Biodiversiteit 2010.

Het is herfst en heel wat bloemen, planten en dieren stellen zich in op de winter. Het is oktober en de temperaturen doen het gelukkig nog heel goed. De meeste bomen zitten nog in het groen en bloemen komen nu in volle bloei. Langs de Maas staat het rapunzelklokje nog volop in bloem. Dit klokje staat in Nederland op de rode lijst en is wettelijk beschermt.

Het kleine driekleurig viooltje staat eveneens nog in bloei op de plaats waar eens de kerk van Smeermaas stond en waarvan enkel de mooi gerestaureerde Pastorij nog doet denken aan de kerkelijke geschiedenis van het dorp. Blinde bijen zijn  geen bijen maar zweefvliegen en kunnen derhalve niet steken bij gebrek aan zo ‘n  verdedigingsmiddel, ze zijn eveneens niet blind. Maar de look-a-like beschermt de zweefvlieg voor predatoren die beducht zijn voor de steek van een bij.

Nog een paar klinkers en dan is de gehele parking aan de School, Zaal, Voetbal en Jeugdlokalen verhard met klinkers.

Het is wellicht een van de, zo niet de mooiste parking in Groot Lanaken. Een fietspad gescheiden van het voetpad en versierd met  bloemenperken en enkele zitbanken. Het plein zal voldoende verlicht worden.

Of er een feestelijke ingebruikname -met lintje knippen- komt, is nog ongewis.
Tim de klinkerlegger en het andere werkvolk begon net te wennen in Smeermaas en nu moeten ze, na de laatste loodjes, vertrekken. Het was voor hen niet altijd gemakkelijk om te werken aan de parking, terwijl er vier keer per dag auto´s aan en af reden om de kinderen te brengen en te halen. Maar het was ook niet prettig om tussen de werkende mannen en machines door een parkeerplaats te vinden.
Na volgende week zal dat tot het verleden behoren en snel vergeten zijn.

Maastricht is tot nu toe de enige Nederlandse stad, waar zowel de eierenleggende muurhagedis als de levendbarende hagedis voorkomt.

In januari 2008, voordat de spoorwerken aan de spoorlijn Maastricht-Lanaken-Hasselt konden beginnen, begon men met het aanleggen van muurtjes, bestaande uit keien met voldoende openingen, om daarin muurhagedissen te laten verblijven, zich op te warmen en te laten overwinteren.
Daarna werden zoveel mogelijk hagedissen en hazelwormen gevangen en geplaatst achter een amfibiescherm, dat langs het spoor zo opgesteld stond dat het de amfibieën verhinderden om weer terug naar hun vertrouwde habitat terug te kruipen, waardoor ze gevaar liepen gedood te worden door de werkzaamheden aan het vernieuwen van spoorlijn 20, Maastricht-Lanaken-Hasselt. .
In totaal werden er 107 muurhagedissen, 4 levendbarende hagedissen en 99 hazelwormen overgezet naar hun tijdelijk habitat. Duidelijk is hier de minderheid van de levendbarende hagedissen die eveneens een uitbreiding naar Lanaken zouden kunnen maken. (nog geen latijnse naam voorzien).

De schermen zijn intussen verwijderd en de hagedissen en hazelwormen kunnen weer hun gang gaan.

Het is niet ondenkbaar dat deze amfibieën de landsgrens, langs het spoor. gaan overschrijden en zich daar zullen vestigen als ‘Nederbelgicus-Podarcis Muralis’.

Of er daarvoor ook van die keienwallen gebouwd moeten worden, in de directe omgeving van de spoorlijn om zich  te huisvesten is dan ook geen onbeduidende vraag maar een vorm van een natuurvriendelijke uitvoering, die niet zonder schuilplaatsen kan.

Ik had het genoegen om een aantal Muurhagedissen digitaal vast te leggen op het terrein van Jef Roberts in het Industrieterrein in Bosscherveld op 1 oktober onder een stralende zon waarin de Podarcis- Muralis zich zo goed voelt.

Voor een klein filmpje over de hagedissen ter plaatse

http://www.youtube.com/user/nolly49