De lente komt er ‘stormenderhand’ aan. De bomen en planten beginnen zich te roeren en vreemde knoppen aan de bomen laten zien dat ze het menen. Aan een zwarte stokroos zijn nog doosjes met zaadjes, het is te zien op de foto. Sneeuwklokjes staan te bloeien in de dijk van het kanaal . De ijzige koude zullen we snel vergeten, de wereld draait door.

Oude bomen worden geveld of vallen om. Het rottend hout laat mooie patronen zien, oude resten van steen of beton worden bezet door mos, zoals de stille getuigen van de voormalige sluis in de Zuid-Willemsvaart, die nu nog steeds op het oude jaagpad liggen. Het jaagpad dat vroeger belopen werd door de schippersvrouwen en -kinderen, die ingespannen hun schuit hierop voorttrokken. Het kon ook met paarden en later met tractoren of een trekboot en nog later zelf gemotoriseerd.

De Maas is al een tijdje terug in het zomerbed en de grote waterplas op de Hochterbampd is nu niet meer verbonden met de Maas. Wil je genieten van grote groepen vogels en een wandeling langsheen het unieke decor van oude Maas en voormalige grindputten, temidden van een unieke natuur, mis dan deze wandeling niet! 

Inlichtingen:

Natuur- en milieucentrum Orchis – Perronstraat 1 – 3740 Munsterbilzen

Telefoon/fax: 089/50 10 19 – reneorchis@gmail.com - www.orchisvzw.be 

VERTREK:

14.00 uur: Kanaalbrug, Geulerweg, Neerharen (Lanaken)

Iedereen is van harte welkom! 

Hoe voeder je best je tuinvogels tijdens deze strenge koude?

Iedere vogel eet zoals hij gebekt is, dus varieer het aanbod en kijk welke soorten er in je tuin voorkomen. 

Met vetbol, pindacake, zonnebloempitten en pindanoten bezorg je mezen, spechten een feesttafel. Met gemengd zaad en zonnebloempitten geef je de vinkensoorten een betere overlevingskans. 

Met gemengd graan, waarin gebroken mais en tarwe zit, help je de huis- en ringmus, Turkse tortel en huismus.

Merel en roodborst pikken van alles wat mee en kan je extra verwennen door een zachte appel in schijfjes te snijden.

Ik las dit bij Natuurpunt en wil het aan u doorspelen.

Je kunt mooie winterbeelden schieten maar denk ook maar eens aan de vogels die het zo moeilijk hebben.

Ze hebben ons nodig!!

Onlangs werd de nieuwe cultureel Ambassadeur voor Lanaken bekendgemaakt.

Het werd iemand die zijn ‘sporen’ reeds verdiende en nalaat, in het onderzoek van  het cultureel erfgoed van Lanaken. Tony Waegeman zal een jaar lang nog maar eens Lanaken en de Waterburcht in het domein van Pietersheim op de kaart zetten.

Jaren lang deed Tony met jongeren opgravingen in de binnenplaats van de toenmalige ruïne van Pietersheim. Nu beter bekend als de Waterburcht. Heel wat archeologisch materiaal heeft hij daar verzameld en gedocumenteerd. 

Ook nu nog blijft de in 2010 gepensioneerde adjunct directeur aan de Provinciale Hogeschool Limburg, actief grazen in het verleden van de Adellijke familie  De Merode, de voormalige bezitters van de Waterburcht. Dit doet hij in samenwerking met de Kon. GOSSU Lanaken.

Kers op de taart van zijn onderzoek, was wel de opening van de Waterburcht in aanwezigheid van telgen uit het beroemde geslacht de Merode in maart 2010.

Op de onderstaande foto's  Tony op bezoek tijdens de eindfase van het onderzoek door Elke Wesemael en de renovatie tevens consolidatie van de 'Waterburcht'..

(zie ook in archief per maand 03-2010 in rechter kolom)

Het is stil rond de grote fabrieken in Lanaken.

Voor het portierlokaal van SAPPI heeft zich een stakerspiket gevormd van ACV en ABVV. Ze zijn net voorzien van koffie en vlaai. Op de parking die normaal vol staat met geparkeerde auto’s van de werknemers staan er nu maar enkele. De mensen van ACV hebben zich verdeeld over verschillende fabrieken. 

Bij Celanese waren wel vlaggen opgehangen maar ontbrak zo te zien een piket. Hier stonden wel een groot aantal auto’s geparkeerd. 

Bij de Lijn in Tournebride eveneens enkel vlaggen en verder geen mens te zien rond de poort.

Aan de brug van Briegden wordt helemaal niet gestaakt. Vrachtwagens van verschillende firma’s rijden af en aan om de grond af te voeren. Ze kunnen zich geen dag zonder afgraving permitteren nu ze zo kort bij sloop van de brug staan. In April zou dat volgens plan moeten gebeuren.

