in ondiep water, jaagt de bergeend prooien.

De bergeend is een echte holenbroeder en bouwt het nest vaak in een verlaten konijnenhol in de duinen. Daarnaast bouwt de vogel ook nesten rondom menselijke bouwwerken zoals dammen en schuren. De bergeend komt overal langs de kust van Europa voor en trekt in de winter gedeeltelijk naar het zuiden. De Nederlandse populatie trekt in de winter gedeeltelijk weg, maar wordt tegelijkertijd aangevuld met exemplaren uit het noorden, zodat het gehele jaar door bergeenden te zien zijn.

Of de bergeenden in Herbricht blijvers zijn is nog maar de vraag, waarschijnlijk trekken ze noordwaarts richting de kust van Nederland of België

Er wordt in de maand april als de Maas tenminste voor een lange periode laag staat,  een aanvang genomen met de laatste werken aan het grensmaasproject aan de Vlaamse zijde.

Er zal een afrastering gezet worden boven aan de Maasoever bij Smeermaas. vanaf de grens (afwaarts kayak-startplaats) tot het begin van Hochter Bampd. De afrastering komt er, om de Gallowayrunderen vanaf de Hochter bampd tot aan de grens met Nederland te laten grazen, waardoor er een natuurlijk onderhoud van de Maasoever plaats vindt.

Dit konden wij desgevraagd vernemen van ir. Herman Gielen adviseur-ingenieur - celhoofd Maas van de nv. Dienst der Scheepvaart.

Verder wordt er aan de grens (kayakstartplaats) een boothelling aangelegd die ook door de kayakkers mag gebruikt worden.

Een aantal jaren geleden waren er grote problemen bij dreggingswerkzaamheden voor de brandweer om boten in de Maas af te laten. Er werden toen reeds plannen gemaakt om, ooit op de plaats waar de kajaks afvaren, de helling aan te passen om boten in de Maas af te laten, die nu dan eindelijk gerealiseerd zullen worden. De kajakuitbater  mag gebruik maken van deze helling.

Aan het dijkmuurtje, kant Maas, komt er een uitkijkpunt waar RLKM (Regionaal Landschap Kempen en Maasland), nadien rustbanken en een infobord gaat zetten (zoals op de  parking Oud-Rekem).

Vanaf  Hochter Bampd, waar ook nog over zo’n 300m de oever verlaagd moet worden, wordt er een grindpiste aangelegd tot aan het eilandje in de Maas, met keerpunten voor de wagens die het grind vervoeren. Van op deze grindpiste wordt dan het deel van het talud hersteld., dat nu niet meer toegankelijk is omdat het afgekalfd is door de Maas.

Om deze werkzaamheden uit te kunnen voeren worden de aanwezige bomen en struiken in het zomerbed eveneens verwijderd.

De grindpiste zal, na afronding van de werken aan het talud, ter plaatse blijven liggen en  bij hoogwater door de Maas verplaatst worden en deels in het zomerbed terechtkomen, zoals bij de grindpistes die aangelegd werden in Herbricht en Uikhoven het geval is geweest aan het eind van de werken aldaar.

Het peilhuisje van de scheepvaart wordt afgebroken en vervangen door een kleine peilkast boven op de oever langs de weg.

Er wordt gestreefd om de  werken zo uit te voeren dat ze voor het begin van het bouwverlof voltooid zullen zijn, maar dan moet de Maas wel op een laag peil blijven.

De afvaart voor kajakkers zal door de werken aan de oever geen hinder ondervinden en zal niet stil komen te liggen.

Alle jeugdprinsenparen zijn nu geinstaleerd in Groot Lanaken. a.s. zaterdag zal Prins Jimmy zich geëscorteerd zien van het jeugdprinsenpaar Lotte en Giel. 
Zus en broer Meertens zullen met hem door de straten trekken van Veldwezelt en zoals het er nu naar uitziet onder de beste weersomstandigheden.

Voor de grote Prins zal het de apotheose zijn na een jaar lang wachten. Toch heeft hij al kunnen repeteren tijdens de stoeten op verplaatsing. Na de stoet zal er een nieuwe prins of prinsenpaar aantreden in Veldwezelt.

Lotte 11 en Giel 9 zijn dochter en zoon van Ellen en Marc Meertens-Machon en zijn door hen ook vertrouwd met de Carnavalsvereniging Noets op Tied.
Beiden 'studeren' aan de Jan Rosierschool een school die al heel wat jeugdprinsen en prinsessen onder haar leerlingen kent.

Lotte en Giel hoeven geen jaar te wachten, zij worden a.s. weekend meteen voor de leeuwen gegooid tijdens de stoet die vertrekt op 2 april om 14.11u.

