De winning van kiezel/grind maar
ook de verplaatsing van grote hoeveelheden teelaarde en onderliggende
leemgronden, zoals nu langs de Grensmaas plaatsvinden, levert heel wat gegevens op, over de historie van mens- dier- en
planten.Archeologen volgen de werken op
en brengen het gebied in kaart. Naast het paardengraf in Borgharen zijn er ook
artefacten gevonden uit de steen- brons- en ijzertijd maar ook uit de Romeinse-(Villa en resten brandgraven) en Merovingenperiode.(eveneens grafresten). Ook in Smeermaas deed men in de jaren 50 van vorige eeuw een ontdekking van de overblijfselen van een Romeinse Villa die werd onderzocht in de jaren 90 (Creemers Tongeren) alvorens er het industrieterrein Europark aangelegd werd, waar men net als in Borgharen hypocaustumrestanten aantrof. De beide villae lagen zo kort bij elkaar aan weerszijden van de Maas, dat er wel onderling contact moet zijn geweest.
Een tijdje geleden vond men het
dierlijk overblijfsel van een Mammoet. Het betrof een deel van een mammoetslagtand
van een meter lengte. Het archeologisch adviesbureau RAAP schatte de vondst op
20.000 tot 30.00 jaar oud. (bron Consortium Grensmaasproject)
Niet ver van deze vindplaats in Nederland,
maar wel in het jaar 1888, werd er in België, tijdens werkzaamheden aan de oevers van de Zuid-Willemsvaart te Smeermaas, ook al eens een Mammoettand gevonden. Zo stond er in de Maas en
Roerbode van 16 juni 1888 een artikel over de vondst van een opmerkelijke Paleontologische
vondst te Smeermaas.
.de slagtand van den mammoet,
die men voor enige dagen bij het verbreden der kanaalboorden (Zuid-Wllemsvaart)
te Smeermaas, bij Maastricht, heeft gevonden, heeft in de laatste dagen een
groot aantal nieuwsgierigen, hierheen gelokt. Men is genoodzaakt geweest de
plaats, waar hij zich bevindt, van een omheining te voorzien, wilde men niet
dat hij beschadigd zou worden. De Belgische regering heeft den heer Jos.
Russel, letterkundige en uitgever te Smeermaas, met de zorg daarvoor belast;
onder toezicht van dezen heer zal men trachten den tand die een lengte heeft
van ongeveer 2 meter,
in behouden toestand naar het koninklijk Museum te Brussel over te brengen..
Hiermee ligt onomstotelijk vast
dat de slagtand van Smeermaas een meter langer was dan die wat nu gevonden is
tussen Borgharen en Itteren, ze lagen beiden in de directe nabijheid van de
Maas.
In Smeermaas was het de reeds
genoemde Jos. Russel die de directie van het Kon. Natuurhistorisch Museum van
Brussel op de hoogte bracht, dat er tijdens werkzaamheden aan de oevers van het
kanaal Maastricht-s Hertogenbosch, uitgevoerd door de Dienst Bruggen en Wegen,
een slagtand van een Mammoet, ontdekt werd.
Vanaf de brug was men over een
lengte van 400m de oever, over een breedte van 2.5m vertikaal af aan het graven
tot op waterniveau. (was dit om een trekweg te creëren om de schepen voort te
trekken, men spreekt namelijk over afgraven tot op waterniveau of om een
gemetselde aanlegkade richting Maastricht te maken, die er nu nog is, tot aan
de grens met Nederland). Het is niet duidelijk op welke oever de slagtand
gevonden werd maar wel dat hij lag op 150 meter vanaf de brug. De tand werd zorgvuldig ter plaatse in een mal geplaatst, die volgegoten werd met gips om hem naar Brussel te transporteren, waar hij tentoon werd gesteld. (bron Kon
GOSSU-Tijdingen Russel-Maenen)
Het moet voor de bewoners destijds een belevenis zijn geweest, die indruk op hen gemaakt heeft. Toch hebben ze het niet van generatie op generatie doorgegeven. Waarschijnlijk hadden de iets meer dan 400 bewoners van Smeermaas het te druk met het verkrijgen van de verheffing van de Succursale kapel naar parochiale kerk. Hierin deed de hierboven genoemde heer Jos Russel van zich spreken, als lid van de Kerkfabriek. In 1892 was het zover en was Smeermaas een zelfstandige parochie, maar toen lag de slagtand al in depot te Brussel. Of hij daar nog ligt gaan we proberen ui te vissen.
wordt vervolgd....
Tags:mammoeslagttand smeermaas, smeermaas,grensmaasproject
|