En net vandaag begon het in Limburg te sneeuwen.

De baby’s van verleden jaar stonden afgelopen weekend afgebeeld in de krant. Welgeteld 5.858 jongens en meisjes en geen twee die op elkaar lijken buiten de tweelingen.. Toch zullen al de moeders zonder verpinken hun kindje herkennen.Heel wat van de prille ouders hebben bij de geboorte, een symbool van de vruchtbaarheid in de tuin of aan het raam van hun woning gezet, om de buurt te laten delen in hun vreugde.De ooievaar is daarbij de meest voorkomende figuur. Deze steltloper wordt gezien als de brenger van het geluk. 

Vroeger, werd aan de kinderen vertelt dat de ooievaar een nieuwe baby was komen brengen en dat moeder door de ooievaar geprikt was, waardoor zij een tijdje in bed moest blijven. Ook werd er in de aanloop naar de geboorte zilverpapier gespaard en een pak zout op de vensterbank gezet, vraag niet waarom? Maar door dit te doen werden de kinderen op de nieuwe spruit voorbereid.

Nu is dat wel een beetje anders want nu weten de kinderen al tijdens de zwangerschap dat er een nieuw broertje of zusje aan het groeien is in de buik van mama.

In de lente van 2011 verschenen er plots 23 ooievaars in het Maasland. Dat was heel wat geluk ineens. Deze groep heeft daar een redelijk lange tijd vertoefd en nu negen maanden na de eerste verschijning in het Maasland beginnen de eerste kindjes voor de uitgave in de krant van 2012 het levenslicht te zien.

In Smeermaas staan bij twee buren in de Brugstraat dan ook twee ooievaars, op de gaanderij van drie huizen, met in de bek een geluierde baby. Een jongetje Liam genaamd en een Meisje Isa.

Op dezelfde gaanderij zal in Juni nog een kindje geboren worden en bij de achterburen nog eentje in februari.

Het baby’tje dat In juni zal geboren worden is het resultaat van een  ICSI behandeling (Intra Cytoplasmatische Sperma Injectie).

“Jarenlang heb ik problemen gehad om kinderen te krijgen”, zegt de trotse toekomstige vader, “toen ik hier in België ben komen wonen heb ik mij laten behandelen” en het resultaat ervan is op komst.

Dus dit laatste geval heeft in het geheel niets te maken met de komst van de ooievaars verleden jaar. Of toch?

De nieuwjaarsreceptie, aangeboden door de gemeente in Lanaken, trekt elk jaar veel volk naar het plein tussen kerk en gemeentehuis, dit jaar was dat niet anders.

Goedgemutste gemeentenaren stonden in groepjes te genieten van de Waolbertinekes en de Broederbertusjenever, beiden gebrand volgens een aloud recept.

Angstvallig had de organisatie de buienrader van de laatste dagen in de gaten gehouden en overwogen of het binnen of buiten door zou gaan. Er werd besloten dit buiten te doen, maar daarbij niet het grote podium op te stellen, zodat er altijd een gelegenheid was om uit te wijken naar het CCL. Het weer stond aan de zijde van de vierders want er viel geen druppel.

Anders als voorgaande jaren waren er dit jaar ook vierders die met bezorgdheid uitkijken naar de nabije toekomst. De crisis werd hier en daar besproken en Dexia Holding zat daar zeker voor iets tussen. Ook de verkiezingen dit jaar voor de gemeente was onderwerp van gesprek. Toch werd er geklonken op de toekomst.

De twee ‘Hermeniekes’ Jus te Neve en de Porijkes stonden in voor de muzikale noot. En hoe meer er gedronken werd hoe beter ze begonnen te spelen.

Carnaval werd vertegenwoordigd door ‘De Raod van Laon tot Aoke ‘ en ‘Nit te Geluive’ aangevuld met commissarissen van de ‘FEN’ afgevaardigde.

Hoeveel er vertapt werd is nog niet geweten wel dat een groot deel van de aanwezigen op een bepaald moment met de knieën stond te knikken en niet meer zo rad van tong was.

foto's bij foto's nol in rechter kolom

De kerstviering in Smeermaas in de St Jozefkerk, die opgeluisterd werd door het parochiaal koor onder leiding van dirigente Snejana Abroskina begon gewoonte getrouw om 21.00. Door dit vroege uur waren er nog jonge kindjes aanwezig die, voorgegaan door Diaken Nol Cardinaels, het licht tot aan de kribbe konden brengen. 

Na deze viering was het  mogelijk om het begin van de viering in de St Ursulakerk bij te wonen. Door het nachtelijk uur waren daar geen kindjes bij aanwezig en was het pastoor Vanderlee zelf die het kerstkind in de kribbe legde. De dienst werd ook hier door het parochiaal kerkkoor opgeluisterd en was onder leiding van Anita Dreessen.

Dit jaar geen witte Kerst maar een Kerst onder lente temperatuur.