Toen waren ze nog met negen.
Het was even héél spannend afgelopen vrijdagavond,
toen Lora met Alysa overbleef.
Pfffff Lora  haalde het
en ging door naar de volgende ronde.
a.s. vrijdag om 20.45 begint de
volgende fase van IDOOL.
En wij kunnen daarbij zorgen voor
'toen waren er nog acht met Lora erbij'.
U hoeft alleen maar te sms'n  6677.
Iedereen heeft tegenwoordig zo.n stemdingetje
alleen eventjes '  6 6 7 7 ' intikken dan L O R A
en verzenden.
 GA VOOR HET
 LIMBURGGEVOEL
DOEN L.L.L

Op zaterdag 26 maart organiseerde ATLA in de Parochiezaal van Neerharen (Kasteelstraat) haar jaarlijks ledenfeest.

De zaal zat dan ook afgeladen vol met atleten familie en sympathisanten, toen voorzitter Theo Bruninx de feestavond opende met een welkom aan de aanwezigen en lof voor al 'zijn' atleten.

Op het ledenfeest worden de genomineerden bekend gemaakt waaruit de atleten van het jaar gekozen worden.
Atleet en atlete van het jaar werden Groenen Bernard en Mila Savelkouls.

Bij de jeugdatleten werden dat Kenny Hermans en Soccol Manuela. Omdat Manuela zich aan het voorbereiden was voor een stratenloop in Zandvoort en reeds afgereisd was mocht een trotse moeder haar trofee in ontvangst nemen.

Tijdens deze ledenavond waren er optredens van de Dansgroep ‘Dance Express’ olv Melisa Jacmaer. En het hoeft niet gezegd dat dit 20 minuten durend optreden tot de topsport gerekend mag worden.

Ook de trainers lieten zich niet onbetuigd en voerden eveneens hun dans op want ‘trainers kunnen ook dansen’.

Lotte en Joke tenslotte voerden een dans op, met hun lichaam vol geschilderd met de woorden: ‘Harder, better, faster, stronger’ en meer woorden tot deze song behorende tekst. Waarbij ze benen armen en shirt achtereenvolgens optilden of draaiden, waardoor je de tekst van het lied ‘letterlijk’ kon volgen op hun lichaamsdelen. Geweldig gedaan dames.

En het mag gezegd worden dat deze bloeiende vereniging met een hoog aantal leden en vrijwilligers een pluim verdient voor zijn werking. Alle genomineerden verdienen eer voor hun prestaties het afgelopen jaar met erelijsten die bol staan van overwinningen in den lande.

Één iemand in de zaal werd in het bijzonder geroemd voor zijn jarenlange inzet als vrijwilliger en mocht het podium betreden. Als je op de piste komt is hij er altijd aanwezig om van alles en nog wat te regelen.

Cor Heemskerk zo heet deze supervrijwilliger. Hij is de vrijwilliger bij uitstek waar een vereniging trots op mag zijn. Hij werd dan ook vereerd met de vermelding de fles en het lekkers dat erbij hoort en kreeg een staande ovatie van het aanwezige publiek.

Ze kwamen laat opgang dit jaar, de kikkers, padden en salamanders. Maar toen de zonnestralen hun schuilplaatsen bescheen en zij de warmte voelden, begonnen ook de chromosomen te werken en begonnen de amfibieën uit hun winterverblijfplaatsen te kruipen en te springen. Op weg naar hun geboorteplas, moeten ze op sommige trajecten de door auto’s bereden wegen trotseren. Natuurpunt Lanaken voorzag de wegberm van een draadversperring met ingegraven emmers waarin de amfibieën vallen als ze langs de draad lopen. In de avonduren worden die dan geleegd en aan de andere kant van de weg gezet, zodat de paarlustigen hun weg verder kunnen zetten naar hun plas of vijver om hun dril af te kunnen zetten.

In natuurflits lezen wij over de paddentrek het volgende:

Dankzij meer en meer mensen die snel hun waarnemingen doorgeven, kunnen we nu al een aantal trends zien. Zo zijn de padden later aan hun jaarlijkse trek begonnen dan de voorbije jaren, maar lijken de aantallen terug wat op peil te komen. Je kan de resultaten van de overzetacties van dag tot dag volgen via het Paddenportaal.
In de poelen van Pietersheim, bij de kinderboerderij zijn er al héél wat eitjes afgezet, die in de zon liggen te schitteren. Een deel daarvan zal uitdrogen als de waterstand van de poel gaat verlagen. Toch zal er een groot deel uitkomen.

Het heeft voor Pastoor Vanderlee, het kerkbestuur, parochieraad en de parochianen, lang genoeg geduurd.

De renovatie in de St Ursulakerk loopt, na meer dan een jaar werkzaamheden, op zijn eind. Electriciteit is vernieuwd en de totale schilderwerken geven een prachtig beeld van de  binnenzijde van deze   neogotische driebeukige kerk uit de 19^e eeuw.

De werklieden van de parochie zijn nu het prachtig gebeeldhouwde preekgestoelte aam het plaatsen in de middenbeuk. De plaats waar tot aan zijn verplaatsing naast het altaar, de pastoors hun preken deden.

De muurschilderingen op het priesterkoor ondergingen een geslaagde restauratie, waardoor alle afbeeldingen ( de vier Evangelisten en de vier Kerkvaders),weer zichtbaar zijn. Deze werden door de Hasseltse kunstenaar Godfried Guffens rond 1870 ter plaatse geschilderd. Samen met de geschilderde Kruisweg van Jan Rosier en de gebrandschilderde ramen, pronkstukken van de kerk.

De Parochie zal tijdens de heropening met Pasen, niet zonder enige trots, het nieuwe altaar en lezenaars in gebruik nemen, waarbij gezegd dat de kosten hiervan, door sponsors en parochianen gedragen werden.


De laatste hand aan het St Ursula Altaar



onder en boven de muurschilderingen van Guffens na de restauratie



Uit de periode van het Episcopaat van Monseigneur Kerkhofs. Bischop van het Bisdom Luik, waar wij toen onder ressorteerden. In 1967, nadat hij vanaf 1962 hulpbisschop was van Luik, werd onze eerste Bisschop van Hasselt Monseigneur Jozef Maria Heusschen



Het lijdensverhaal van Christus op de achtergrond geschilderd door Jan Rosier. En het kruis dat even op de banken ligt ivm schilderwerken.

Onder: vanachter de nieuw geschilderde pilaar , houdt de koster een oogje in het zeil.

Het is voor de Filippijnen meegevallen. De Tsunami heeft zo in kracht afgenomen dat het bijna niet merkbaar was. Met de Tsunami van 2004 (wat gaat de tijd snel), in het achterhoofd waren er toch wel spanningen bij de mensen rond Hendrik, velen van hen hebben familie aan de kust wonen.

Het is gestopt met regenen en zo kunnen weer werken ondernomen worden i.v.m. het schooltje/polikliniek. De werken liepen een achterdatnd op van vier weken.

Barangay/chef en een gemeenteraadslid zijn op de werf geweest en hebben toegezegd dat, nadat de fundamenten gemaakt zijn,  gemeentelijke werklieden gratis komen meehelpen.
Dit Gentlemen’s agreement, werd met een handdruk op de werf bezegeld.

De gravel wordt nu aangedamd met een wel erg primitief werktuig. Een kort boomstammetje met drie stokken en het aandammen is een ‘peuleschil’. Geen schoppen, kruiwagens, rieken of wat er ook maar kan dienen, hebben de mensen ter beschikking.

Benieuwd of ze het gebouw, dat een betonnen vloer en fundament krijgt, gaan rechtzetten met waterpas of passlang. 't Lijkt wel of hier ter plaatse het wiel nog uitgevonden moet worden.

Hendrik heeft besloten om de houten steunbalken en liggers te imprigneren, iets dat hier niet gedaan wordt.

Lanakenaar, Hendrik Stevens is al geruime tijd  terug naar de Filippijnen vertrokken om daar de minderbedeelde arme bevolking bij te staan.

Er zal onder auspiciën van de JPAF stichting een nieuw schooltje gebouwd worden, omdat het huidige in erbarmelijke toestand verkeert.

JPAF zet zich in voor de arme bevolking in de Filippijnen met de hulp van mensen in en rond Grootlanaken. Dokters en apotheken zowel als zelfstandigen zetten hun schouders mee in dit project. Tevens geniet de foundation JPAF de hulp van vele gewone burgers.

Op dit moment zitten de mensen in de Filippijnen in grote spanning want elk moment kan de Tsunami die ontstaan is rond Japan de kust van de Filippijnen bereiken.

Hedrik zit in het gebied Mindanao, 350 km van Gagayan de Oro. De mensen rond Hendrik zitten in spanning over hun familie in de nabijheid van de kust. Zelf zit Hendrik tamelijk hoog en relatief veilig.
Wil u zelf een steentje bijdragen aan dit nobele doel van de JPAF Foundation, dan kunt u terecht op de site van de stichting.

www.jpaf.be